Mardi Gras is een Franse uitdrukking die 'Vette Dinsdag' betekent, en in de meest eenvoudige bewoordingen is het zo genoemd naar herdenk de laatste kans om te feesten voordat je wat zonde opgeeft voor de katholieke feestdag van de vasten.
De tradities rond de viering van Mardi Gras in Louisiana gaan terug tot de oprichting van New Orleans door de broers ontdekkingsreizigers d'Iberville en Bienville. Er wordt aangenomen dat ze zijn geland op de plaats die New Orleans zou worden op Lundi Gras, de dag voor de dag voor de vastentijd, of 'Vette maandag'.
Mardi Gras-muziek in New Orleans
Sindsdien zijn Mardi Gras en New Orleans hand in hand gegaan. De muzikale elementen van de vakantie komen van de vele culturen die de stad overheersen. Bijna vanaf het begin heeft de gumbo van de Franse, Canadese, Amerikaanse en Caribische culturen de muziek van New Orleans en de viering van Mardi Gras beïnvloed. Als je ooit door Canal Street hebt gelopen op Mardi Gras-dag, weet je waar ik het over heb. Hier zijn enkele van de geweldige traditionele liedjes die synoniem zijn geworden met Amerikaans Mardi Gras.
"Iko Iko"
Jarenlang hield de Afro-Amerikaanse bevolking in New Orleans een ander carnaval dan het carnaval dat de blanken op Canal Street vierden. Black Mardi Gras vond plaats op Claiborne Avenue, die grensde aan de Treme en andere overwegend Afro-Amerikaanse buurten. Een van de Afro-Amerikaanse krewes ontwikkelde de traditie van de Mardi Gras-indianen om eer te bewijzen aan lokale inheemse stammen die vóór de burgeroorlog weggelopen slaven hadden geholpen. "Iko Iko" is een lied over de Mardi Gras-indianen, dat de talen van de lokale indianen nabootst en een eerbetoon is aan deze diepgewortelde traditie.
"Als de heiligen gaan marcheren"
Sinds het begin is New Orleans een overwegend katholieke stad geweest en "When the Saints Go Marching In" begon als een religieus lied dat tijdens begrafenissen werd gespeeld. Traditionele begrafenissen in New Orleans omvatten een mars van het uitvaartcentrum naar het kerkhof, compleet met een band en mensen die de kist dragen. "When the Saints" zou traditioneel langzaam worden gespeeld als een klaagzang op weg naar het kerkhof, en zou worden versneld en op een feestelijke toon gespeeld aan het einde van de begrafenis.
Natuurlijk werd het nummer in de jaren dertig door de lokale muziekheld Louis Armstrong op grote schaal gepopulariseerd als een jazznummer en is tegenwoordig typisch uitgevoerd door een willekeurig aantal jazz- en brassbands in New Orleans als een vrolijke dixie-landjazz afstemmen. Veel van de fanfares die deelnemen aan Mardi Gras-parades zullen "When the Saints" uitvoeren als een eerbetoon aan hun geboortestad New Orleans.
"Ga naar de Mardi Gras"
Dit lied, geschreven door professor Longhair — een van de grootste muzikale schatten van New Orleans — brengt twee van de rijkste tradities van Mardi Gras samen: de Zulu-parade en tweedelijns. Zulu is een volledig Afrikaans-Amerikaanse krewe (eigenlijk een "Social Aid and Pleasure Club") wiens parade het gooien van gouden kokosnoten omvat en een van de grootste trekparades is op Mardi Gras-ochtend. Oorspronkelijk de hoofdparade van Black Mardi Gras op Congo Square, belandt Zulu nu op Canal Street zoals alle andere grote parades. "Go to the Mardi Gras" zingt over iemand die naar NoLa komt om de Zulu-parade te zien. Compleet met fluiten en tweedelijns drummen, dit nummer is een van de hoofdbestanddelen van het Mardi Gras-feest.
"Als ik ooit ophoud lief te hebben"
Dit gekke lied werd uitgeroepen tot het officiële lied van Mardi Gras toen de Krewe of Rex voor het eerst organiseerde in de late 1800, benoeming van een koning, een vlag van Mardi Gras en de kleuren groen, goud en paars, die staan voor geloof, macht en gerechtigheid. "If Ever I Cease to Love" was het officiële volkslied van de Rex-parade van dat jaar en wordt sindsdien beschouwd als een van de belangrijkste deuntjes van Mardi Gras.
"Tweede lijn"
Traditioneel is de tweede regel een afgeleide van de "jazz-begrafenissen" en, as MardiGrasUnmasked.com zegt het, de "ongenode gasten die iedereen verwacht te komen opdagen." De band en de rouwenden dansen door de straat, vergezeld door een steeds groter wordende menigte mensen die door de stad dansen om de overledenen te begraven en het feest te vieren leven. Het nummer "Second Line" is echter een nummer dat in de jaren zeventig populair werd door Stop, Inc.
Een combinatie van twee verschillende nummers, "Picou's Blues" en "Whuppin' Blues", en "Second Line" delen 1 en 2, zijn enkele van de meest gespeelde nummers van fanfares in parades en tweede regels van New Orleans op Mardi Gras-dag en gedurende de hele jaar.
Mardi Gras-muziek
Hoewel "Second Line" en "Go to the Mardi Gras" relatief nieuwere composities zijn, zijn ze diep verankerd geraakt in de tradities rond deze jaarlijkse viering. Hun inspiratie komt van honderden jaren carnavalsmuziek die de Amerikaanse Mardi Gras-viering stimuleren.
Er zijn natuurlijk honderden liedjes die Mardi Gras herdenken en de rijke culturen en tradities van New Orleans vieren. Elk van deze nummers integreert elementen van traditionele muziek met de bedoeling gewoon te vieren, dansen en een goede oude tijd te hebben - en dat is waar Mardi Gras om draait.
Aanbevolen Mardi Gras-albums
- Krewe Music: Dixieland Jazz voor de Mardi Gras Parade New Orleans (Compilatie)
- Ultieme Wedergeboorte Brassband (Wedergeboorte Brassband)
- Ontmoet me op Mardi Gras (diversen)
