"Ik voel me eenzaam."
Een paar weken geleden heb ik dit toegegeven aan mijn partner. We zaten op de bank na weer een meedogenloos lange week. Mijn woorden, zwaar van uitputting, verrasten me. Ik wist niet dat ik me eenzaam voelde totdat ik het hardop zei.
Nog verrassender was dat ik me niet realiseerde dat ik me eenzaam had gevoeld sinds vóór de pandemie - COVID had het alleen maar verergerd. Thuis duurde het een jaar om te onthullen wat al lang bestaat:
Ik voel me echt, echt eenzaam. En deze eenzaamheid is blijven hangen.
Er is een vreemde schaamte verbonden aan het toegeven hiervan, alsof mijn bekentenis betekent dat ik op de een of andere manier tekortschiet, of alsof ik niet de relaties of ondersteuning heb die ik nodig heb. Ik romantiseer vaak mensen die massaal vrienden hebben, en schrijf dit toe aan hun sympathie. Het is dan gemakkelijk om de mentale sprong te maken en te denken dat mijn eenzaamheid op de een of andere manier verband houdt met mijn karakter.
Maar soms is het eenzaamste dat ik me ooit heb gevoeld, omringd door mensen in grote steden, tegen het raam van een bus gesmeerd. Mensen voelen zich de hele tijd eenzaam, omringd door lawaai en chaos. Er zijn geen regels of limieten. Te gemakkelijk vellen we vluchtige oordelen zonder te erkennen hoe diep eenzaamheid in ons kan zitten, schilderend hoe we alles en iedereen zien en ermee omgaan.
De waarheid is dat eenzaamheid een gedeelde ervaring is (de ironie). in 2019, Cigna voerde een nationaal onderzoek uit onder 10.000 Amerikaanse volwassenen en ontdekte dat drie op de vijf deelnemers zich eenzaam voelen. Dat was zeven procent meer dan een jaar eerder. Dit was ook vóór de pandemie.
Het onderzoek had ook een paar andere interessante observaties. Leeftijd, ras, geslacht en inkomen spelen allemaal een rol in de antwoorden van een persoon. Gen Zrs beweerde bijvoorbeeld eenzamer te zijn dan millennials (die eenzamer waren dan Boomers). En mannen gaven aan eenzamer te zijn dan vrouwen. U kunt het volledige rapport bekijken hier, maar het belangrijkste is dat mensen voor altijd eenzaam zijn geweest. Het is een universele ervaring waar niemand het over heeft.
Maar in plaats van onze kwetsbaarheid toe te geven, begraven we onszelf in werk- of takenlijsten om onze gevoelens te verbergen. Soms komen we in een cyclus terecht die ons vasthoudt. Eenzaamheid leidt tot schaamte en verdriet, wat ertoe leidt dat we door onze telefoons scrollen in plaats van naar echte verbinding te zoeken.
Misschien verbergen we zelfs de waarheid voor onszelf. Voor mij ontdek ik dat ik mijn 'introverte' label gebruik om te maskeren hoe echt geïsoleerd ik me soms voel - pandemie of anderszins. Hoewel alleen zijn niet hetzelfde is als je eenzaam voelen, en introversie verschilt van isolatie, kunnen de twee door elkaar lopen. Eenzaamheid is op die manier als een schaduw, en het kan gemakkelijk over het hoofd worden gezien als we bekend zijn met eenzaamheid.
Als mensen hebben we elkaar nodig. We zijn uiteindelijk sociale wezens met gemeenschap verweven in ons DNA. Sociaal isolement - vooral in extreme vormen zoals we het afgelopen jaar hebben meegemaakt - herinnert ons alleen maar verder aan onze behoefte om erbij te horen. Wanneer niet aan die behoefte wordt voldaan, voelen we ons eenzaam en kunnen we zelfs depressief worden. Het is een volkomen geldige reden om toe te geven hoe we ons voelen en zoek hulp.
Dit is natuurlijk de moeilijkste stap: toegeven waar we zijn. Het is altijd een moedige keuze om onze gevoelens onder ogen te zien, en het kan meer moed vergen als we geconfronteerd worden met eenzaamheid. Maar soms kan het hardop zeggen van iets ons helpen ons perspectief te veranderen, zodat we kleine stappen naar verandering kunnen zetten. Praten met mijn partner was wat me aanvankelijk hielp om mijn eenzaamheid aan mezelf toe te geven. Van daaruit kon ik dan de mogelijkheden verkennen om verbinding te vinden.
Kwetsbaarheid vermindert stigma en nodigt anderen uit om ook te delen waar ze zich bevinden. Ik heb ontdekt dat het controleren van andere eenzame mensen eigenlijk helpt om mijn eigen eenzaamheid te verlichten. studies laten zien dat interactie met vreemden ons een beter gevoel kan geven. Tijdens COVID dienen handelingen zoals het schrijven van een briefje aan een buur als een fysieke herinnering dat er anderen zijn. Het kan gevoelens van isolement verlichten voor zowel de schrijver als de ontvanger.
Technologie overbrugt ook hiaten wanneer we fysiek niet bij elkaar kunnen zijn, hoewel ik persoonlijk heb gemerkt dat digitale tools falen als vervanging voor echte verbinding. Met name het afgelopen jaar Zoom heeft verhoogde niveaus van gevoelde angst en eenzaamheid voor sommige mensen. De digitale wereld kan isolatie versterken. Als de camera afgaat, zijn we nog steeds alleen. Dat is natuurlijk wat we nu hebben. En elke vorm van verbinding is beter dan geïsoleerd blijven. Bellen en sms'en met familie en vrienden kan een reddingslijn zijn, en daar ben ik dankbaar voor.
Als ik geen verbinding kan maken met iemand, vind ik het leuk om die gevoelens door mijn lichaam te bewegen met wandelingen en lichaamsbeweging. Ik heb gemerkt dat beweging een faalbestendige manier is om me uit mijn hoofd te krijgen en weg te komen van het eenzame gedachtenverhaal of de cyclus van verdriet. Verbinding maken met de natuur - zelfs als ik alleen ben - voelt ook helend. Ik heb de neiging om te onthouden hoe te hopen? als ik mijn aandacht naar buiten richt en merk hoe de aarde zichzelf blijft helen en de mensheid in stand houdt.
Is het oké dat we ons soms eenzaam voelen? Ja, want het is een menselijke ervaring. Maar ik heb geleerd dat het beter is om niet te blijven hangen als we het kunnen helpen.
De volgende keer dat je je eenzaam voelt, onthoud dan: je bent het waard om verbonden te zijn en erbij te horen. En als het te veel voelt, overweeg dan om naar buiten te gaan en je gezicht naar de zon of de sterren te draaien, warmte en licht op te snuiven. Bedenk eens, iemand anders daarbuiten doet precies hetzelfde - misschien zelfs ik. We zijn misschien eenzaam, maar we zijn nooit echt alleen.
Ervaar jij wel eens gevoelens van eenzaamheid? Het is goed als je dat doet. Ik hoor graag hoe je in deze tijd omgaat met isolatie. Voel je vrij om te delen in de reacties hieronder. 💛
