De Amerikaanse overheid hanteert twee pensioensystemen voor haar werknemers: het Federal Employees Retirement System en het Civil Service Retirement System. Pensioensystemen zijn gebruikelijk op alle overheidsniveaus. Werknemers, en vaak ook werkgevers, dragen geld bij aan de pensioenfondsen van de werknemers en gepensioneerden halen maandelijks inkomen uit het systeem.
Er zijn een aantal belangrijke verschillen tussen deze twee systemen.
CSRS is niet langer een optie
Alle federale werknemers had de mogelijkheid om van CSRS naar FERS te converteren toen FERS voor het eerst werd gemaakt in 1987. Nu worden alle federale werknemers automatisch ingeschreven voor FERS; ze hebben niet de keuze om in plaats daarvan voor CSRS te kiezen.
Dat is niet te zeggen Nee federale werknemers hebben echter CSRS. CSRS is nog steeds beschikbaar voor federale werknemers die vóór 1987 in het CSRS-systeem zaten en die ervoor kozen om bij CSRS te blijven in plaats van op dat moment over te stappen naar FERS. Hun voordelen werden niet beëindigd met de introductie van FERS.
FERS is bedoeld om CSRS volledig op te volgen wanneer de CSRS-begunstigden uiteindelijk uitsterven.
Eén component versus één component Drie componenten
CSRS werd opgericht op 1 januari 1920 en is een klassieker pensioenplan vergelijkbaar met die welke in dezelfde periode zijn vastgesteld onder vakbonden en grote bedrijven. Werknemers dragen een bepaald percentage van hun loon bij. Wanneer ze met pensioen gaan, ontvangen ze een lijfrente die voldoende is om een levensstandaard te behouden die vergelijkbaar is met die tijdens hun werkzame jaren.
Ervan uitgaande dat de werknemer minstens 30 jaar in federale dienst is, is de CSRS-uitkering over het algemeen voldoende om een comfortabele levensstijl te bieden, zelfs zonder sociale zekerheid of pensioensparen. Het is geïndexeerd voor inflatie.
Een FERS-werknemer heeft een kleiner pensioen, dat niet bedoeld is om zijn pensioen volledig zelf te financieren. Hij krijgt ook een spaarplan en sociale zekerheid om naast het pensioenprogramma zijn pensioen te financieren.
Het spaarplan is vergelijkbaar met een 401 (k), dus het is mogelijk dat een FERS-werknemer met pensioen gaat als ze het plan niet efficiënt afhandelt. Maar het hebben van de TSP geeft FERS-werknemers meer controle over en flexibiliteit met hun pensioenplannen. FERS-werknemers gaan doorgaans met pensioen met het dubbele van de besparingen die CSRS-werknemers opbouwen, hoewel CSRS-werknemers superieure pensioenvoordelen hebben.
Aanpassingen van de kosten van levensonderhoud
Oudere werknemers die CSRS hebben gehad, hebben vanaf het begin aanpassingen aan de kosten van levensonderhoud ontvangen. De FERS-aanpassing is strenger en pas beschikbaar als de werknemer de leeftijd van 62 jaar bereikt. De COLA is gelijk aan die van militaire gepensioneerden en ontvangers van de sociale zekerheid.
Arbeidsongeschiktheidsuitkeringen
Het is algemeen aanvaard dat het FERS-plan hier een voorsprong heeft, tenminste voor werknemers die 18 maanden in dienst zijn. De uitkeringen zijn iets groter, en uiteraard hebben CSRS-werknemers over het algemeen geen recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering omdat ze niet over voldoende socialezekerheidskredieten beschikken.
Overlevingsvoordelen
Nabestaanden van CSRS-werknemers hebben recht op een nabestaandenuitkering van 55% van de initiële, niet-verminderde CSRS-uitkering. Het daalt tot 50% voor FERS-overlevenden:na een reductie van 10%. FERS-overlevenden zouden doorgaans echter ook een nabestaandenuitkering van de sociale zekerheid ontvangen, en zouden vermoedelijk ook het resterende saldo in de spaarplannen erven.
De omvang van lijfrentebetalingen
Omdat FERS uit drie componenten bestaat, bieden deze componenten gepensioneerden elk minder geld. De lijfrentebetaling voor CSRS-gepensioneerden is bedoeld als hun enige inkomen, terwijl FERS-gepensioneerden de lijfrente, het spaarplan en socialezekerheidsuitkeringen hebben.
Regels voor spaarplannen
De Amerikaanse overheid draagt een bedrag gelijk aan 1% van de bijdrage van elke FERS-werknemer bij aan zijn spaarrekening. FERS-werknemers kunnen meer bijdragen, en de Amerikaanse overheid zal deze bijdragen tot een bepaald percentage verdubbelen.
Medewerkers van CSRS kunnen deelnemen aan het spaarplan, maar ontvangen geen extra geld van de federale overheid als ze daarvoor kiezen. Die 1% helpt de overheid ervoor te zorgen dat FERS-werknemers een pensioen bereiken dat vergelijkbaar is met dat van CSRS-werknemers. Het wordt verworven na drie jaar dienst, en het wordt niet automatisch gesloten bij pensionering, waardoor een geldoverdracht wordt afgedwongen.
Het bedrag dat van de salarissen wordt afgetrokken
CSRS-werknemers dragen tussen de 7% en 9% van hun salaris bij aan het systeem. Er moet echter worden opgemerkt dat FERS-werknemers een vergelijkbaar bedrag bijdragen als de sociale zekerheid in de totale bijdrage wordt meegerekend. Federale werknemers die vóór of tijdens 2012 zijn aangenomen, dragen 8% bij, en werknemers die na 2012 zijn aangenomen, dragen 3,1% bij.
Het belastingtarief voor de sociale zekerheid, ook wel ouderdoms-, nabestaanden- en invaliditeitsverzekering of OASDI genoemd, bedraagt 5,3%. FERS-werknemers kunnen desgewenst meer bijdragen aan het plan door gebruik te maken van het spaarplan.
Vroegste pensioenleeftijd
CSRS-werknemers kunnen al op 55-jarige leeftijd met pensioen gaan, maar FERS-werknemers die hun carrière in of na 1970 zijn begonnen, moeten wachten tot leeftijd 57. Oudere FERS-werknemers kunnen iets eerder met pensioen gaan, afhankelijk van wanneer zij hun loopbaan zijn begonnen.
Het komt neer op
Het is niet langer echt nodig om al deze voor- en nadelen tegen elkaar af te wegen nu u niet langer kunt kiezen voor CSRS-voordelen. Het kan u echter helpen uw pensioen iets effectiever te plannen, als u al dertig jaar in dienst bent, maar nog niet helemaal klaar bent om met pensioen te gaan.
