Met een verplichte licentie kan een muzikant een vertolking van een eerder opgenomen nummer opnemen (en verkopen) door royalty's te betalen aan de oorspronkelijke compositiekunstenaar die de wettelijke auteursrechthebbende van het werk is. Dankzij deze wetten kun jij (de nieuwe artiest) je nieuwe opname van een bestaand nummer legaal uitbrengen – en onder bepaalde voorwaarden kun je je nummer zelfs uitbrengen zonder toestemming van de auteursrechthouder. Dit is een uitzondering op de regel onder het intellectueel eigendomsrecht waarin de eigenaar exclusieve rechten behoudt die hij of zij wel of niet in licentie wil geven aan anderen.
Prince stond er bijvoorbeeld om bekend dat hij zijn liedjes zeer beschermend was en gaf artiesten geen toestemming om nieuwe opnames van zijn muziek te maken. Als u hem benaderde, kon hij een hoge vergoeding eisen of uw verzoek gewoonweg afwijzen. Maar door de dwingende wet te volgen, kun je legaal een opname van de muziek van Prince of van iemand anders uitbrengen.
Het idee achter de wet is om creativiteit te bevorderen en indie-artiesten de vrijheid te geven nieuwe versies van populaire muziek te creëren.
Verplichte licentiestappen
De verplichte statuten vereisen bepaalde regels met betrekking tot de rapportage aan de houder van het auteursrecht het betalen van royalty's. Eerst wordt een document met de naam Kennisgeving van Intentie naar de houder van het auteursrecht gestuurd, waarin uw intentie wordt vermeld uitgave jouw versie van hun liedje. Het bevat de informatie over uw album, inclusief de titel, artiest, releasedatum en het aantal geproduceerde cd's. Dit document wordt voorafgaand aan de distributie verzonden en omvat een vergoeding die is vastgesteld door het Copyright Office (onder leiding van het Amerikaanse Congres). Vervolgens ontvangt de auteursrechthebbende een rekeningoverzicht met de verschuldigde royalty's. En ten slotte kan de auteursrechthebbende een door een accountant gecontroleerde jaaropgave opvragen.
Het huidige royaltytarief voor muzikanten
Momenteel is het wettelijke tarief $ 0,08 voor nummers van vijf minuten of minder, of $ 0,0155 per minuut voor nummers die meer dan vijf minuten duren. Een nummer dat acht minuten duurt, zou bijvoorbeeld $ 0,124 opleveren voor elke verkochte opname. Dit percentage wordt verhoogd om veranderingen in de economie te volgen en is meestal gebaseerd op de consumentenprijsindex.
Als alternatief kan een muzikant rechtstreeks toestemming vragen aan de eigenaar van het nummer en onderhandelen over een lager tarief. Dat komt omdat u in de VS niet wettelijk verplicht bent zich aan de verplichte licentienorm te houden.
Verplichte licentiebeperkingen
Hoewel muzikanten worden geclassificeerd als "creatieven" en als zodanig bepaalde vrijheden en flexibiliteiten krijgen met betrekking tot verplichte licenties, gelden er enkele beperkingen voor het gebruik ervan. Hoewel u de algemene indeling van de opname die door een andere artiest is gemaakt, kunt wijzigen, kunt u geen dwanglicentie gebruiken voor het volgende:
- Breng fundamentele wijzigingen aan in de tekst of melodie. Bovendien mag je de bladmuziek niet herschikken onder de dwanglicentie. Als de band American Rappers bijvoorbeeld een rapnummer opneemt en de band American Bluegrass een verplichte licentie verkrijgt en vervolgens enkele woorden en wendingen verandert de melodie en het ritme van het rapnummer omzetten in een bluegrassballad, waarna Amerikaanse rappers de dwanglicentie van de bluegrassband kunnen intrekken en de opname verder kunnen stopzetten verdeling.
- Vraag een nummer aan dat een artiest nog niet heeft uitgebracht. Dat komt omdat de auteursrechthebbende altijd het eerste vrijgaverecht behoudt.
- Vraag een nummer aan waarop geen auteursrecht rust in de Verenigde Staten. Muziek waar ergens buiten de VS auteursrecht op rust, valt niet onder en wordt niet beschermd door dwingend recht.
- Gebruik het nummer van de originele artiest voor een live publiek optreden, als achtergrondtrack voor hun eigen opname, of voor gebruik bij karaoke. Een dwanglicentie geldt namelijk alleen voor muziek die onder het publiek wordt verspreid en door de eindgebruiker kan worden beluisterd.
Twee voorbeelden die laten zien hoe verplichte licenties werken
Omdat dwanglicenties verwarrend kunnen zijn, gaan we eens kijken naar twee specifieke (hoewel fictieve) voorbeelden.
Laten we zeggen dat muzikant John Doe een country-western nummer schrijft en uitbrengt met de titel "I Am So Miserable Without You, It's Almost Like I've Got You Back." Dan besluit Sam Smith dat hij wil opnemen "Ik voel me zo ellendig zonder jou, het is bijna alsof ik je terug heb." Als Sam bereid is de wettelijke vergoeding te betalen, hoeft Sam dit niet aan de country-western songwriter John Doe te vragen toestemming. Dat gezegd hebbende, als Sam minder per exemplaar wil betalen volgens het huidige wettelijke tarief, moet Sam toestemming krijgen van John Doe.
Of laten we zeggen dat Sam Spade een gospelnummer componeert en opneemt. Later verkrijgt Little Jimmy, een punk-rapster, een verplichte licentie en neemt het nummer van Sam op, maar verandert de woorden en elimineert de melodie. Sam kan de nodige actie ondernemen om de verplichte licentie van Little Jimmy te laten intrekken en te voorkomen dat zijn versie van de opname verder wordt verspreid (of afgespeeld).
