Studentacteurs houden van improvisaties. Deze genereert in korte tijd veel origineel denken.
Als je het denken van student-acteurs concentreert op drie willekeurig gekozen woorden of zinsneden om hun creatie van een geïmproviseerde scène, zul je ze de vrijheid geven om veel creatiever te denken dan wanneer je ze zou vertellen een scène over wat dan ook te maken helemaal niet. Hoewel het contra-intuïtief klinkt, maakt het stellen van grenzen feitelijk de creativiteit vrij.
Deze oefening geeft leerlingen de mogelijkheid om snel samen te werken, beslissingen te nemen en te improviseren op basis van een kleine hoeveelheid planning vooraf.
Gedetailleerde instructies om deze improvisatie te vergemakkelijken
1. Bereid een aantal woorden voor op afzonderlijke strookjes papier. U kunt uw eigen woorden voorbereiden, of deze pagina bezoeken voor lijsten met woorden die u kunt downloaden, fotokopiëren, knippen en gebruiken met uw leerlingen.
2. Plaats de stukjes papier met de woorden in een 'hoed', wat uiteraard een doos, een kom of een ander soort bak kan zijn.
3. Vertel de acteursstudenten dat ze in groepjes van twee of drie personen gaan werken. Elke groep kiest willekeurig drie woorden en komt samen om snel te beslissen over de karakters en context van een scène waarin op de een of andere manier de drie gekozen woorden zullen worden gebruikt. De individuele woorden kunnen worden uitgesproken binnen de dialoog van hun improvisatie of kunnen dat alleen maar zijn voorgesteld door de instelling of de actie. Een groep die het woord 'slechterik' te horen krijgt, kan bijvoorbeeld een scène creëren met een personage dat een slechterik is, zonder dat woord ooit in hun dialoog op te nemen. Een groep die het woord 'laboratorium' te horen krijgt, kan zich in een wetenschappelijk laboratorium vestigen, maar het woord nooit in hun scène gebruiken.
4. Vertel de leerlingen dat het hun doel is om een korte scène te plannen en vervolgens te presenteren met een begin, midden en einde. Ieder lid van de groep moet een rol spelen in de geïmproviseerde scène.
5. Herinner de leerlingen eraan dat een of ander conflict binnen een scène het doorgaans interessanter maakt om naar te kijken. Adviseer ze om na te denken over een probleem dat de drie woorden suggereren en vervolgens te plannen hoe hun karakters zouden kunnen werken om het probleem op te lossen. Of de personages al dan niet slagen, is wat het publiek blijft kijken.
6. Verdeel de leerlingen in groepjes van twee of drie en laat ze willekeurig drie woorden kiezen.
7. Geef ze ongeveer vijf minuten om hun improvisatie te plannen.
8. Verzamel de hele groep en presenteer elke geïmproviseerde scène.
9. Je kunt ervoor kiezen om elke groep hun woorden te laten delen vóór de improvisatie, of je kunt wachten tot na de improvisatie en het publiek vragen de woorden van de groep te raden.
10. Vraag het publiek na elke presentatie om de sterke aspecten van de improvisatie te complimenteren. "Wat werkte? Welke effectieve keuzes hebben de studentacteurs gemaakt? Wie demonstreerde een sterk gebruik van lichaam, stem of concentratie bij de uitvoering van de scène?"
11. Vraag de leerling-acteurs vervolgens om hun eigen werk te bekritiseren. "Wat ging goed? Wat zou je veranderen als je de improvisatie opnieuw zou presenteren? Welke aspecten van je acteerinstrumenten (lichaam, stem, verbeelding) of vaardigheden (concentratie, samenwerking, betrokkenheid, energie) heb je het gevoel dat je moet werken en verbeteren?
12. Vraag de hele groep – acteurs en publiek – om ideeën te delen voor manieren om de geïmproviseerde scène te verbeteren.
13. Als je de tijd hebt, is het geweldig om dezelfde groepen leerling-acteurs terug te sturen om dezelfde geïmproviseerde scène te repeteren en de aanbevelingen op te nemen waar ze het mee eens zijn.
Aanvullende bronnen
Als je dat nog niet hebt gedaan, wil je misschien het artikel nog eens lezen "Richtlijnen voor improvisatie in de klas" en deel het met uw leerlingen. Deze richtlijnen zijn ook in postervorm beschikbaar voor oudere en jongere leerlingen.
