Mediakanalen krijgen vaak de schuld van sensatiezucht in de berichtgeving van vandaag. Verslaggevers worden bekritiseerd omdat ze de feiten overdrijven in naam van hogerop komen Nielsen-beoordelingen of meer krantenabonnementen. Online journalisten worden ervan beschuldigd 'clickbait'-koppen te schrijven om de verkoop van advertenties te stimuleren. Maar zijn de beschuldigingen terecht? En hoe kunnen verslaggevers ervoor zorgen dat ze hun beschuldigers geen voer geven?
Een woordkeuze
Een veel voorkomende misvatting is dat een groot lettertype of felle kleuren het verhaal sensationeel maken. Maar het is de inhoud die belangrijker is dan de presentatie.
Bedenk een scenario en jij bent de verslaggever. Geweld breekt uit in de provinciegevangenis, waarbij enkele gevangenen gewond raken. De sheriff houdt een persconferentie en zegt dat zijn hulpsheriffs een "incident" in de gevangenis onderzoeken.
Als verslaggever weet je dat er een betere manier is om de scène te beschrijven. De sheriff staat erop om het alleen een incident te noemen om het geweld te bagatelliseren zodat het klein lijkt. Je hebt de keuze om je aan zijn woord te houden of het iets anders te noemen - een handgemeen, een opstand, zelfs een rel.
Uw doel is om de situatie zo nauwkeurig mogelijk te beschrijven. Welke keuze u ook maakt, de sheriff zal u helaas waarschijnlijk beschuldigen van sensatiezucht. Terwijl hij taal probeert te gebruiken om zichzelf te beschermen, probeer jij je journalistieke plicht te vervullen om het publiek te informeren.
Een oplossing is om te zeggen: "Terwijl de sheriff dit een incident noemt, zeggen de families van de gekwetste gevangenen dat het een totale vechtpartij was." Je laat anderen de gevechten bestempelen. Dit is over het algemeen een goede journalistieke praktijk: ga uit de weg en laat de onderwerpen het verhaal vertellen. Desalniettemin bestaat het risico dat u wordt beschuldigd van sensatiezucht, dus uw doel is om de feiten nauwkeurig en levendig over te brengen zonder de gebeurtenissen te overdrijven of te bagatelliseren.
Overdrijven van de feiten
Elk verslaggever wil hun verhaal op de voorpagina zien of bovenaan het journaal van zes uur. Dat kan leiden tot de verleiding om een verhaal groter te laten klinken dan het is.
Er is niets mis met het gebruik van woorden als 'chaos' of 'schokkend' als je het met feiten kunt staven. Gebruik deze woorden niet elke dag, anders raakt je publiek verveeld. Over het algemeen is uw doel om te laten zien, niet om te vertellen. Geef evenwichtige verslaggeving aan degenen die betrokken zijn bij of verbonden zijn met een verhaal, en laat hun stem het verhaal meer kleuren dan die van jou.
Twijfelachtige opdrachten
Soms is het de opdracht voor het nieuwsverhaal zelf die leidt tot beschuldigingen van sensatiezucht. Dat was op geen enkel moment meer waar dan tijdens het Monica Lewinsky-schandaal waarbij president Bill Clinton betrokken was.
Op het eerste gezicht klonken de onzedelijke seksuele bijzonderheden als sensatiezucht. Maar het presidentschap van Clinton stond op het spel. Verslaggevers moesten de opwindende details samenvoegen met de alledaagse mechanica van de federale overheid omdat president Clinton werd afgezet.
Journalisten moeten regelmatig beslissen of een bepaalde opdracht nieuwswaardig is, of dat het gewoon een goedkope manier is om lezers te scoren en adverteerders tevreden te stellen.
Geldige kritiek
Er zijn gevallen waarin de critici terecht een nieuwsbericht sensationeel noemen. Dat gebeurt meestal wanneer beloften van dekking niet worden nagekomen.
De boosdoener is meestal mediareclame, die meestal wordt geproduceerd door iemand anders dan een nieuwsverslaggever, waarschijnlijk iemand die niet eens op de nieuwsafdeling zit.
Die persoon maakt een actuele advertentie met iets als: "Zie de ergste brand in de geschiedenis van de stad!" Kijkers die afstemmen op het journaal van zes uur zien de brand en vinden dat het allemaal wel meevalt. Zodra dat gebeurt, worden kijkers sceptisch over uw advertentieclaims.
Zorg ervoor dat de persoon die dagelijkse advertenties voor uw nieuwsproduct maakt, over de juiste informatie beschikt. Hoewel het hun taak is om het product te verkopen, moet u hen eraan herinneren niet te veel te verkopen. Het zou niet anders zijn dan wanneer hij een advertentie zou maken voor een restaurant waarin hij belooft dat het 'de beste chili ter wereld' heeft, terwijl dat niet het geval is.
Verslaggevers en redactiemanagers moeten een onderbuikgevoel ontwikkelen om grenzen te stellen aan het promoten van berichtgeving. Als je een legitiem, exclusief nieuwsbericht hebt dat niemand anders heeft, kan het geen kwaad om daar reclame voor te maken. Maar wanneer woorden als 'exclusief' te veel worden gebruikt in alledaagse, dagelijkse nieuwsverhalen, verliezen ze hun waarde.
Zoals je kunt zien, is sensatiezucht moeilijk vast te pinnen. Daarom is het voor zoveel mensen gemakkelijk om de nieuwsmedia te bestempelen als gedreven door sensatiezucht. Elke journalist moet zich ertoe verbinden om elke keer feitelijke, nauwkeurige verhalen te leveren. Dat is de beste manier om uw werk te verdedigen tegen deze claims.
