Freelancerzy mają pełną kontrolę nad swoją sytuacją podatkową, większą niż ci, którzy pracują jako pracownicy. Ale niezależność może mieć swoją cenę. Freelancerzy mają większe obciążenia podatkowe i mają więcej obowiązków związanych z prowadzeniem dokumentacji niż pracownicy.
Niektóre szczególne okoliczności podatkowe mają zastosowanie do freelancerów i innych osób samozatrudnionych. Planowanie podatkowe dla osób samozatrudnionych zaczyna się przede wszystkim od zrozumienia sposobu opodatkowania.
Niezależny wykonawca vs. Pracownik
Wolny strzelec to niezależny wykonawca. IRS ma to do powiedzenia na temat zasad odróżniających wykonawców od pracowników:
„Nie jesteś niezależnym wykonawcą, jeśli wykonujesz usługi, które mogą być kontrolowane przez pracodawcę (co i jak będzie zrobione). Obowiązuje to nawet wtedy, gdy masz swobodę działania. Liczy się to, że pracodawca ma ustawowe prawo do kontrolowania szczegółów wykonywania usług”.
Pracodawca może polecić Ci stawienie się w poniedziałek o 9 rano i sporządzenie określonego raportu. Jako freelancer możesz umownie zgodzić się na dostarczenie tego raportu w poniedziałek, ale kiedy faktycznie to zrobisz, zależy od Ciebie.
Istnieją również inne zasady definiowania niezależnych wykonawców, dotyczące tego, w jaki sposób pracownik jest wynagradzany i czy otrzymuje świadczenia firmowe.
Podatki od dochodów z samozatrudnienia
Niezależni kontrahenci są opodatkowani od dochodu netto z tytułu samozatrudnienia: ich wpływów brutto pomniejszonych o wydatki biznesowe podlegające odliczeniu od podatku. Ta kwota netto jest następnie dwukrotnie opodatkowana: raz na zwykły federalny podatek dochodowy i ponownie na podatek od samozatrudnienia.
To brzmi złowieszczo, ale tak nie jest całkiem tak źle, jak to brzmi. Freelancerzy płacą takie same federalne stawki podatku dochodowego od swoich dochodów, jak pracownicy. Podatek od samozatrudnienia jest tym, co dodatkowo uszczupla zarobki freelancerów.
Podatek od samozatrudnienia obejmuje podatki Medicare i Social Security. Ty zapłaciłbyś połowę tych podatków, a twój pracodawca zapłaciłby drugą połowę, gdybyś pracował dla pracodawcy. Ale freelancerzy są swoimi własnymi szefami, więc muszą sami płacić obie połowy tych podatków w formie podatku od samozatrudnienia.
Stawki i progi podatkowe dla samozatrudnienia
Podatek od samozatrudnienia działa podobnie jak podatek liniowy. Jeden rozmiar dla wszystkich — wszyscy płacą ten sam procent na Medicare i Social Security. Ale podatek od ubezpieczeń społecznych dotyczy tylko zarobków do 137 700 USD w 2020 r. i 142 800 USD w 2021 r.
Podatek na ubezpieczenie społeczne wynosi 12,4% dochodu netto do progu lub „podstawy wynagrodzenia”, a podatek Medicare wynosi 2,9% całkowitego dochodu netto. Niezależni profesjonaliści płacą te pełne odsetki. Pracownicy płacą odpowiednio 6,2% i 1,45%, a ich pracodawcy płacą tyle samo.
Harmonogram przygotowania i składania dokumentów SE
IRS ma formularz do obliczania podatku od samozatrudnienia — Schedule SE, który należy złożyć wraz z formularzem 1040 zeznania podatkowego.
Jeśli są tu jakieś dobre wieści, to to, że możesz ubiegać się o odliczenie ponadprzeciętne dla połowy swojego zobowiązania podatkowego z tytułu samozatrudnienia na Załączniku 1 formularza 1040. Ale nadal musisz wprowadzić całkowity podatek od samozatrudnienia, który obliczyłeś na Harmonogramie SE w Wykazie 2 swojego 1040.
Harmonogram przygotowania i składania dokumentów C
Możesz uzyskać swój dochód netto, wypełniając Wykaz C za pomocą formularza 1040. Ta forma jest „Zysk lub strata z działalności (jedyny właściciel)” i musisz go również złożyć wraz ze swoim zeznaniem podatkowym. Jesteś jednoosobowym właścicielem, jeśli nie jesteś pracownikiem i nie podjąłeś kroków prawnych w celu założenia firmy w innej formie, np. korporacji.
Harmonogram C składa się z pięciu części. Podsumuj wszystkie swoje dochody niezależne w Części I. Nie uwzględniaj żadnych dochodów, które mogłeś uzyskać, a które zostały zgłoszone w formularzu W-2. Jest to dochód pracownika i jest opodatkowany oddzielnie na formularzu 1040.
Wielu wykonawców pracuje jako freelancer, oprócz stałej pracy. Załącznik C dotyczy tylko dochodów uzyskiwanych za usługi wykonywane jako niezależny wykonawca.
Możesz teraz dodać i odjąć swoje wydatki biznesowe od całkowitego dochodu w Części II. Części od III do V dotyczą pewnych wyjątkowych wydatków, które możesz mieć lub nie, takich jak wydatki na zapasy lub samochody.
Po wypełnieniu Harmonogramu C otrzymasz kwotę dochodu netto z samozatrudnienia. Wpiszesz ten numer w Załączniku SE, Załączniku 1 i formularzu 1040.
Szacowane płatności podatkowe
Twój pracodawca potrącałby podatek dochodowy, podatek na ubezpieczenie społeczne i podatek Medicare od twojej wypłaty w każdym okresie rozliczeniowym i przesyłał te pieniądze rządowi federalnemu w twoim imieniu, wraz z własnym wkładem na twoje ubezpieczenie społeczne i opieka medyczna Ale znowu, jednoosobowi właściciele są swoimi własnymi szefami, więc muszą sami o to zadbać.
Internal Revenue Service woli, abyś robił to na zasadzie pay-as-you-go. Freelancerzy powinni przesyłać płatności podatkowe przez cały rok, przekazując szacunkowe podatki. Może to pomóc w zapobieganiu załamaniu gotówki w kwietniu, przynajmniej jeśli prawidłowo oszacowałeś, ponieważ wszystkie ostateczne płatności podatkowe są należne przed terminem podatkowym 15 kwietnia przez większość lat.
Szacowane podatki są płatne kwartalnie. Terminy płatności za rok podatkowy 2021 to 15 kwietnia, 15 czerwca, 15 września i 15 stycznia 2022 r. Ważne jest, aby zaplanować i zaplanować te płatności podatkowe.
Ze względu na okoliczności związane z pandemią IRS przedłużył zwykły termin złożenia zeznania podatkowego i zapłaty podatku z 15 kwietnia do 17 maja 2021 r. Podatnicy w Teksasie, Oklahomie i Luizjanie mają czas do 15 czerwca 2021 r. ze względu na ogłoszenie obszaru klęski żywiołowej.
Kilka porad
Odliczenia od wydatków biznesowych oczywiście odgrywają znaczącą rolę w pomaganiu freelancerom w kontrolowaniu podatków federalnych. Im bardziej uzasadnione, kwalifikujące się wydatki poniesiesz, tym niższy będzie Twój dochód podlegający opodatkowaniu.
Ta ryza papieru, którą kupiłeś w zeszłym tygodniu do swojego biura, można odliczyć od podatku. Wyrób sobie nawyk zapisywania wszystkich paragonów, czy to w formie papierowej, czy za pomocą aplikacji na smartfona. Za każdym razem, gdy wydajesz pieniądze, powinna to być odruchowa reakcja. Zachowaj także wyciągi z karty kredytowej i konta bankowego.
Usiądź ze wszystkim raz w tygodniu, dopóki wszystkie zakupy i płatności są jeszcze świeże w Twojej pamięci. Posortować je. Jakie były wydatki służbowe? Które były osobiste?
Harmonogram C zawiera wiersze dotyczące niektórych najczęstszych odliczeń, które pomogą Ci nie przegapić żadnego, a także możesz odliczyć inne, nawet jeśli się tam nie pojawiają, o ile są „zwykłe i konieczne”. Oznacza to, że większość innych osób w twoim zawodzie twierdzi, że te same wydatki, które robisz i że nie mógłbyś generować dochodu bez wydawania na nie pieniędzy – a przynajmniej nie zarabiałbyś tyle pieniędzy, gdybyś nie.
Typowa strategia planowania podatkowego dla freelancerów zaczyna się od śledzenia dochodów i wydatków w miarę upływu roku, a następnie obliczania szacunkowych podatków. Następnie możesz ulepszyć swoje planowanie podatkowe, na przykład inwestując w plan emerytalny lub optymalizując metody amortyzacji. Możesz wysłać IRS, ile przewidujesz, że będziesz winien na koniec roku.
Możesz płacić podatek częściej niż co kwartał. Niektórzy freelancerzy odkryli, że przesyłanie szacunkowych płatności do IRS co miesiąc może być łatwiejsze dla ich budżetów, i jest to całkowicie w porządku.
Po obliczeniu, ile będziesz winien kwartalnie, podziel tę liczbę przez trzy i przekaż tę kwotę co miesiąc. Łatwiej jest płacić 400 USD miesięcznie niż 1200 USD kwartalnie, jeśli twój dochód jest stosunkowo regularny i nie waha się zbytnio z miesiąca na miesiąc.
Możesz również nabrać nawyku potrącania procentu podatku od każdej otrzymanej płatności jednoosobowego właściciela i segregację tych pieniędzy na osobnym koncie, dopóki nie będziesz gotowy zapłacić rząd.
