De Sixtijnse Kapel is een van de belangrijkste plekken in de katholieke kerk. Het is het middelpunt van de pauselijke activiteit en het is hier waar de pauselijke enclave samenkomt als er een nieuwe paus wordt gekozen. De Sixtijnse Kapel staat algemeen bekend om zijn fresco's geschilderd door Michelangelo, maar staat ook bekend om zijn geweldige architectonische en structurele kenmerken.
Het vroege begin
Architect Giovannino de Dolci kreeg de opdracht om de oorspronkelijke Sixtijnse Kapel te herscheppen op de exacte plek, bekend als de Cappella Maggiore, in 1473. Het oorspronkelijke ontwerp van de architect was echter meer dan 30 meter lang en zeven verdiepingen hoog.
Er werd ook een unieke bestrating ontworpen die middeleeuwse vloeren simuleert, met veelkleurige mozaïeken die geometrische patronen en concentrische cirkels vormen. Sommige opgravingen die in de 16e eeuw voor nabijgelegen gebouwen werden gedaan, hadden invloed op de Sixtijnse Kapel, waardoor een enorme scheur in het gewelfde plafond ontstond. Het probleem werd opgelost door de dakconstructie op zijn plaats te houden met een reeks metalen kettingen.
Architectuur van de Sixtijnse Kapel
De Sixtijnse Kapel lijkt op een hoog rechthoekig gebouw zonder deuropeningen, omdat de ingang via het Pauselijk Paleis loopt. De buitenkant van de Sixtijnse Kapel is alleen te zien vanuit nabijgelegen ramen.
Het interieur is verdeeld in drie verdiepingen, waaronder een gewelfde kelder met verschillende ramen en een deuropening die naar een buitenhof leidt. Het gewelfde plafond is meer dan 20 meter hoog en een derde verdieping, die de bovenste verdieping van de kapel vormt, bevindt zich boven het plafond.
De kapel werd gebouwd met aan elke kant twee meter hoge boogramen, maar sommige daarvan zijn in de loop der jaren geblokkeerd. Er zijn ook enkele grote onderhoudscorrecties aan de open gangway uitgevoerd, evenals reparaties aan de Sixtijnse Kapel metselwerk.
Interieur van de Sixtijnse Kapel
Het plafond ziet eruit als een afgeplat tongewelf dat dwars is uitgesneden, waardoor een reeks pendentieven ontstaat. Het gewelf wordt dwars doorgesneden door kleinere gewelven over de buitenramen, waardoor het op het laagste niveau wordt verdeeld.
Het originele gewelf is geschilderd naar het ontwerp van Piermatteo Lauro de' Manfredi da Amelia. De bestrating van de kapel is een combinatie van marmer en een gekleurde steen die de processieweg vanaf de hoofdweg markeert deur die de paus op Palmzondag volgt.
De Sixtijnse Kapel was oorspronkelijk in twee gelijke delen verdeeld door een marmeren scherm en een patroon van vloermozaïeken. Het ene gebied was voor de leken en het andere was een pastorie voor de geestelijken. Vervolgens werd het scherm verplaatst om het schip kleiner en de pastorie veel groter te maken.
Het plafond van de Sixtijnse Kapel
Paus Julius II vroeg Michelangelo in 1508 om het plafond van de Sixtijnse Kapel te schilderen. Michelangelo schilderde het plafond tussen 1508 en 1512. Zijn schilderij volgde drie thema's: Gods schepping van de wereld, Gods relatie met de mensheid en de zondeval van de mensheid.
Op de grote pendentieven zijn twaalf bijbelse figuren en klassieke mannen en vrouwen geschilderd. Zij profeteren elk de redding van de mensheid door Jezus Christus. Ook langs de bovenste ramen zijn de voorouders van Jezus afgebeeld.
