Straatlantaarns gaan uit als ze naderen, lichten versplinteren als ze boos zijn, horloges falen altijd. Wat is er met deze mensen aan de hand?
HONDERDEN LEZERS hebben gereageerd op het artikel SLIders en het straatlantaarnfenomeen met hun ervaringen van beïnvloeden straatverlichting en andere elektronica. SLI staat voor "straatverlichting (of lamp) interferentie", en verwijst naar het fenomeen van straatverlichting die oplicht of uitgaat wanneer bepaalde mensen in de buurt komen. Ze heten SLIders.
Voor de zekerheid zijn er niet-paranormaal redenen voor straatverlichting om zich grillig te gedragen, en zelfs af en toe 's nachts uit te schakelen, als gevolg van het verslijten van de lichten, slecht functioneren of zelfs reageren op de koplampen van auto's.
Veel mensen melden echter dat ze niet alleen effect lijken te hebben op straatverlichting, maar ook op allerlei soorten elektronica. Hier zijn enkele van de meest interessante rapporten.
EFFECTEN OP ELEKTRONICA – LOOPT IN GEZINNEN?
Sommige mensen melden dat elektronische machines in hun aanwezigheid uitschakelen of in de war raken. "Op een keer moest ik mijn nek laten laseren in een reeks afspraken", zegt Sarah, "en de machine brak zes keer – bij zes verschillende gelegenheden.” Vreemd genoeg overbelast ze de elektronica. "Ik ging naar een wetenschapsmuseum en merkte op dat ik een vreemd effect heb op de elektrische experimenten", zegt ze. “Ik genereer eigenlijk veel minder elektriciteit dan andere - ongeveer een kwart van de metingen van zelfs mijn zesjarige zoon. Sla ik de energie op?”
Horloges op batterijen zijn vaak het slachtoffer van deze mensen en het kenmerk kan in gezinnen voorkomen. "Ik heb het probleem met horloges en apparaten", zegt Murph. “Mijn zus had hetzelfde. Toen ze stierf, ontdekte ik dat ze een doos met 30 horloges in haar kast had. Ik begreep het meteen!”
Tybald zegt dat het ook in zijn familie zit. "Het vermogen om beïnvloeden elektrische apparaten is welbekend aan mijn moeders kant van de familie”, zegt hij. “Geen van de vrouwen kan een horloge dragen; we magnetiseren de werken of geen horlogebatterij gaat zo lang mee als zou moeten. Mijn moeder is van de Tweede Wereldoorlog-generatie en de juwelier zei tegen haar dat ze een koperen stuiver achter het horloge moest plakken. Juweliers die aan horloges werkten, kenden het fenomeen toen heel goed.”
STRESS EN EMOTIES
Heel vaak hebben deze mensen ontdekt dat er een verband lijkt te zijn tussen deze gebeurtenissen en hoe ze zich voelen. Wanneer ze zich gestrest of boos voelen, lijken hun emoties de elektronica om hen heen te verstoren. "Ik merkte dat het vaker gebeurt als ik gestrest ben", zegt Kamilla. "Ik wou dat er een pil was om het te laten verdwijnen."
"Ik heb altijd geweten dat er iets anders met mij was", zegt James. "Waarom tv's om me heen niet goed werken, waarom auto's afslaan of lichten uitgaan. En het zou alleen gebeuren als ik een extreme emotie ervaar.” JR merkte ook dat zijn humeur een factor was. "Ik realiseerde me dat als ik in een slecht humeur ben, er meer straatverlichting lijkt uit te gaan", zegt hij.
Blonde weet hoe dat is, maar haar lichaamspijn speelt ook een rol in haar ervaringen. "Als ik emotioneel overstuur ben of veel pijn heb, branden gloeilampen als ik er langs loop", zegt ze. “Ik was een keer in het winkelcentrum met veel pijn. Ik stopte om deze man te zien werken aan een modelvliegtuig met een motor. Zodra ik stopte om naar hem te kijken, sloeg de motor aan en sprong de man uit zijn stoel.”
Cynthia's capaciteiten zijn ook pijngerelateerd: "Het gebeurt meestal als ik migraine of spanningshoofdpijn heb en de lichten me storen", meldt ze.
"Voor mij, wanneer ik bang was, was dat het moment waarop ik de meeste energie vrijmaakte", zegt Colada. "Een website die ik vond, zei dat ik een manier moest vinden om de energie mentaal te aarden of mezelf te kalmeren in deze tijden. Dus nu, wanneer ik lichten in donkere kamers aanzet, laat ik langzaam lucht ademen en druk ik tegelijkertijd op de lichtschakelaar. Sinds ik hiermee begon, ben ik van een lamp om de andere dag naar een om de zes maanden of meer gegaan.”
Depressie kan ook een trigger zijn, volgens Bradly. "Het begon toen ik negen was", zegt hij. 'Ik passeerde bepaalde lichten als ik 's nachts liep, en als ik er onderdoor liep, gloeiden ze vaak angstaanjagend fluorescerend blauw en knipperden ze dan uit, dus ik dacht dat het spookte. Aangezien ik een manisch-depressivum ben, leek de interferentie willekeurig en zonder waarschuwing te gebeuren als ik down was, wat me echt zou schrikken. Als ik me goed voelde, als ik me maar hard genoeg concentreerde, lichtten ze op of knipperden ze uit en gloeiden ze vaak in een warme perzikkleur.' Bradly voegt eraan toe dat andere bijdragende factoren het erger kunnen maken. “Bepaalde stimulerende middelen, zoals alcohol en cafeïne lijkt soms zelfs extremere resultaten te geven.”
Daar kan Josh over meepraten. “Ik had een ervaring toen ik een dubbele dosis zuur kreeg (LSD) per ongeluk”, zegt hij. "Ik liep met mijn vrienden door een park en elke straatlantaarn ging uit als ik er langs liep of als ik sprak."
Aan de andere kant van de medaille zegt Breezeq dat het gebeurt als ze gelukkig is. "Het zal een paar dagen niet gebeuren, dan - bam! -- als ik super gelukkig rijd, gaan straatverlichting uit of aan net als ik eronder rijd. Toen we vanavond naar huis reden, gingen er drie lichten uit. Dit is op geen enkele manier een toeval, niet dit regelmatig!”
MENS, DE KOSTEN!
Een van de meest vervelende aspecten van deze aandoening is dat het ronduit duur kan worden als zowat elke elektronica die je aanraakt wordt vernietigd. "Ik breek elke koptelefoon die ik draag", zegt Josh. “Ik breek elke printer die ik gebruik door er gewoon op te printen. Ik gebruik één laptop per jaar. En mobiele telefoons gaan nooit langer dan een paar maanden mee voordat ze beschadigd zijn. Ik had één telefoon die de vreemdste dingen deed: elke keer dat de batterij leeg was, stuurde hij mijn ex-vriendin de vorige 20 sms-berichten die ik haar had gestuurd - allemaal tegelijk. Van een vervelend technisch probleem gesproken!”
"Ik heb dit vermogen al sinds ik een kind was," vertelt Megenta ons, "maar de laatste tijd is het duur geworden en zorgen mijn kinderen en mezelf ervoor. De andere dag gebeurde het minstens een dozijn keer. In de afgelopen vier jaar heb ik twee videorecorders/dvd-spelers, drie telefoons, twee magnetrons, talloze lampen gebruikt en nu reageert mijn auto hierop.”
ANDERE MOEILIJKHEDEN
Naast de hoge kosten van het voortdurend vervangen van horloges, gloeilampen, computers en andere waardevolle spullen, kan dit effect lastig en gênant zijn, vooral in het openbaar. 'Afgelopen maart had ik de verkeerde schoenen gekregen en heb ik ze teruggenomen', zegt Tonya, 'en toen de kassier probeerde haar kassa te openen, gaf ze geen krimp. Een tweede persoon kwam naar me toe en kreeg de la nog steeds niet open. Een manager kwam en het ding ging niet open en ze vroegen zich af wat er mis was met de kassa. Ik liep weg om iets te halen en ik hoorde het opengaan zodra ik wegliep. Ik vertelde hen dat ik dat soort effect heb op elektronica en andere elektrische dingen. Ik heb computers gezapt en restaurantborden om me heen zijn uitgeschakeld om weer aan te gaan als ik wegga.'
MJR was in de rechtszaal, van alle plaatsen, toen zijn woede gevolgen begon te krijgen. "Als ik boos ben of ruzie heb gekregen, lijkt dit snel te gebeuren", zegt hij. “Ik was in de rechtszaal met mijn ex-vrouw. Onnodig te zeggen dat ze leugens aan het vertellen was aan de rechter. De rechter leek dit op te eten. Dit maakte me zo boos. Er stond een lamp op het bureau naast mijn advocaat en mij. Toen ik mijn hoogtepunt van woede leek te hebben bereikt, ging het licht op de lamp heel fel en begon toen onregelmatig te flikkeren. Mijn advocaat keek me heel vreemd aan.”
Het fenomeen veroorzaakte problemen voor Melanie op haar werk, die ook de stressfactor opmerkt. "Een van de agenten op het werk merkte het en begon toen het woord over mij te verspreiden", zegt ze. “Het behoeft geen betoog dat ik nog meer problemen zou krijgen met de machines om mij heen naarmate mijn agitatieniveau toenam. Ik zou elke machine waar ik naar toe ging opnieuw moeten instellen, want zodra ik mijn kaart erin stopte, zou deze afsluiten en vastlopen. Mijn officier begon op te merken dat dit soort dingen alleen bij mij gebeurt. Zijn vragen maakten me ongemakkelijker en droegen bij aan de perfecte storm met schaamte.
Dit probleem kan meer dan alleen schaamte hebben, het kan verwoestende gevolgen hebben voor het werk. "Mijn oudere broer werkte ooit voor de staat als computerprogrammeur", zegt Nightshade, die ook bevestigt dat het in de familie zit. “Hij werkte een nacht in de derde dienst met de mainframes van de staat, klopte op de mainframe en zei voor de grap ‘ga slapen’. Het hele computernetwerk van de staat werd die nacht en 24 uur lang afgesloten. De fout werd uiteindelijk opgespoord tot het mainframe dat mijn broer voor de grap klopte.
WAT MAAKT EEN PERSOON DIT?
Kamilla denkt dat haar effecten op elektronica begonnen met een schokkend ongeluk. "Sinds ik ongeveer 11 was, toen een 220-volt slecht" circuit verbinding gooide me drie meter, ik ervaar anomalieën met elektronica”, meldt ze. “Ik draag geen horloges, ze stoppen. Computers werken niet meer als ik een bank of winkel binnenloop. Er was een stroomstoring toen ik twee keer een Walmart binnenliep. Mijn tv is geraakt door de bliksem in een zware storm. Ik heb zoveel apparaten en lichten en schakelaars voor mijn auto doorgenomen, en als het gebeurt, is het als een komeet, de een na de ander, en dan stopt het.”
Chad vermoedt dat een auto-ongeluk in zijn jeugd zijn capaciteiten heeft veroorzaakt. "Ik heb op mijn zevende een zwaar auto-ongeluk gehad," zegt hij, "en ik heb gelezen dat traumatische ervaringen een positieve en/of negatieve invloed kunnen hebben op individuen en hun hersenen. Toen ik acht was, begon ik te merken dat de straatverlichting uitging als ik over het trottoir liep.”
Toen besefte Chad dat hij het tot op zekere hoogte kon beheersen. "Tien jaar geleden merkte ik dat ik tijdens het mediteren het licht uit kon doen", zegt hij. “Ik kan deze lichten zelfs op afstand manipuleren. De verste tot nu toe is een halve mijl verwijderd. Ik steek mijn arm uit en begin me op het licht te concentreren, dan begin ik de hitte in de palm van mijn hand te voelen, en terwijl ik concentreren de hitte wordt intenser, de lichten beginnen te dimmen en na ongeveer 20 seconden gaat het licht uit. Ik ben meer dan tien jaar geleden begonnen met mediteren en ik geloof dat ik mijn vermogen heb kunnen 'uitoefenen' en het effectief heb kunnen concentreren, en het nu heb kunnen sturen. Mijn vriend en ik gaan wat tests doen, zoals het controleren van de temperatuur van mijn handpalm terwijl ik dit doe als een soort bewijs voor anderen.
Meditatie heeft Velma ook geholpen. "Ik beoefen nu meditatie en heb geleerd mijn energie te beheersen", zegt ze, "en ja, ik sloop meer elektronica als ik gestrest ben, dus de diepe ademhaling kalmeert me. Ik voel me meer in vrede. Ik vraag me af of er een manier is om deze energie te gebruiken om anderen te helpen.”
Over hoe en waarom Tybald gelooft dat het iets te maken heeft met iemands elektromagnetische velden. "Ik geloof dat dit een elektromagnetische anomalie is", zegt hij. “We hebben allemaal elektromagnetische velden. Onze velden zijn verschillend. De vraag is hoe en waarom.”
Nightshade claimt een meer buitenaardse oorzaak voor de capaciteiten van zijn familie. “Onze familie had zware UFO 'close encounter'-evenementen in de vroege jaren zeventig', zegt hij. "We geloven dat het een overblijfsel is van die ervaringen."
CB heeft gemengde gevoelens over het 'waarom' van dit fenomeen. "Ik geloof echt dat zoiets een mogelijke voorloper is van een soort 'ontwaken' en als een geschenk moet worden beschouwd", zegt ze. "Maar ik beschouw dit helemaal niet als een geschenk - maar eerder als een vloek."
Lee ziet het helemaal niet als een vloek, maar als een zegen. Sterker nog, hij zegt dat zijn jarenlange ervaringen met het beïnvloeden van straatverlichting misschien hebben gehad: redde zijn leven een nacht. "Terwijl ik naar huis liep omdat mijn auto kapot was, herinner ik me dat ik minstens twintig mijl naar mijn huis moest lopen", zegt Lee. “Ik moest door een slechte buurt lopen, die overdag niet veilig is, laat staan om half twee 's nachts. Twee mannen in een grote Cadillac zagen me helemaal alleen onder de straatverlichting door lopen. Ik was me altijd bewust van mijn omgeving en merkte dat ze met hoge snelheid naderden en vervolgens langzaam een bocht namen om de hoek voor me. Maar toen ze me naderden, brak de straatlantaarn af, waardoor ik tijd had om een veiligheidsmanoeuvre te bedenken, wat ik kon doen omdat ze me uit het oog verloren.”
