De sterkste herinneringen die ik aan mijn menstruatie heb, worden geassocieerd met schaamte.
Mijn eerste menstruatie vond plaats toen mijn moeder de stad uit was. De gedachte om het mijn vader te vertellen was te vernederend om te verdragen, dus belde ik verwoed haar mobiele telefoon vanuit de badkamer, waar ze me naartoe leidde. naar een doos met pads en mij - een gevoel dat ik nu lief vind, maar op dat moment deed het me verlangen om in een plas te smelten en door de vloerdelen.
Een andere herinnering is van mijn middelbare schooltijd. Ik droeg een kort rokje en zat in de bibliotheek, terwijl ik aan een onderzoeksproject werkte. Ik zag bloed langs mijn binnenkant van mijn dij druppelen en stormde de bibliotheek uit naar de parkeerplaats, biddend dat niemand het zou merken en mijn lichaam vervloekend.
Lange tijd was mijn menstruatie niets meer dan een reden tot opluchting. Dit was vaak van korte duur en sloeg al snel om in ergernis. Het was pas meer recent dat ik elke maand begon na te denken over menstruatie buiten mijn levenscyclus van een week.
Een decennium na het bibliotheekincident op de middelbare school verraste ik mezelf door te solliciteren bij Cora, een bedrijf dat zich richt op gezondheid en gelijkheid tijdens de periode. Een vriend stuurde de sollicitatie en zei dat de rol als een passende klonk, maar wat mijn aandacht trok, was de missie van het bedrijf. Rond de wereld, miljoenen meisjes moeten school spijbelen omdat ze onvoldoende toegang hebben tot menstruatieproducten. Cora helpt hierbij door het verstrekken van menstruatieproducten en gezondheidsvoorlichting aan meisjes in nood.
Ik dacht aan die dag dat ik op de middelbare school uit de bibliotheek sprintte - ik nam thuis een douche, pakte een handvol tampons en was tegen de vierde periode terug op de campus. Het idee dat zoiets biologisch als menstruatie ertoe bijdroeg dat meisjes school misten, verbaasde me. Het is nog ontmoedigender als je begint na te denken over de langetermijngevolgen van gemiste school voor het onderwijs en carrière - en dus gendergelijkheid op de werkplek, nationale productiviteit en de wereldwijde gevolgen op lange termijn van beide.
Ik vond het geweldig om de baan te aanvaarden en te werken voor een doel waarin ik geloofde. Wat ik me niet realiseerde, was hoeveel werken bij een "tamponbedrijf" mijn relatie met mijn eigen menstruatiecyclus zou veranderen.
Elke fase van mijn cyclus omarmen
Mijn relatie met mijn menstruatie is op een paar manieren veranderd en het begon met een mentaliteitsverandering.
Ik erken nu dat mijn menstruatie meer is dan een bloeding van vijf dagen; het maakt deel uit van een, en elk van de vier fasen heeft me iets te leren over mijn lichaam en algehele gezondheid. Ik ben nu ijverig houd mijn menstruatie bij en begrijp wat elke fase betekent, en meer specifiek, wat het voor mij betekent - ovulatie geeft me vaak mijn meest productieve, energieke dagen van de maand, terwijl ik me, net als een uurwerk, verdrietig en humeurig voel rond de fietsdag 27.
Het begrijpen van de cyclus en de bijbehorende hormonale eb en vloed heeft veel giswerk en schuldgevoelens uit de ervaring verwijderd. Oestrogeen en progesteron vallen beide in de luteale fase vlak voor de menstruatie, dus het is logisch dat men tedere gevoelens of verdriet kan ervaren bij deze hormoonuitputting.
Op een dag dat ik me bijzonder somber voel, was het enorm geruststellend en bevestigend om naar mijn app te kijken en te zien dat mijn menstruatie snel nadert. Ik begin uit te kijken naar mijn menstruatie, wetende dat ik misschien een beetje pijn heb, maar dat mijn enige verantwoordelijkheid is om op te kruipen met die warme kruik en een roman te lezen of Netflix te kijken. Door te leren omgaan met die dekbeddagen in plaats van geschokt en angstig te reageren, is mijn menstruatie een beschermd onderdeel van mijn zelfzorgroutine geworden.
En het plannen van mijn leven volgens de gegevens van mijn lichaam voelt als het biohacken van een superkracht. Voor de pandemie wist ik wanneer ik groepsdiners moest plannen die veel energie en aandacht zouden vergen. En ik weigerde beleefd netwerkevenementen als ik wist dat het op de eerste dag van mijn menstruatie zou vallen, wanneer ik waarschijnlijk op de bank zou liggen met een verwarmingskussen. Het is nu gemakkelijker om vanuit huis te werken, maar ik probeer nog steeds mijn activiteit te beperken op basis van waar ik in mijn cyclus ben.
Terwijl ik fysiek ben gestopt met het bestrijden van mijn menstruatiepijn en mezelf heb toegestaan me over te geven aan de kussens van de bank, is de mentale verschuiving om vrede te sluiten met mijn menstruatie nog nuttiger. In de meest letterlijke zin is menstruatie het loslaten van het baarmoederslijmvlies, waardoor een nieuwe start wordt gemaakt voor een nieuwe cyclus. En nadenken over wat ik metaforisch kan verliezen van de afgelopen maand, wat voor soort frisse start ik voor mezelf wil maken in een nieuwe cyclus, helpt mijn menstruatie een ander doel te geven.
En hoewel we allemaal het gevoel moeten hebben dat we op elk moment om welke reden dan ook kunnen resetten, reflecteren en rusten, in mijn drukste weken en maanden, geniet ik ervan te weten dat een goede dagboeksessie en een volledige dag in pyjama op me wacht. Natuurlijk is dit nu gemakkelijker tijdens het thuiswerken en was het niet altijd helemaal mogelijk pre-pandemie (en misschien nog steeds niet voor veel mensen).
Toch kunnen kleine diensten, zoals niets sociaals inplannen voor of na het werk, rustig alleen lunchen in het park, vroeg naar bed gaan, etc. een groot verschil maken. En als deze ideeën nog steeds onbereikbaar lijken, is het misschien vijf minuten meditatie voordat de kinderen opstaan of zich overgeven aan afhaalmaaltijden - hoe je schema er ook uitziet, vraag jezelf af waar er tijd is om zachter en vriendelijker voor jezelf te zijn tijdens je punt uit. Uiteindelijk ging het om vrede te sluiten met mijn menstruatie over het loslaten van schaamte en het omarmen van de mogelijkheid voor ritueel en verbinding met mijn lichaam.
Het moet ook gezegd worden dat het gemakkelijker is om vrede te sluiten met je menstruatie als de menstruatie relatief rustig is op je lichaam. Voor degenen die last hebben van PCOS, endometriose, PMDD of een andere aandoening die menstruatiepijn verergert, kan het proces moeilijker zijn. Geduld en vriendelijkheid bieden aan mezelf is de hoeksteen geweest van mijn eigen vredesproces.
Ik zou je willen aanmoedigen om na te denken over hoe dat eruit zou kunnen zien voor jou (babystapjes!), en wat realistisch aanvoelt gezien de omstandigheden van je unieke cyclus en levensstijl. Nee zeggen, om hulp vragen of "niet plannen" tijd op uw werkkalender blokkeren, zijn allemaal manieren waarop u zou kunnen beginnen te verschuiven deze keer van een ervaring die je misschien associeert met pijn en stress tot een week die je kunt terugvorderen voor vertraging en genezing.
Hoewel vrede sluiten met mijn menstruatie een prachtig bijproduct is van het werk dat ik de afgelopen drie jaar heb gedaan, is het probleem dat me er aanvankelijk toe aantrok nog steeds erg aanwezig. Maar om periode-ongelijkheid te overwinnen, moeten we het onderwerp eerst minder taboe maken. Ik ben er vast van overtuigd dat als meer menstruaties vrede zouden kunnen sluiten met hun eigen menstruatie (hoe dan ook) of wanneer als hun menstruatie opduikt), zouden we meer open, frequente discussies over menstruatiezorg kunnen beginnen. Evenzo kunnen we ervoor zorgen dat producten en voorlichting overal beschikbaar zijn voor menstruatie.
Maar zoals bij de meeste narratieve en institutionele veranderingen die we op grote schaal willen zien, moeten we vaak bij onszelf beginnen.
