Een kledingvoorschrift is een reeks normen die bedrijven ontwikkelen om hun werknemers te helpen bij het geven van advies over wat gepast is om naar het werk te dragen. Kledingvoorschriften variëren van formeel tot zakelijk casual tot casual, afhankelijk van de behoeften van de individuele werkplek en de klanten die worden bediend.
Wat bepaalt de kledingvoorschriften op de werkplek?
De formaliteit van de dresscode op de werkplek wordt normaal gesproken bepaald door het aantal en het soort interacties dat werknemers hebben met klanten of klanten op de werkplek. Op werkplekken die worden bezocht door cliënten die van hun counselors verwachten dat ze professionaliteit en integriteit tonen, is de kleding is vaak formeel. Dit omvat advocatenkantoren, financiële adviesbureaus, banken en enkele grote bedrijven.
Maar zelfs deze organisaties versoepelen hun kledingvoorschriften. Zo staat bankreus J.P. Morgan Chase & Co. zijn werknemers nu toe draag zakelijke vrijetijdskleding meestal. Tijdens een bezoek aan een advocatenkantoor werd opgemerkt dat werknemers zakelijk gekleed waren, maar dat de meesten een jas aan de deur van hun kantoor hadden hangen. Hierdoor konden ze comfortabel werken en toch op elk moment voorbereid blijven op onverwachte interactie met de klant.
Technologiebedrijven en start-ups geven over het algemeen de voorkeur aan casual kleding, in wezen wat werknemers zouden dragen om naar een sportevenement te kijken of om in het weekend boodschappen te doen. Maar met 60% van millennials en werknemers in het algemeen die de voorkeur geven aan meer casual kleding, bieden werkgevers die talent willen blijven aantrekken, casual kleding aan als extraatje.
Casual dresscode is de dresscode die de meeste werknemers willen. Concurrerende werkgevers staan werknemers toe zich casual te kleden voor het werk.
Op werkplekken waar sommige werknemers contact hebben met klanten of klanten en andere niet, kan een organisatie ervoor kiezen om twee kledingvoorschriften te hanteren. Een meer casual kledingvoorschrift wordt normaal gesproken aangenomen voor werknemers zonder klant- of klantcontact. Productiemedewerkers kunnen zich bijvoorbeeld casual kleden, maar frontofficemedewerkers kunnen zakelijke casual werkkleding dragen.
Afhankelijk van de organisatie kan de dresscode zeer gedetailleerd worden geschreven, of in het geval van een informele dresscode is er zeer weinig detail nodig. Door de jaren heen hebben werknemers een verschuiving gezien naar een meer informele kledingstandaard, zelfs in bedrijfstakken die voorheen erg formeel waren. Met name startups neigen naar een meer casual dresscode voor hun werknemers.
Waarom kledingvoorschriften belangrijk zijn
In sommige beroepen zijn de kledingvoorschriften zo streng dat kleding een uniform wordt genoemd. Je wilt bijvoorbeeld dat iedereen weet wie de politieagent is. Als uw bedrijf loodgieters of kabeltelevisie-installateurs uitzendt, verschijnen uw werknemers bij vreemden thuis om werk te doen.
Een uniform identificeert ze als de ingehuurde persoon en niet als een willekeurige jongen van de straat die naar je toilet wil kijken. (Oké, waarschijnlijk niet, maar toch.)
Werknemers die in kledingwinkels werken, moeten vaak kleding dragen die de winkel verkoopt. Target vereist kaki broeken en rode shirts, zodat hun werknemers gemakkelijk te herkennen zijn.
In sommige banen zijn kledingvoorschriften belangrijk omdat u het bedrijf vertegenwoordigt.
Fastfoodrestaurants hebben een strikt uniform nodig, zodat het niet lijkt alsof klanten achter de toonbank hebben rondgelopen.
Voor kantoorbanen kan de persoon die aan de receptie zit een strengere dresscode hebben dan de Chief Information Officer (CIO). Want iedereen die van de straat komt, ziet de receptioniste, maar de CIO zie je alleen als je een afspraak hebt.
Veel klantgerichte sectoren, zoals advocatenkantoren en boekhoudkundige bedrijven, hebben formele kledingvoorschriften. Niemand wil een advocaat ontmoeten die een topje en een dijhoge korte broek draagt. Een pak is de gekozen outfit, voor zowel mannelijke als vrouwelijke werknemers, waarbij broekpakken voor vrouwen steeds gebruikelijker worden dan in de formele kledingjaren.
Heb je ooit het advies gehoord: “Kleed je niet voor de baan die je hebt; kleden voor de baan die je wilt”? Het wordt gezien als een goed advies omdat uiterlijk van invloed is op wat mensen van je werkprestaties vinden.
Hoe zit het met casual kleding?
In een Robert Half Finance & Accounting enquête, CFO's werd gevraagd naar hun mening over kleding op de werkvloer. Ze bevestigden dat verkleden voor het werk uit de mode raakt: 61% zei dat hun werknemers zich houden aan een ietwat casual kledingvoorschrift, bijvoorbeeld kaki's en poloshirts of sweaters. Maar 13% van hen zei dat spijkerbroeken en T-shirts de norm zijn.
Kleding op de werkplek hangt sterk af van het type cultuur dat het bedrijf heeft geselecteerd en ontwikkeld.
Wat de rest van de respondenten betreft, zei 4% dat kleding op kantoor nog steeds erg formeel is, zoals pakken en stropdassen, en 21% omschrijft de outfits die naar het werk worden gedragen als enigszins formeel, ofwel een geklede pantalon of een rok met een button-down shirt.
Als je erop kunt vertrouwen dat televisie nauwkeurig is, kun je de evolutie van kledingvoorschriften zien. Nu? Het is een veel informelere wereld en sommige beroemde hoofden van grote bedrijven kleden zich heel nonchalant - bijvoorbeeld Mark Zuckerberg, CEO van Facebook, die in een hoodie lijkt te leven.
Zelfs bedrijven die vroeger strikte, formele kleding eisten, zijn grotendeels verzacht. Als je een Fortune 100-bedrijf bezoekt, kom je eerder iemand tegen in een katoenen broek en een casual overhemd dan iemand in een pak. Dit is over het algemeen bekend als zakelijk casual en kan sterk verschillen van organisatie tot organisatie.
Sommige bedrijven staan spijkerbroeken toe in een zakelijk casual kantoor, andere vereisen een geperste broek. In sommige zakelijke informele kantoren zijn slippers toegestaan, terwijl andere schoenen met gesloten neus vereisen. (Natuurlijk zijn sommige vereisten voor schoenen met gesloten neus om veiligheidsredenen in plaats van alleen kledingvoorschriften.)
Een goede leidraad is om naar senior medewerkers te kijken en deze als leidraad te gebruiken. Als de VP geen minirok zou dragen, zou jij dat waarschijnlijk ook niet moeten doen.
Zelfs als uw bedrijf geen dresscode heeft, heeft u toch een interne code nodig. Slordig is nooit gepast, zelfs niet als je varkens voert. Verleg geen grenzen. Als je dresscode mouwloze shirts toestaat, duw het dan niet naar spaghettibandjes.
Wettelijke vereisten voor een kledingvoorschrift
Bedrijven kunnen over het algemeen zelf bepalen hoe ze willen dat hun werknemers eruitzien, met enkele zeer belangrijke uitzonderingen. Ten eerste mag de dresscode niet discrimineren. Mannen en vrouwen moeten vergelijkbare normen hebben.
Ten tweede moet de dresscode religieus toestaan accommodaties als ze redelijk zijn. Werkgevers moeten tegemoet komen aan een werknemer wiens religie vereist dat hij zijn hoofd bedekt of een religieuze halsketting draagt, tenzij er extreme omstandigheden zijn.
Als u de dresscode van uw bedrijf opschrijft, is het ideaal om dit te controleren met uw arbeidsrechtadvocaat voordat u het als beleid implementeert.
