Hoe is het om ouder te worden?
Ouder worden kan een prachtige maar uitdagende overgang zijn, en soms kunnen de maanden na de bevalling bijzonder moeilijk zijn. De waarheid is dat ouderschap uniek is voor elk individu - het kan weken, maanden en zelfs jaren duren om je volledig aangepast te voelen.
We willen onze lezers die ouders zijn eren door een veilige ruimte te bieden om enkele van hun postpartumverhalen te delen. We hopen dat deze verhalen andere ouders kunnen helpen om zich minder alleen te voelen, en dat ze gezien en begrepen worden in hun ervaringen. En voor degenen onder ons zonder kleintjes, kunnen we misschien ook van deze verhalen leren - en dan de nieuwe ouders in ons leven beter ondersteunen en liefhebben.
Een zachte inhoudsnotitie:Sommige van deze verhalen gaan over depressie. Het is prima als je dit stuk moet overslaan als een manier om voor jezelf te zorgen, vooral als je verlies hebt meegemaakt. En voor bronnen en deskundig advies voor het ondersteunen van een geliefde met postpartumangst of depressie, raden we aan beginnend hier. 💛
"Postpartum is echt." -BEN
“En het kan je als persoon veranderen. Onthoud gewoon dat je nog steeds bent wie JIJ bent; je evolueert gewoon naar iets mooiers. Het is niet erg als je bang bent om weer aan het werk te gaan. Het is oké als je extatisch bent om weer aan het werk te gaan. Het is allemaal in orde; iedereen is anders."
"Ik had maaltijden nodig, geen geschenken." –ES
“Ik wou dat ik wist dat het belang van het opzetten van een maaltijdtrein (wanneer iedereen steun bood) mij werd benadrukt dat het zou me helpen om me geliefd en niet alleen te voelen, maar ook gevoed en vrij om beter van herstel te genieten - niet alleen een slim geschenk optie. Ik wou dat ik maandenlang letterlijk een schema had gemaakt van vrienden of diensten die het huis in en uit gaan postpartum zorgen voor dingen, en dat zou essentiëler zijn dan enig fysiek object dat ik in onze baby heb gekregen douche.
Het ontvangen van fysieke items waar ik me niet op had voorbereid, was altijd erg stressvol... Ik voelde op dat moment dat dingen zouden op een stapel blijven in plaats van worden gebruikt - wat voelde als een enorme takenlijst waar ik nooit aan zou kunnen komen. Ik voelde me echt verdrietig dat toen de baby eenmaal hier was, de hulp en aanbiedingen grotendeels verdwenen en het was toen ik die energie zo hard nodig had.
Ik wou dat ik wist hoe essentieel het was om een ondersteuningssysteem te creëren dat op zijn plaats was wanneer ik er niet om kon vragen (ik wou dat ik wist dat het ZO moeilijk zou zijn om erom te vragen!). Mijn man moest eerder weer aan het werk dan we hadden verwacht en ik was een groot deel van de vroege babytijd alleen. Ik bracht veel van die tijd door met me vreselijk angstig te voelen in deze nieuwe absolute beschermer van deze kleine levensrol. Zelfs met de hulp van mijn man - de meedogenloosheid van mijn gedachten en lichaam die in een moeder veranderden, was levensveranderend en te snel. Ook dat sommige baby's ze door niemand anders laten vasthouden! 🤦♀️”
"Het is prima om te erkennen dat het moeilijk is en het gewoon van dag tot dag te bekijken." –DEF
“Tijdens COVID hadden we veel vrienden en familie aanbod om op onze peuter te passen terwijl we ons aanpasten aan de baby. Dat was zo lief en goedbedoeld, maar het voortdurend afwijzen van die hulp werd uiteindelijk ongemakkelijk en frustrerend.
Het afgelopen jaar was een moeilijk jaar om zwanger te zijn en een baby te krijgen. Het beste wat u kunt doen voor uw dierbaren die net een baby hebben gekregen, is de pandemie serieus te nemen. Dit is een angstaanjagende tijd om een ouder te zijn – draag je steentje bij om zwangere mensen en onze kleintjes veilig en gezond te houden.”
"Die eerste maand is moeilijker dan iemand je vertelt." –EES
“Moeders vragen om na zes weken weer aan het werk te zijn, is voor niemand een goed plan. Ik was niet mijn beste op het werk omdat ik uitgeput was en ik voelde me constant verslagen omdat ik mijn best deed en het gewoon niet bij kon houden.
Fed is het beste. Ik huilde de eerste keer dat ik niet genoeg kon pompen en mijn zoon kreeg flesvoeding, maar hij is gelukkig en gezond en tot op de dag van vandaag een geweldige eter. Formule doet niets af aan de voordelen van moedermelk.”
"Zwangerschapsverlof is **geen** vakantie." –RBN
“We komen niet ‘opgefrist’ of ‘klaar’ terug. De eerste maanden met een newborn zijn de mooiste maar de meest uitdagende tijden, mentaal en fysiek, en de werkcultuur en deadlines zullen niet a prioriteit.
Zolang er geen sprake is van gelijke behandeling van ouders op de werkplek en gratis of goedkope kinderopvang voor kinderen onder de één jaar, zullen we geen eerlijke en gelijke vertegenwoordiging van vrouwen op de werkplek hebben. Totdat ouders die zich inzetten voor fulltime kinderopvang thuis respect, waardigheid en compensatie krijgen, zullen we geen eerlijke en gelijke vertegenwoordiging voor vrouwen hebben in welke omgeving dan ook.”
"[Ik wist niet] hoe vreemd mijn lichaam zou voelen." -EEN
“Doe wat voor jou werkt en schaam je niet voor je keuzes.
Raadpleeg een zorgverlener als u op enigerlei wijze worstelt - mentaal of fysiek. Ik kreeg een jaar na de bevalling psychotherapie omdat ik het gevoel had dat ik mijn identiteit kwijt was. Ook had ik fysiotherapie nodig voor rug- en kniepijn die lang aanhield na de bevalling. Ik ben nu een veel gezonder persoon van binnen en van buiten en daardoor een betere moeder.”
“Ik moest mijn geboorteverhaal verwerken.” –DS
“Ik was wanhopig om mijn geboorteverhaal keer op keer te vertellen. Ik moest het verwerken, en ik had hulp nodig om het te onthouden, en het voelde tegelijkertijd zo onwerkelijk en belangrijk. Ik denk dat mensen er niet om vragen om het te horen omdat het persoonlijk is en er veel lichaamsvloeistoffen bij komen kijken, en misschien ruimen nieuwe moeders soms het verhaal op voor andere mensen, maar het is zo'n mooie puinhoop! Ik verlang nog steeds naar mijn geboorteverhaal. Ik zou het elke dag kunnen vertellen. En het feit dat andere mensen verder zijn gegaan doet pijn.”
"Ik had niet voorzien hoe moeilijk het zou zijn om een geschikte pompsituatie te bedenken voordat ik weer aan het werk zou gaan!" –KN
"[En ik wou dat ik had geweten] hoe vaak het is om te worstelen met borstvoeding, hoe moeilijk de eerste nacht in het ziekenhuis zou zijn (vooral tijdens een pandemie), hoe onmogelijk het wordt om met elementaire huishoudelijke taken te jongleren en persoonlijke hygiëne! Hoe schuldig ik me zou voelen, hoeveel schaamte ik zou voelen. En vooral, hoe intens de hormonale verschuiving zou zijn.
Het is nog lang niet voorbij en dat maakt me bang. Ik ben elf weken verder en voel me soms nog steeds zo ontoereikend. Ik wou dat ik van tevoren meer over PPD wist, maar ik vraag me ook af hoeveel informatie ik was waaraan ik werd blootgesteld, maar niet kon bevatten zonder er middenin te zitten.
Wat me uiteindelijk het meest heeft geholpen, was de steun van vrienden die mede-moeders zijn en die eenvoudigweg konden valideren en hun oor konden bieden.”
“Alle reacties ‘Je doet het geweldig! Je hebt dit,' schoot gewoon dwars door me heen."
–AP
"Ze voelen niet alleen hol en ingeblikt aan, maar gaven me ook een schuldgevoel, wetende en herinnerend aan alle keren dat ik alleen was met de baby, niet wetend wat ik moest doen.
Dit zelf doormaken (en lang genoeg aan de andere kant zijn om terug te kijken naar hoe depressief en leeg ik eigenlijk was... realiseer ik me toen ALLEMAAL) Ik ben nu begonnen aantekeningen te maken, nadenkend over wat ik precies had gewild en nodig had (en geaccepteerd) van hulp. Er is geen betere manier om erachter te komen wat de beste manier is om behulpzaam en ondersteunend te zijn dan er zelf doorheen te gaan.”
"Het was voor mij geen vreugde en liefde op het eerste gezicht." –RD
“Ik zou willen dat anderen meer incheckten om te zien hoe ik was, niet zozeer hoe mijn baby was of hoe ik het leuk vond om moeder te zijn. Ik had iemand nodig die naar me vroeg, want als ik eerlijk ben, was het voor mij niet meteen vreugde en liefde op het eerste gezicht. Ik denk dat velen van ons zich schamen omdat we zoveel berichten zien die zeggen: 'Als je moeder wordt, is het instant liefde en hou je van elke minuut.' Over de realiteit wordt niet altijd gesproken.
Toen ik een postpartumdepressie had, was het ook moeilijk om mezelf ertoe te brengen naar buiten te gaan of dingen te doen, laat staan iets te plannen. Het zou nuttig zijn geweest als iemand het denken uit de planning had gehaald - zoiets eenvoudigs als een wandeling met mij of een klein uitje of zelfs gewoon langskomen.'
"Ik wou dat mijn man zijn eigen ondersteuning had opgezet." –DS
'Mijn man is een heilige - ik hou van hem, hij is een geweldige vader. Maar emotioneel kon ik hem niet helpen. Hij had me nodig en ik kon het niet. Ik wou dat hij zijn eigen ondersteuningssysteem met vrienden had opgezet voordat de baby werd geboren.
"Ik leunde zwaar op medische en geestelijke gezondheidswerkers." –NB
"Iedereen die een geboortecursus heeft gevolgd, kent de druk om vrouwen en partners te leren om voor zichzelf te pleiten tijdens de bevalling. Ik nam diezelfde lessen ter harte bij de voorbereiding op wat ik dacht dat een onvermijdelijk seizoen van postpartumdepressie zou zijn. Ik sprak al vroeg met mijn arts over mijn zorgen. Omdat ik de rode vlag vroeg ophief, spraken ze met mij over mijn geestelijke gezondheid bij elke prenatale controle.
Bij een van mijn prenatale afspraken vroeg ik wat mijn opties waren voor antidepressiva. Ik wist hoe lang het me kostte om in het verleden hulp te zoeken voor mijn depressie en ik was vastbesloten om dat niet nog een keer te laten gebeuren. Ik vertelde mijn arts dat als ik het gevoel had dat ik medicijnen nodig had, ik het niet eens een paar weken zou afwachten om te zien of mijn humeur zou verdwijnen. Ik wilde nu een plan hebben. Ik had de touwtjes in handen, ik zou hulp krijgen als ik het nodig had, ik gebruikte mijn stem om te zeggen wat ik wilde en nodig had.
Ik heb ook een nieuwe therapeut gekozen. Ik deed wat onderzoek naar lokale therapeuten die ervaring hadden met postpartumdepressie. Ik interviewde er drie en koos degene die het meest competent en meelevend leek. Terugkijkend was dit misschien wel het beste wat ik deed. Ik heb haar (via zoom) ongeveer drie keer ontmoet voordat de baby kwam en nu spreek ik haar wekelijks. Een nieuwe moeder zijn kan isolerend zijn, vooral met covid, dus ik denk dat die check-in's erg nuttig zijn.
