Menadżerowie projektu użyj terminu "ścieżki krytycznej", aby opisać sekwencję działań, które mają niewiele miejsca na opóźnienie lub nie mają go wcale w projekcie. Co najważniejsze, zawiera założenie, że każde zadanie na ścieżce musi zostać ukończone, zanim rozpocznie się następne, więc opóźnienie w jakimkolwiek zadaniu opóźni cały projekt.
Metoda ścieżki krytycznej lub CPM służy do planowania projektu poprzez zdefiniowanie każdego niezbędnego kroku w nim i oszacowanie, jak długo zajmie każdy z nich. Celem jest zapobieganie wąskim gardłom, które mogą nękać każdy złożony plan.
Definiowanie kroków
Kierownicy projektów współpracują z członkowie drużyny do zdefiniowania całej pracy wymaganej do ukończenia projektu lub osiągnięcia celu Zakres projektu.
Praca jest zwykle dzielona na jednostki zwane pakietami roboczymi. Te pakiety robocze są wystarczająco małe, aby można je było powiązać z właścicielem i zarządzać ryzykiem. Następnie można je kontrolować pod kątem czasu, kosztów i materiałów. Powszechnym punktem odniesienia jest to, że wykonanie pakietów roboczych powinno zająć nie mniej niż osiem godzin i nie więcej niż 80 godzin.
Każdy zespół roboczy określa i szacuje czas i koszty niezbędne do dostarczenia swoich pakietów roboczych.
Diagramowanie wyników
Następnie kierownik projektu łączy pakiety i układa je w kolejności, w jakiej muszą zostać ukończone.
Rezultatem jest diagram sieci, który identyfikuje kluczowe miary:
- Early start (ES): Najwcześniej można rozpocząć pakiet pracy
- Wczesne zakończenie (EF): Najwcześniej można ukończyć pakiet roboczy
- Późny start (LS): Najpóźniej można rozpocząć pakiet roboczy bez opóźniania projektu
- Późne zakończenie (LF): Najpóźniejsze zakończenie pakietu roboczego bez opóźnienia projektu
- Slack lub float: Czas, o jaki pakiet roboczy lub działanie może zostać opóźnione bez wpływu na projekt
Te metryki są używane do obliczania różnych możliwych ścieżek przez tę sieć pakietów. Każdy wolny czas można zidentyfikować.
Kierownik projektu i członkowie zespołu dostosowują różne ścieżki i przyglądają się różnym opcjom, aż będą pewni, że znaleźli najbardziej efektywny, terminowy i najmniej ryzykowny plan projektu. Aby użyć poniższych formuł, wartości są zastępowane przez dzień wystąpienia wartości, na przykład piąty dzień projektu.
Total Float to kwota, jaką zadanie może przenieść bez zakłócania daty zakończenia projektu.
LF - EF lub LS - ES = Total Float.
Free float to ilość, o jaką zadanie może zostać przesunięte bez zakłócania innych zadań.
ES2 - EF1 = Swobodny ruch.
Gdzie ES2 oznacza wczesne rozpoczęcie zadania bezpośrednio po wcześniejszym zakończeniu jego poprzedniego zadania, EF1. Tak więc, jeśli zadanie piąte zakończy się wcześnie czwartego dnia, a zadanie szóste rozpocznie się piątego dnia, masz jeden dzień swobodnego przepływu (5 - 4 = 1).
Ścieżkę krytyczną projektu można określić wybierając zadania i tworząc diagram sieci zadań. Ten diagram przedstawia wszystkie zadania według kolejności ich wykonania. Jeśli masz pięć zadań, możesz je oznaczyć jako V, W, X, Y i Z.
Zadanie V jest zadaniem początkowym. Zadanie Y wymaga wykonania W i V, ale zadanie X nie. Zadanie Z wymaga Y i X do wykonania, podczas gdy X potrzebuje tylko V do kontynuacji. Określ czas trwania każdego zadania.
Należy zauważyć, że ścieżka krytyczna może się zmieniać w zależności od planowania zasobów, nawet podczas realizacji projektu.
Jeśli zadanie V zaczyna się wcześnie pierwszego dnia i wymaga 3 dni na jego ukończenie, oblicz późne rozpoczęcie V, korzystając z:
LS = ES + Czas trwania - 1.
Następnie możesz użyć LS zadania V do obliczenia ES następnego zadania, W.
ES2 = LS1 + 1 lub 1 + 3 - 1 = 3.
Powinieneś wypełnić to dla każdego zadania, które masz, co daje wczesne daty rozpoczęcia zadań. Aby obliczyć wcześniejsze daty zakończenia, użyj tej formuły, zaczynając od ostatniego zadania:
EF = LF - Czas trwania + 1.
Następnie obliczasz późne zakończenie poprzedniego zadania:
LF2 = EF1 - 1.
Cofnij się do pierwszego zadania. Kiedy już to zrobisz, powinieneś obliczyć całkowitą liczbę zmiennoprzecinkową dla swoich zadań, korzystając z powyższego wzoru na całkowitą liczbę zmiennoprzecinkową.
Zadania z zerowym zmiennoprzecinkiem znajdują się na Twojej ścieżce krytycznej. Oznacza to, że późne zakończenie wszystkich zadań z zerową liczbą zmiennoprzecinkową wpływa na datę zakończenia projektu. Zadania różne od zera mogą wyginać liczbę dni obliczoną na podstawie całkowitej liczby zmiennoprzecinkowej i nie wpływać na projekt.
Dlaczego warto korzystać z tej metody
Ścieżka krytyczna pomaga kierownikowi projektu i zespołowi skoncentrować wysiłki na najważniejszych pakietach roboczych.
Służy również jako narzędzie odniesienia do monitorowania i raportowania postępów oraz dostosowywania zasobów w razie potrzeby. Menedżerowie projektów mogą korzystać z tej metody w połowie projektu, aby zidentyfikować prace, które można przyspieszyć, aby uniknąć opóźnień w całym projekcie.
Skomplikowane projekty
Gdy projekt jest duży i złożony, kierownik projektu może skończyć z diagramem sieci, który ma wiele ścieżek krytycznych lub jedną ścieżkę krytyczną i kilka ścieżek prawie krytycznych. Jest to opisane jako „wrażliwa” sieć projektowa. Im bardziej wrażliwy, tym większe ryzyko opóźnień.
Oprogramowanie do tworzenia ścieżki krytycznej
Małe projekty mogą mieć ręcznie obliczoną ścieżkę krytyczną. Większe inicjatywy mogą zawierać dosłownie tysiące lub dziesiątki tysięcy pakietów roboczych.
W takich przypadkach kierownicy projektów zazwyczaj polegają na oprogramowaniu do zarządzania projektami w celu obliczenia i opisania diagramu sieci projektu oraz ścieżki lub ścieżek krytycznych.
