Jeśli znasz kancelarie prawne, prawdopodobnie znasz współpracowników i partnerów. Wspólnicy posiadają udziały w spółce i zarządzają jej sprawami. Współpracownicy tam pracują i otrzymują wynagrodzenie jak pracownicy. Niektórzy, ale nie wszyscy, współpracownicy aspirują do bycia partnerami, a tradycyjny system BigLaw „w górę lub w dół” wydaje się mieć ograniczone możliwości dla współpracowników, którzy ostatecznie nie zostaną wspólnikami.
Istnieje jednak inny zestaw opcji, który staje się coraz bardziej popularny: partnerzy niekapitałowi i stanowiska „doradcy”. W tym artykule omówimy stanowiska doradców prawnych.
Czym, można się zastanawiać, jest stanowisko „doradcy”? Oto jak definiuje to American Bar Association:
Definicja:
- Osoba praktykująca w niepełnym wymiarze godzin, która wykonuje praktykę prawniczą we współpracy z firmą, ale na zasadach innych niż zasady stosowane przez głównych prawników w firmie. Tacy praktycy pracujący w niepełnym wymiarze godzin to czasami prawnicy, którzy zdecydowali się na zmianę z pracy w pełnym wymiarze godzin w tej firmie lub w tej firmie innego, na pół etatu, a czasami prawnicy, którzy całkowicie zmienili karierę, jak na przykład byli sędziowie lub przedstawiciele rządu urzędnicy.
- Emerytowany wspólnik kancelarii, który choć nie prowadzi czynnej praktyki prawniczej, pozostaje z nią związany i dostępny do sporadycznych konsultacji.
- Prawnik, który w istocie jest przyszłym partnerem na okres próbny: zazwyczaj jest to prawnik wprowadzony do firmy z boku z oczekiwaniem, że zostanie wspólnikiem po stosunkowo krótkim czasie.
- Stały status pomiędzy partnerem a współpracownikiem, posiadający jakość etatu lub coś zbliżonego, ale pozbawiony oczekiwania prawdopodobnego awansu do statusu pełnego partnera.
Źródło: Formalna opinia 90-357 Amerykańskiej Izby Adwokackiej
Załóżmy na przykład, że masz plik adwokat w firmie, która ma doskonałe umiejętności, ale praktykuje w mało dochodowej dziedzinie (typowym przykładem są trusty i nieruchomości). Twoi klienci czasami potrzebują specjalistycznej wiedzy prawnika, która jest wysoce specjalistyczna, ale nie chcą za nią płacić ogromnych pieniędzy i nie potrzebują jej przez większość czasu. Nie chcesz odsyłać tych klientów gdzie indziej ze względów konkurencyjnych, ale nie chcesz też płacić tego marginalnie zyskownego wynagrodzenia na poziomie partnera prawnego. Co robić? Uczyń ich radcą prawnym i płać im więcej niż współpracownikowi, ale mniej niż partnerowi. Zaletą dla prawnika jest bezpieczeństwo pracy – wie, że jest ceniony przez kancelarię i nie będzie wypychany po upływie określonej liczby lat (co zwykle robią współpracownicy, którzy nie zostają partnerami Być).
Bycie radcą prawnym, a nie partnerem, jest również opcją dla prawników, którzy wolą bardziej przewidywalny i mniej czasochłonny harmonogram. Dla wielu kompromis w postaci znacznie niższego (ale wciąż wysokiego w rozsądnych granicach) wynagrodzenia za mniejszą liczbę godzin pracy jest dobrym rozwiązaniem. Do osób tej kategorii zaliczają się prawnicy powracający do firmy po okresie urzędowania w rządzie, starsi prawnicy zainteresowani stopniowym ograniczaniem wymiaru swojej praktyki oraz rodzice powracający do pracy, którzy chcą większej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, niż zwykle zapewnia współpraca z kancelarią prawną.
Wady stanowiska doradcy prawnego
Bycie doradcą, a nie partnerem, ma potencjalnie kilka wad. Najbardziej oczywistym jest obniżone wynagrodzenie. Adwokaci, którzy są radcami prawnymi, zazwyczaj zarabiają wysokie wynagrodzenie, w przeciwieństwie do znacznie wyższych średnich zysków na partnera. (Młodsi partnerzy zazwyczaj zarabiają znacznie mniej niż średnia, ale potencjał bycia partnerem w dłuższej perspektywie jest znacznie większy niż bycie doradcą prawnym.)
Bycie doradcą wiąże się także z prestiżem. Chociaż można to zrównoważyć wadami wynikającymi z konieczności wykonywania tej pracy, stwierdzenie, że jesteś partnerem w dużej kancelarii prawnej, brzmi imponująco!
Jednak dla wielu prawników korzyści wynikające z posiadania stanowiska radcy prawnego przeważają nad wadami, i jest to dobre połączenie stałego dochodu z życia zawodowego ze względną pewnością zatrudnienia Współpraca.
