gevormd:
1978 in Londen, Engeland.
Originele leden:
- Chrissie Hynde (geboren Christine Ellen Hynde op 7 september 1951 in Akron, Ohio) - zang, gitaar, primaire songwriter
- James Honeyman-Scott (geboren op 4 november 1956 in Hereford, Engeland; stierf 16 juni 1982 in Londen, Engeland) - Lead gitaar
- Pete Farndon (geboren op 2 juni 1952 in Hereford, Engeland; stierf 14 april 1983 in Londen, Engeland) - Basgitaar
- Martin Chambers (geboren Martin Dale Chambers op 4 september 1951 in Hereford, Engeland) - Drums
Andere belangrijke bandleden uit de jaren 80:
- Robbie McIntosh (geboren 25 oktober 1957 in Sutton, Surrey, Engeland) - Gitaar, achtergrondzang
Oorsprong:
The Pretenders zouden nooit zijn gebeurd als Chrissie Hynde in 1973 niet de Atlantische Oceaan was overgestoken om naar Londen te verhuizen. Aanvankelijk schreef ze muziekkritiek en in 1976 was ze een actieve waarnemer van de Britse punkrock explosie. In 1978 sloot ze zich aan bij Farndon, die hielp de originele line-up van de band af te ronden door twee Hereford-kennissen, Honeyman-Scott en Chambers, te rekruteren. Hoewel de rest van de band Hynde's punkneigingen niet deelde, smeedde de groep een met elkaar verweven, fris geluid.
Een kort bewind voor de pretenders, 1978-1982:
In minder dan vier jaar tijd werd het originele kwartet geprezen als een van de redders van de op gitaar gebaseerde rockmuziek tijdens de chaotische postpunkperiode. Honeyman-Scott wordt nog steeds algemeen beschouwd als een van de grootste gitaargrootheden van de rock aller tijden, in staat tot ongelooflijk creatieve en ingenieuze ritmes en texturen in zijn spel. Farndon en Chambers vormden ondertussen een zeer capabele, organische ritmesectie die een cohesie van geven en nemen mogelijk maakte tussen bandleden die zelden wordt gezien in welke stijl van rockmuziek dan ook.
De eerste twee albums:
Met het fantasieloos getitelde en, respectievelijk uitgebracht in 1980 en 1981, creëerde en bezette de band een niche in rockmuziek die al lang hard nodig was om te worden gevuld. Hynde's trillende, soulvolle zang vormde een speels samenspel met de grillige maar kunstig weergegeven muzikale lijnen van de rest van de band. "Kid", "Message of Love", "Precious", "Tattooed Love Boys" en "Mystery Achievement" zijn slechts enkele hoogtepunten van de eerste twee albums.
Tragedie, brutaal en abrupt:
Het heroïnegebruik van Honeyman-Scott werd al snel een obstakel voor het aanhoudende succes van de band, en in juni 1982 schopte Hynde hem uit de band vanwege zijn steeds destructiever wordende gewoonte. Tragisch genoeg stierf Honeyman-Scott slechts enkele dagen later aan een overdosis drugs. Om onvermijdelijkheid als bijna natuurlijke wet in rock and roll te bewijzen, stierf Farndon slechts 10 maanden later aan soortgelijke oorzaken. Op dat moment leek terugkaatsen van zo'n dubbele verwoesting zelfs voor deze geharde groep vergezocht.
Agressieve, vastberaden doorzettingsvermogen van Hynde & the Pretenders:
Toch is dit Chrissie Hynde waar we het over hebben. Twee maanden voor Farndons dood had ze al een nieuwe versie van de band in elkaar gezet. In 1984 verscheen 'Back on the Chain Gang', een beklijvend eerbetoon aan de gevallen bandleden van Hynde die de top 10 van de hitlijsten bereikten. Hynde ging door met een enigszins draaiende line-up voor de volgende release van de Pretenders, uit 1986, waarbij Chambers werd afgewezen, maar nog steeds hitlijsten vond met het prachtige "Don't Get Me Wrong".
Feministisch icoon of gewoon een serieuze rockchick?:
Tegen het midden van de jaren '80 was het voor iedereen vrij duidelijk geworden dat The Pretenders in wezen een voertuig waren geworden voor de getalenteerde Hynde. Dit ging met tussenpozen door in en door de jaren '90. Maar bovenal is Hynde relevant gebleven voor de grond die ze heeft gebroken voor vrouwen in rock and roll. Toch was ze op zijn best ambivalent over zo'n rol of imago, en concentreerde ze zich in plaats daarvan op het blijven vieren van de prestaties van de originele Pretenders.
