"Whadayouwannado?"
Je zegt het alsof je vijf jaar oud bent, vers uit de zomerzon, liggend op de grond in de vorm van een driftbui. "Ik verveel me!" Het gejank ontsnapt aan je lippen. 'Alles', smeek je, misschien tegen een vriend of huisgenoot. “Zelfs als dat stofzuigen betekent!”
Als de keuken schoon is, is het huiswerk gedaan en Instagram's gevreesde "You're all ingehaald!" meldingshits, kan het niets-overblijven overweldigend zijn. Verveling gaat ook vaak gepaard met schaamte - schaamte dat we ons er in een wereld van mogelijkheden niet toe kunnen brengen om ook maar één ding te doen.
Dus wat is verveling precies, en waarom hebben we onszelf zo diep overtuigd dat het een slechte zaak is? En is het oké om je te vervelen? (Spoiler: het antwoord is ja.)
Verveling is het onaangename gevoel van vage lusteloosheid dat gepaard gaat met een verlangen om wat stimulatie te vinden. Het kan voelen alsof je gevangen zit op een rotonde zonder uitgangen, terwijl je alleen maar naar richting verlangt. Hoewel ieders ervaring uniek is en wordt gekenmerkt door hun persoonlijkheid, omstandigheid en beschikbare middelen, kennen we allemaal het vervelende en zelfs pijnlijke gevoel.
Misschien komt onze ontsteltenis over verveling voort uit een angst voor besluiteloosheid, om de wereld als een blanco pagina voor ons open te laten gaan, en zijn we nu bang voor wat we kunnen en moeten schrijven. Verveling plaatst ons oog in oog met de emoties die we hebben uitgesteld - het vraagt ons om te blijven bewegen in plaats van in onze gevoelens te zitten. De angst kan ons bevriezen en we scrollen uiteindelijk zonder echt doel door de Instagram-verkenningspagina.
Misschien zijn we bang dat verveling een is omdat we geleerd hebben onszelf te waarderen op basis van onze productiviteit. hoe hard we werken, en daarom besteden we strafuren om te bewijzen dat we waardevol en de moeite waard zijn”, zegt Celeste Headlee, journalist en auteur van Niets doen: loskomen van overwerken, overdrijven en onderleven?.
Headlee merkt op dat dit concept onzin is, omdat onze waarde als mens niet verbonden is met onze output. “Een deel van de productiviteitshersenspoeling was om ons ervan te overtuigen dat verveling iets verschrikkelijks is, dat we ons altijd moeten concentreren op het bereiken van dingen. Integendeel, verveling is een nuttige gemoedstoestand.”
Wanneer we ons in een staat van lage stimulatie bevinden, schakelen onze hersenen in een hogere versnelling op zoek naar iets om over na te denken, legt Headlee uit, daarom kunnen we inspiratie vinden in de saaiste dagelijkse dingen momenten—zoals in de douche.
Hoe maken we dan passieve verveling tot een nuttig hulpmiddel? Het antwoord ligt in het onderzoeken van verveling op een dieper niveau - zowel persoonlijk als structureel. We moeten beginnen met te kijken naar het niveau van controle dat we hebben.
"Verveling heeft niet altijd een negatieve connotatie", verzekert Clarice Fangzhou Hassan, een gediplomeerd klinisch maatschappelijk werker in New York. Hassan stelt voor om te beginnen met het beoordelen van de details van je verveling - voel je je 'vastzitten' of verkeer je in een hopeloze situatie?
Voor mensen die gewoon het gevoel hebben "vast te zitten", zegt Hassan, "is het meestal een situatie waarin ze uit de primaire uitdagingen om te overleven, en als ze alle selectievakjes hebben bereikt, willen ze begrijpen waar ze naar toe willen gaan stap."
Verveling die gepaard gaat met hopeloosheid, kan echter grotere, systemische veranderingen vereisen die verder gaan dan individuele acties of deze in een positief daglicht stellen. Dit, stelt Hassan, is minder "verveling" en in plaats daarvan een "institutionele afsluiting van mogelijkheden om enige controle en autonomie over [ons] leven te hebben."
Het is belangrijk om te erkennen welke van deze je ervaart en zelfcompassie in beide richtingen te oefenen. "Soms is het helemaal niet jouw schuld (bijvoorbeeld voor mensen met weinig service)", zegt Hassan, "en soms is het een teken voor jou om veranderingen aan te brengen en aardig voor jezelf te zijn."
Als je eenmaal hebt vastgesteld of een verandering binnen je mogelijkheden ligt, in plaats van te vragen: "Wat moet ik doen?" je kunt jezelf afvragen: “Hoe en wat moet ik?” gevoel?" Probeer deze praktijken te verkennen om tot de kern te komen van wat je werkelijk voelt - of om een eerlijke (en misschien vernederende) kijk op je situatie:
Maak een “basisbehoeften” checklist. Dit kan een letterlijke of figuurlijke lijst zijn die je doorloopt als de verveling toeslaat. Heb je geslapen? Gegeten? Gehydrateerd? Gebadderd? Voordat je in de grote emotionele behoeften duikt, moet je ervoor zorgen dat er voor je benodigdheden wordt gezorgd.
Zoek een gevoelensgrafiek (zoals deze!) en vind het gevoel dat het meest specifiek uw huidige toestand beschrijft. Als je eenmaal duidelijk hebt gemaakt wat je voelt, is het gemakkelijker om actie te ondernemen.
logboek of praat het uit. Daag jezelf uit om te identificeren of het gewoon is dat je momenteel niet gestimuleerd wordt of dat je zich in een situatie bevindt waarin u hulp moet zoeken bij vrienden, familie of professionals in de geestelijke gezondheidszorg.
Besteed een paar minuten opmerken waar je gedachten afdwalen als je je verveelt. Ben je op zoek naar verlichting, ontsnapping, hoop, avontuur, troost of stimulatie? Vraag jezelf af wat je verveling van je vraagt. Het ontdekken van de stemming die u *wilt* voelen, kan u helpen een koers uit te stippelen naar uw volgende stap.
Ga in gesprek met je innerlijke kind, raadt Hassan aan. "Als je niet tegen je kind zou praten, of tegen een kind zoals je tegen jezelf praat als je je verveelt ('Je bent lui', 'je bent slecht'), probeer dan iets aardigs. (‘Laten we even de tijd nemen om te gaan zitten en te praten. Wat zou je in plaats daarvan willen doen?’)” Als we het voorrecht hebben om iets te veranderen, kan zelfoordeel ons in verveling en besluiteloosheid houden.
Het is geen verrassing dat we moeten neem een moment of twee weg van onze telefoons, wanneer we kunnen, en het liefst naar buiten om de zon te zien. "Hoe kort de pauzes ook mogen zijn, het is belangrijk dat je korte perioden vindt waarin je weg kunt zijn van de elektronica die je hersenen doet geloven dat je nog steeds aan het werk bent", voegt Headlee toe. Als je je verveelt, probeer dan de leegte niet met meer leegte te vullen (wat ik doomscrolling noem).
Eindelijk, controleer je adem. Ik heb gemerkt dat ik me meestal verveel, ik voel me bijzonder onstoffelijk. Als een onweersbui van gedachten, ongebonden aan een menselijk lichaam. Een kleine ademhalingsmeditatie of zelfs een kneepje in mijn arm kan me eraan herinneren dat, ja, ik een fysiek wezen ben. Door verbinding te maken met mijn lichaam, herstel ik mezelf. Soms omarm ik zelfs waar mijn verveling me brengt.
Verveling is geen saai, eentonig feit of een probleem dat moet worden opgelost. In plaats daarvan is het een stille vraag, een die ons vraagt om onze mentale toestand - en ons leven - een beetje bedachtzamer te onderzoeken. De volgende keer dat je je verveelt, vraag jezelf dan af of dit een moment van rust is dat uitnodigt tot inspiratie - of dat de verveling je vraagt om naar het grotere geheel te kijken of naar pijnlijke waarheden.
Of misschien vraagt je verveling je gewoon om wat water te drinken omdat je uitgedroogd bent. Pauzeer, adem en neem een drankje. Zo kan verveling een uitnodiging zijn om te stoppen en de weg te vragen. Of we ons nu afvragen - of de gemeenschappen om ons heen - we kunnen een pad voorwaarts uitstippelen dat ons ontmoet waar we zijn.
Frustreert verveling jou ook, of heb je beproefde methoden om door het gevoel te navigeren? Laat je ideeën achter in de reacties hieronder!
