Jako pisarz lub czytelnik beletrystyki napotkasz wiele typów postaci. Od okrągłych postaci i płaskich postaci po standardowe postacie i bohaterów, wszystkie postacie mają swoje miejsce. Jako pisarz możesz chcieć unikać niektórych z tych typów postaci lub obchodzić się z nimi delikatnie. Jeśli otrzymujesz krytykę, która ci to mówi Twój charakter jest płaska, potraktuj to jako wyzwanie i zobacz, jak emocjonalnie złożone i szczegółowe możesz stworzyć swoje postacie.
W fikcji płaskie postacie to pomniejsze postacie, które nie przechodzą istotnych zmian ani nie rozwijają się w trakcie opowieści. Często postacie te nie służą żadnemu innemu celowi niż posuwanie historii do przodu, więc to, kim są jako ludzie, nie ma znaczenia dla fabuły.
W niektórych przypadkach mogą to być bardziej elementy scenerii niż postacie. Na przykład, jeśli dwóch głównych bohaterów je w restauracji, ich kelner - jeśli w ogóle jest przedstawiany - prawdopodobnie byłby płaską postacią.
Znaki statyczne
Statyczny znak się nie zmienia. Takie postacie są zwykle typem płaskiej postaci, której kluczową różnicą często jest to, że mogą pojawić się w więcej niż jednej scenie.
Być może twoja główna bohaterka mieszka w budynku z portierem i aby rozwinąć swoją postać, pokazujesz, jak rozmawia z portierem za każdym razem, gdy wchodzi lub wychodzi.
Odźwiernego można by opisać jako postać statyczną, ponieważ nigdy się nie zmienia; jest tam tylko po to, aby pomóc pokazać niewielką część osobowości głównego bohatera.
Okrągłe postacie
Okrągłe znaki są przeciwieństwem płaskich znaków. Dla czytelników są to postacie, w których śledzenie i zrozumienie włożysz najwięcej wysiłku.
Dla pisarzy są one najtrudniejsze do rozwinięcia. Okrągłe postacie są wielowymiarowe, złożone, zróżnicowane i często sprzeczne.
Okrągłe postacie nie muszą być głównymi bohaterami opowieści, ale odgrywają na tyle ważną rolę w fabule lub wątku pobocznym, że nadanie ich osobowości wielu warstw jest koniecznością.
Tak jak znaki okrągłe są przeciwieństwem znaków płaskich, znaki dynamiczne są przeciwieństwem znaków statycznych. Postacie dynamiczne to także postacie okrągłe, które w trakcie gry przejdą jakąś zmianę fabuła.
Zastanów się, w jaki sposób odźwierny użyty jako przykład postaci statycznej mógłby zamiast tego być postacią dynamiczną, gdyby był nieco bardziej rozwinięty. W miarę jak portier poznaje lepiej główną bohaterkę, być może odkrywa coś niepokojącego w jej charakterze i musi zdecydować, czy działać w oparciu o te informacje.
Niezależnie od tego, co wybierze, jego spotkania z główną bohaterką prawdopodobnie zmienią się wraz ze zmianą jego postrzegania jej.
Postacie giełdowe
Znaki standardowe są podobne do znaków statycznych, ale często reprezentują określony stereotyp. Są trudne do wykonania w fikcji, chyba że piszesz satyrę, a nawet wtedy musisz przemyśleć włączenie postaci do swojej narracji.
Celem postaci standardowej jest posunięcie historii poprzez umożliwienie widzom zaangażowania się w typ postaci, którą już znają. Na przykład główny bohater może uciekać przed tłumem i napotkać egzekutora mafii.
Chociaż przedstawianie postaci jako stereotypowego zbira jest nieoryginalne, przyspiesza historię, ponieważ publiczność jest już zaznajomiona z tym, co reprezentuje ta postać.
Bohaterami są główni bohaterowie fikcji. Są to okrągłe postacie, z którymi sympatyzują czytelnicy. Jednak nie zawsze są one całkowicie moralne lub sympatyczne.
Ważne jest, aby bohaterowie byli bliscy, nawet jeśli nie są sympatyczni. Czytelnicy muszą wierzyć bohaterom i rozumieć ich wybory. Kapitan Ahab w „Moby Dicku” Hermana Melville'a jest dobrym przykładem bohatera, z którym można się identyfikować, ale nie da się go lubić.
Upór i obsesja Achaba na punkcie wieloryba, który odgryzł mu nogę, negatywnie wpływają na resztę bohaterów historia, ale czytelnicy mogą odnieść się do emocji związanych z obsesją do punktu ze szkodą dla siebie i innych ich.
Antagoniści często są znani jako złoczyńcy w fikcji. Próbują uniemożliwić bohaterom uzyskanie tego, czego chcą lub potrzebują.
Antagonista również powinien być okrągłą postacią. Sprawianie, że antagonista jest zły, nie jest tak interesujące, jak sprawianie, że postać jest skonfliktowana. W fikcję bardzo trudno uwierzyć w czyste zło, ponieważ ludzie są różnorodni i inspirowani swoimi sytuacjami i osobistymi historiami.
Jednym z najbardziej kultowych antagonistów w historii kina jest Darth Vader z „Gwiezdnych wojen”. Na początku wydaje się być niewiele więcej niż ucieleśnieniem czystego zła z niejasnych powodów. W miarę rozwoju fabuły rozwija się również jego postać, a widzowie dowiadują się, jak i dlaczego stał się tak brutalną i onieśmielającą postacią.
Powiernicy
Podobnie jak ludzie w prawdziwym życiu, postacie fikcyjne potrzebują kogoś, komu mogą się zwierzyć. Powiernicy najlepiej sprawdzają się, gdy są okrągłymi postaciami zajmującymi się własnymi konfliktami i problemami, ale służą opowieści jako ktoś, kto może pomóc bohaterowi w jego własnym konflikcie.
W „Annie Kareninie” Lwa Tołstoja Anna często zwraca się do swojej szwagierki Dolly, aby omówić problemy, które powstały w związku z jej związkiem z Wrońskim. Dolly jest interesującym wyborem, ponieważ sama padła ofiarą niewierności własnego męża, a na początku powieści to Anna jest powiernicą Dolly.
Folie
Folia to ktoś, kto posiada przeciwne cechy głównego bohatera, często bohatera. Folia ma służyć jako kontrast, który może pomóc wydobyć najlepsze cechy głównego bohatera.
Na przykład, jeśli tworzysz postać, która jest znana z uczciwości, możesz to podkreślić, tworząc dla niej folię główny bohater, który jest konsekwentnie nieuczciwy i być może kwestionuje własne zaangażowanie głównego bohatera uczciwość.
