Platte karakters - kleine figuren die een ondersteunende rol spelen in het verhaal - worden gebruikt om de plot voort te bewegen, wat zorgt voor een subtiele uiteenzetting. Dergelijke personages ondergaan geen substantiële verandering of groei in de loop van een verhaal. Ze worden ook wel 'tweedimensionale tekens' of 'statische tekens' genoemd.
Terwijl hoofdpersonen moet geloofwaardig zijn voor de lezer, met een volledig scala aan persoonlijkheidskenmerken en persoonlijke problemen onthuld, platte karakters hebben een veel beperkter doel en zijn niet in dezelfde mate ontwikkeld als die van een verhaal hoofdrolspeler.
Voorbeelden van platte karakters
Goede voorbeelden van platte karakters zijn Korzel en Kwast in de Harry Potter-reeks. Hun achtergrondverhaal vertellen, hun motivaties onderzoeken en ze in de loop van de tijd laten veranderen, zou het bijna onmogelijk maken om de verhaallijn te volgen. In plaats van te proberen deze karakters uit te werken, schreef auteur J.K. Rowling maakt ze 'tweedimensionaal' of plat. Korzel en Kwast zijn onintelligente, vleiende volgelingen - noodzakelijk voor het complot, maar verder onbelangrijk.
Een meer klassiek voorbeeld is het personage van meneer Collins in Jane Austens 'Pride and Prejudice'. Hij bedient een vitaal rol in het verhaal voor een personage dat bijna stereotiep is in zijn gewichtigheid, egocentrisme en klasse bewustzijn. Meneer Collins staat centraal in een plot waarin hoofdrolspelers Elizabeth en Darcy samenkomen, wat zorgt voor een noodzakelijk komisch element. Maar zijn karakter blijft in wezen ongewijzigd; in feite maakt zijn gebrek aan reactievermogen deel uit van wat hem grappig maakt.
Platte karakters maken
Het maken van platte karakters is relatief eenvoudig; de schrijver hoeft ze alleen te ontwikkelen voor zover de lezer de relatie van dat personage tot de hoofdpersonages begrijpt. Welke interactie dat minderjarige personage ook heeft met het hoofdpersonage, het moet geloofwaardig zijn, ofwel de hoofdrolspeler naar een doel leiden of hem terugdringen.
Deze cijfers in je schrijven komen meestal voort uit een enkele emotie. Een plat personage dat bang is, kan de hoofdrolspeler aanmoedigen om dapper te zijn. Iemand die hedonistisch is, kan ervoor zorgen dat de hoofdpersoon zich uitleeft waar ze dat niet zou moeten doen. Deze mensen dienen een doel in je verhaal, en wanneer de hoofdpersonages veel verschillende emoties en bogen hebben, zijn deze personages altijd stabiel.
Gebruikt in verschillende soorten fictie
Platte karakters zijn een hoofdbestanddeel van genres die bepaalde persoonlijkheidstypes vereisen, zoals romantiek of fictie voor jonge volwassenen. Meestal geldt: hoe minder literair de roman, hoe minder je dergelijke karakters hoeft te verhullen. Een paar voorbeelden:
Er zijn maar weinig lezers die betrouwbaar slechte karakters een geweten willen laten groeien of zich schuldig willen voelen als gevolg van hun acties. Platte karakters worden veel gebruikt als handlangers die, tenzij ze een van de hoofdrolspelers zijn, bijna nooit veranderen. Dit maakt het gemakkelijker te begrijpen en geeft de lezer een comfortabeler gevoel van catharsis wanneer ze vervolgens worden verzonden, zoals vaak gebeurt in graphic novels, avonturenverhalen en westerns.
Lezers van series als "Twilight" kiezen het volgende boek in de serie omdat ze de personages die ze kennen en waar ze van houden opnieuw willen bezoeken. Auteurs van dergelijke series moeten oppassen dat ze hun personages niet te radicaal veranderen en hun populariteit ondermijnen.
Standaardpersonages, zoals de wijze adviseur in de "Quest" -fantasieën, zijn alleen bedoeld om de plot te bevorderen door cruciaal belangrijke informatie aan de hoofdrolspeler te verstrekken. Platte karakters in het fantasiegenre worden toepasselijk 'speurtochtgevers' genoemd. Als zo'n personage zou veranderen, zou de rol van die persoon in het verhaal ter discussie komen te staan.
