Vele soorten franchises bestaan vandaag de dag, in een steeds groeiend aantal industrieën. Naar schatting is dat voorbij 120 verschillende branches gebruik maken van franchising. Restaurants en voedselaanbod vormen nog steeds het grootste deel, maar tegenwoordig hebben zich zelfs franchises ontwikkeld in de markten voor thuiszorg en medische diensten.
Juridisch gezien bestaat een franchise in feite uit een bepaald type licentie dat door de ene ondernemer aan de andere wordt verleend. In de kern gaat franchising echter over de relatie die de franchisegever heeft met zijn franchisenemers.
De franchisegever licentieert zijn handelsnaam en zijn werkwijze, dat wil zeggen zijn systeem van zakendoen, aan a franchisenemer, en de franchisenemer stemt ermee in om, als hun deel van de deal, zaken te doen volgens de voorwaarden van de licentie.
Rol van een franchisegever
De franchisegever biedt de franchisenemer vele vormen van zakelijke ondersteuning, terwijl hij ook controle uitoefent over sommige elementen van de franchise activiteiten van de franchisenemer waar nodig, om zijn intellectuele eigendom te beschermen en ervoor te zorgen dat de franchisenemer zich aan zijn merk houdt richtlijnen.
In ruil voor het gebruik van het intellectuele eigendom en het verlenen van zakelijke ondersteuning betaalt de franchisenemer de franchisegever gewoonlijk een eenmalige franchise vergoeding en een doorlopende royaltyvergoeding, die het gebruik van de handelsnaam en werkwijze van de franchisegever dekt.
De franchisegever speelt weinig tot geen rol in de dagelijkse leiding van het bedrijf van de franchisenemer, omdat de franchisenemer een onafhankelijke ondernemer is en geen gezamenlijke werkgever met de franchisegever.
Om deze reden kan de franchisegever weliswaar advies geven over best practices op het gebied van human resources, maar het staat de franchisenemer vrij om aannemen, compenseren, plannen, arbeidsnormen en -praktijken vaststellen en hun personeel disciplineren zonder enige inbreng van de franchisegever. Terwijl functies zoals uniformen en voedselbereidingsprocessen deel uitmaken van de merkstandaarden van het systeem, valt het loon of de geplande uren onder controle van de franchisenemer.
Een bedrijf laten groeien door middel van franchising
Franchising is een methodisch systeem voor het uitbreiden van een bedrijf en het distribueren van goederen en diensten via meerdere verkooppunten. Het werkt op basis van de relatie tussen de merkeigenaar en de lokale operator, en werkt samen om vakkundig en succesvol uit te breiden.
Het is een contractuele relatie en hoewel zowel de franchisegever als de franchisenemer een gemeenschappelijk merk delen, zit elk in een ander bedrijf in juridische en praktische zin. De franchisegever werkt eraan om extra franchises toe te voegen en zijn bestaande franchisenemers te ondersteunen, terwijl elke franchisenemer ermee instemt zijn bedrijf te beheren en te exploiteren volgens de voorwaarden van de overeenkomsten.
De wettelijke definitie
Hoewel elke franchise een licentie is, is niet elke licentie een franchise volgens de wet. In de Verenigde Staten wordt een licentie een franchise wanneer drie specifieke elementen plaatsvinden:
- Het bedrijf van de franchisenemer is substantieel verbonden met het handelsmerk van de franchisegever;
- De franchisenemer betaalt een initiële en/of doorlopende vergoeding voor het recht om in het bedrijf te treden en te blijven; En
- De franchisegever oefent zeggenschap uit of verleent assistentie aan de franchisenemer.
Het is belangrijk om niet strikt te vertrouwen op de federale franchisedefinitie. De definitie van een franchise varieert aanzienlijk volgens de wetten in verschillende staten en kan andere definitie-elementen bevatten inclusief, maar niet beperkt tot, de franchisegever die een marketingplan verstrekt of een belangengemeenschap onderhoudt met de franchisenemer.
Als ondernemer kunt u zich afvragen of het voor u zinvol is om uw bedrijf te franchisen. Ervaren en bekwame franchiseadvocaten of -consulenten kunnen u helpen uw zakelijke behoeften te analyseren en te bepalen of franchising past.
Omdat er niet altijd zorg wordt besteed aan het selecteren van de juiste advocaten of adviseurs, hebben sommige bedrijven dat wel gedaan ofwel niet nodig om franchise uit te breiden, of uitgebreid zonder te voldoen aan de vereisten van de franchise wetten. Beide zijn kostbare en onnodige fouten om te maken.
De Federale Handelscommissie De definitie van een franchise wordt gegeven in artikel 436.1(h) van de franchise regel als volgt:
Een "franchise betekent elke voortgezette commerciële relatie of overeenkomst, hoe deze ook mag worden genoemd, waarin de voorwaarden van het aanbod of contract specificeren, of de franchiseverkoper belooft of vertegenwoordigt, mondeling of schriftelijk, Dat:
(1) De franchisenemer verkrijgt het recht om een bedrijf te exploiteren dat is geïdentificeerd of geassocieerd met het handelsmerk van de franchisegever, of om goederen, diensten of grondstoffen aan te bieden, te verkopen of te distribueren die zijn geïdentificeerd of geassocieerd met de franchisegever handelsmerk;
(2) De franchisegever oefent of heeft de bevoegdheid om een aanzienlijke mate van controle uit te oefenen over de werkwijze van de franchisenemer, of aanzienlijke hulp bieden bij de werkwijze van de franchisenemer operatie; En
(3) Als voorwaarde voor het verkrijgen of starten van de franchise, doet de franchisenemer een vereiste betaling of verbindt zich ertoe een vereiste betaling te doen aan de franchisegever of zijn gelieerde onderneming.”
Franchise in bedrijfsvorm
Onder een Business Format-franchise, het type franchise dat de gemiddelde persoon het meest kent, de franchise relatie omvat over het algemeen het volledige bedrijfsformaat en niet alleen de handelsnaam, producten en Diensten. De franchisegever biedt over het algemeen handleidingen, training, merknormen, kwaliteitscontrole, een marketingstrategie, hulp bij locatielocatie en meer.
Bijvoorbeeld, McDonald's franchiseert geen hamburgers, en Jiffy Lube franchiseert geen olieverversingen. Beide bedrijven verlenen licenties voor hun intellectuele eigendom, waaronder hun handelsmerken en bedrijfssystemen. Zoals je misschien opmerkt uit de geschiedenis van beide merken, hebben hun producten en diensten dramatische veranderingen ondergaan in de loop der jaren veranderd, en de structuur van een business format-franchise stelt hen in staat dit te bereiken gemakkelijk.
De kracht van het merk van de franchisegever
Het merk van een franchisegever is zijn meest waardevolle bezit. Klanten beslissen bij welk bedrijf ze winkelen en hoe vaak ze dat bedrijf bezoeken op basis van wat ze weten of leuk vinden over het merk.
Consumenten houden zich niet bezig met wie de activa van het bedrijf bezit. Ze willen gewoon de producten en diensten verkrijgen waarvoor het merk bekend staat. Franchising stelt "formule-ondernemers" in staat een bedrijf te bezitten en te exploiteren onder geïdentificeerde merken. Wanneer ze met een goede franchisegever werken, ontvangen franchisenemers de tools en ondersteuning die ze nodig hebben om aan de systeemnormen te voldoen en klanttevredenheid te waarborgen.
Franchisegevers verwachten een consistente uitvoering van de merknormen van het bedrijf op elke locatie, ongeacht of de locatie eigendom is van het bedrijf of van een franchisenemer. Franchisegevers investeren veel tijd, energie en financiële middelen in het ontwikkelen en ondersteunen van hun merken, en in de ogen van de consument staat het merk van een franchisegever gelijk aan de reputatie van het bedrijf.
Succesvolle franchisegevers leggen systeemnormen op bij franchisenemers, omdat ze ervoor willen zorgen dat klanten elke keer dat ze op een franchiselocatie winkelen tevreden zijn.
De franchisegever moet ook het eigen vermogen van het merk beschermen, evenals andere franchisenemers die het merk delen.
Franchisegevers bieden niet alleen het menu van gevestigde producten en diensten, maar ook een operationeel systeem en merk dat zich al heeft bewezen. In succesvolle franchisesystemen werken de franchisegever en franchisenemer samen voor wederzijds voordeel.
