De afgunstval
In mijn ongemakkelijke studententijd hadden mijn kamergenoot en ik wat ik noem een "stijlverliefdheid" op een van onze klasgenoten. Ze was (en is nog steeds) gracieus, evenwichtig en heeft de meest perfecte combinatie van schedejurk en blazer voor elke gelegenheid. Mijn kamergenoot en ik verwerkten onze gevoelens van jaloezie over bier in onze plaatselijke bar-
We zouden samen winkelen, kleding omhoog houden en vragen "zou X dit dragen?" Als het antwoord ja was, dan zouden we het kopen. Ik waardeer deze fase voor de geweldige interview-outfit die me heeft geholpen om mijn eerste baan van de universiteit te krijgen. Maar het werd al snel een negatieve vergelijkingsval: ik begon er alles aan te doen om de stijl van deze vrouw te imiteren. (Raad eens wat ik niet heb gedaan? Leer haar echt kennen buiten haar onberispelijke stijl. Leuk, Emiel.)
Ik gebruikte mijn jaloezie op deze persoon om de kleding die ik kocht en droeg te veranderen - om te proberen te veranderen wie ik was. Ik nam afscheid van mijn favoriete bloemenlaarzen en roze broeken, allemaal in naam van het handhaven van een stijlstandaard die niet de mijne was. Ik droeg no-nonsense zakelijke casual button-downs van Express waardoor ik me een bedrieger in mijn eigen lichaam voelde.
De ultieme schande is dat het niet echt de schedejurken en perfecte blazers waren waar ik jaloers op was: het was het vertrouwen dat ze naast elke outfit droeg. Hoe graag ik ook zou willen dat het waar is, het blijkt dat je geen goed gestructureerde blazer kunt aantrekken en het vertrouwen kunt noemen.
Afgunst gebruiken als creatief hulpmiddel
Dus hoe kunnen we deze waanzin stoppen?
Ik geloof niet dat het mogelijk is om tegenwoordig een persoon op internet te zijn en geen steek van jaloezie te voelen. (Als je weet hoe je het kunt vermijden, vertel me dan alsjeblieft je geheimen!) Dus ik probeer iets nieuws: ik gebruik afgunst als een hulpmiddel om te bepalen welke projecten mij noemen. Bijvoorbeeld, mijn huidige "ik wou dat ik dat kon doen" jaloerse energie draait om illustratie en fotografie. Dus ik probeerde wat te schetsen, en ik was er verschrikkelijk in - maar ik vond het leuk en ik denk dat ik het blijf proberen. En ik blijf foto's maken, zelfs als de belichting is uitgeschakeld en ik de bewerkingen helemaal goed kan krijgen.
Het is mogelijk om deze negatieve emotie te gebruiken om een positief resultaat te creëren. Ik laat zelfs mijn jaloezie op mensen met ochtendroutines me helpen mijn eigen ochtendroutine te creëren. In plaats van mezelf met anderen te vergelijken en tekort te schieten, verander ik mijn taal en zie ik kwaliteiten die ik bewonder en werk om ze te evenaren. Afgunst, als ik er constructief mee ben, helpt me mijn grillen te volgen.
Het is als een radarscherm: wanneer een klein vleugje jaloezie binnen bereik komt, probeer ik er met nieuwsgierigheid naar toe te gaan in plaats van vijandigheid. Niemand veroordeelt me omdat ik niet doe wat iemand anders doet. In plaats daarvan gebruik ik gevoelens van jaloezie om mezelf te richten op iets dat me naar het volgende niveau zal brengen. Het is niet dat ik moet gaan paddleboarden voor de kust van Amalfi zoals ik op Instagram zag. Misschien nodigt die jaloezie me uit om iets nieuws te proberen, zoals surfen of skiën, of zelfs gewoon een nieuw café bezoeken.
Afgunst bedachtzaam gebruiken gaat over het veranderen van onze "ik wou dat ik kon's" in "ik ga naar's" en niet stilstaan bij waar we tekort komen.
De afgunst spiraal op afstand houden
Vaak word ik echter verteerd door jaloezie zonder mezelf uit te dagen of mijn eigen consumptie te matigen. De afgunstspiraal die ontstaat, brengt me uiteindelijk verder van mijn doelen.
Het gebeurt meestal als ik al in een zelfdestructieve bui ben, dus ik probeer in die tijd sociale media in het algemeen te vermijden. In plaats daarvan koester ik mezelf door een dagboek bij te houden of door mijn buurt te wandelen. (Of het drinken van een groot glas water omdat ik voor altijd ondergehydrateerd ben en het maakt me chagrijnig).
Oh, en onderschat nooit de kracht van een dutje.
Hier zijn een paar andere manieren waarop ik afgunst onder controle probeer te houden en de afgunstpiraal probeer te vermijden:
Ik ontvolg iedereen op sociale media die me direct of indirect het gevoel geven dat ik niet genoeg ben. Je kunt nog steeds mensen volgen die je bewondert, maar blijf waakzaam over de manier waarop hun berichten jou beïnvloeden. Bouwt het je op? Ben je enthousiast en uitgedaagd door hun inhoud? Sloot iedereen die je doet twijfelen aan je eigenwaarde.
Als je een steek van jaloezie voelt over iemands werk, leven of relatie, onderneem dan actie. Doe je versie van waar je jaloers op bent. Als je je onderweg onauthentiek begint te voelen, pauzeer dan en evalueer opnieuw. Het is oké om niet te doen wat iedereen doet als jij het niet wilt.
Ik vraag mezelf af: “wil ik dit eigenlijk wel voor mezelf?” Als het antwoord ja is, noteer ik het in mijn dagboek of overweeg ik het tijdens mijn woon-werkverkeer. Ik breng het terug tot de essentie, maak er een doel van en bedenk dan stappen om dat doel te bereiken.
Als het antwoord op de vorige vraag "nee, ik wil dit nu niet voor mezelf" is, verander dan je taal. Ik werk aan de gewoonte om te zeggen: "Ik ben blij voor hen" en ga verder. Ik doe dit voor dingen als nieuwe baby's of huizen in de buitenwijken - geen van beide dingen die ik nu wil, maar ik vind het geweldig als mijn leeftijdsgenoten ze mogen ervaren.
Heb je afgunst kunnen gebruiken als een constructief hulpmiddel? Deel het in de reacties hieronder!
