Hoewel deze New Jersey-supersterren de hair metal-explosie van het midden tot de late jaren '80 leidden, waren ze uniek binnen dat genre in termen van hun muzikale gelijkenis met mainstream rockers zoals Bruce Springsteen, Bryan Adams en Tom Petty. Jon Bon Jovi & Co. hebben misschien betaald met de blitse big-hair en spandex-look, maar in hun hart genoot de band van grote pophaken en toegankelijke melodieën boven alles wat lijkt op hardrock-agressie.
gevormd:
1983 in Sayreville, New Jersey.
Kern jaren 80 bandleden:
- Jon Bon Jovi (geboren John Francis Bongiovi op 2 maart 1962 in Perth Amboy, New Jersey) - zang, gitaar en piano
- Richie Sambora (geboren 11 juli 1959, in Perth Amboy, New Jersey) - Lead gitaar, achtergrondzang
- David Bryan (geboren David Bryan Rashbaum op 7 februari 1962 in Perth Amboy, New Jersey) - Toetsenborden, achtergrondzang
- Alec John Such (geboren 14 november 1956, in Yonkers, New York) - Bas, achtergrondzang
- Tico Torres (geboren op 7 oktober 1953 in New York City) - Drums, achtergrondzang
Andere opmerkelijke leden uit de jaren 80:
- Dave "the Snake" Sabo - Leadgitaar (vervangen door Sambora en later in de jaren '80 bekend als een van de oprichters van Skid Row)
De vroege jaren van Bon Jovi
Bon Jovi was en is door en door een lokale band uit Jersey, het product van langdurige muzikale interesses en ervaring van de vijf leden uit de hoogtijdagen van de jaren 80. Jon Bon Jovi en Bryan speelden in de jaren '70 in andere lokale bands, maar de line-up van de klassieke Bon Jovi-band kwam niet echt samen tot 1983, toen de familiebanden van de eerste in de muziekindustrie hem hielpen een demo op te nemen van wat de eerste hit van de groep zou worden liedje. Binnenkort zou de vaste line-up van de band een platencontract van een groot label tekenen.
Commerciële concessies en een oor voor de mainstream
Voordat de definitieve versie van Bon Jovi zijn gelijknamige debuutalbum opnam, besloot John Bongiovi zijn naam te wijzigen in een vrij milde poging om minder etnisch te klinken. Deze beweging die enigszins op John Cougar lijkt, duidde op de wens van de pas gedoopte Jon Bon Jovi om populariteit en een hoog niveau van toegankelijkheid voor het publiek na te streven. Het titelloze debuutalbum van de band uit 1984 onthulde de wortels van het zich ontwikkelende geluid van de band, maar bovenal vormde de eerste Top 40-hit van de band, "Runaway", het toneel voor toekomstig pop-getint succes.
Berekende titel + professionele songwriters = jackpot
Hoewel Bon Jovi zelf de belangrijkste creatieve kracht was achter "Runaway", de relatieve mislukking van de tweede release van de band in 1985, 7800° Fahrenheit, inspireerde hem blijkbaar tot een stap die naar wanhoop stonk, maar achteraf gezien geniaal leek. In samenwerking met songwriter Desmond Child en het testen van een bundel nummers met focusgroepen voor tieners, bracht de band de provocerende titel uit in 1986. De rest is big-hair, glanzende pop-metal geschiedenis.
Het Bon Jovi-fenomeen slaat aan
Timing is niet alles, maar het was veel voor deze band. Eind 1986 begon de opstand haar metaal genre ontwikkeld door L.A.-bands zoals Motley Crue en Ratt evenals de Britse rockers Def Leppard won aan stoom en populariteit op MTV. Betreed de fotogenieke, camera-hunkerende, zeer gekapte Jon Bon Jovi, die hielp om de vorm naar een hoger niveau te tillen. Gevoed door de monsterhits "You Give Love a Bad Name", "Livin' on a Prayer" en "Wanted Dead or Alive", Glad als het nat is snel ging multi-platina.
Langdurig plateau en bijna burn-out
Hoewel 1988 bijna net zo explosief succesvol was als zijn voorganger, was de muziek van de band minder melodieus en afgezaagd geworden. Ik zou iedereen uitdagen om te beweren dat de enorme hits van dit album, zoals 'Bad Medicine', 'I'll Be There for You' en 'Born to Be My Baby' allesbehalve gênant verbleken in vergelijking met de beste nummers op Glad als het nat is. Toch klaagden fans niet, en de band voerde een bijna 18 maanden durende wereldtournee uit tot diep in 1989 voordat ze een broodnodige pauze namen.
Een indrukwekkende wedergeboorte uit de jaren 90 en daarna
Ondanks alle ietwat cynische popoorsprongen van Bon Jovi, maakte de band een uiterst sierlijke en consistente overgang naar de jaren '90. Jon Bon Jovi's slimme greep op een brede arena rock esthetiek hielp de band de valkuilen van een post-grunge rockscene die veel van zijn tijdgenoten opeiste in een stapel spandexpuin. De zanger knipte zijn haar af en produceerde rustig een van de beste nummers van de band in "Bed of Roses", een rechttoe rechtaan, melodieus powerballad dat hielp om Bon Jovi stabiel en succesvol te houden.
