Kontrolerzy taktyczni to wysoko wykwalifikowani koordynatorzy ataków powietrznych i skutecznych powietrze-ziemia komunikatory z zasobami siły ognia ze stałopłatów, śmigłowców i bezzałogowych dronów, a także koordynatorzy artylerii. Posiadają kwalifikacje Rangera i Airborne oraz są biegli w taktyce spadochronów na dużych wysokościach i z niskim otwarciem spadochronów, a także w atakach powietrznych i operacjach z akwalungiem.
Taktyczna Partia Kontroli Powietrznej – jak nią zostać
Szkolenie TACP rozpoczyna się od podstawowej konserwacji i obsługi radia, a następnie jest kontynuowane w zakresie nawigacji lądowej i lotnictwa bojowego podstawy wsparcia, a następnie szkoła przetrwania, w której uczą się taktyk przetrwania, ucieczki, oporu i uników (ZWIĘDŁY).
Aby zostać TACP Sił Powietrznych, należy najpierw zdać test sprawności fizycznej grupy taktycznej taktycznej kontroli powietrza w zakresie taktyki specjalnej (ST TACP PFT), zgodnie z przepisami Dowództwa Operacji Specjalnych Sił Powietrznych. Wstępny egzamin PAST Sił Powietrznych kwalifikujący do Taktycznej Partii Kontroli Powietrznej (TACP)
Bieg na dystansie 1,5 mili na czas w czasie krótszym niż 10:47.
Podciągnięcia: minimum sześć.
Sytuacje: minimum 48 w dwie minuty.
Pompki: minimum 40 w dwie minuty.
Są to minimalne standardy i będziesz musiał wykazać się znacznie wyższym poziomem niż powyższe. Nie traktuj minimalnych standardów jako celu końcowego. Powinieneś być co najmniej o jedną do dwóch minut szybszy w biegu i podwoić minimalne standardy w ćwiczeniach PT.
Od podstawowego szkolenia do ukończenia szkolenia w zakresie taktyki specjalnej TACP trwa około roku i jest dużym wyzwaniem fizycznym i taktycznym. Wiele osób przygotowuje się do tego kursu tak, jakby przygotowywali się do szkoły Rangerów, mając za sobą wiele kilometrów biegania i skakania przed uczestnictwem w tym kursie. Test końcowy składa się z podciągnięć, pompek, przysiadów, biegu na trzy mile i biegu na 12 mil.
„Silny przetrwa, słaby odpadnie”. Dla Sił Powietrznych Taktyczna Partia Kontroli Powietrznej (TACP) Lotnicy, te słowa to coś więcej niż tylko motto; służą również jako okrzyk bojowy.
Grupa Taktycznej Kontroli Powietrznej – ich praca
Gdziekolwiek znajdują się amerykańskie siły zbrojne, w pobliżu z pewnością znajdują się lotnicy TACP. Nazywani „piechotą Sił Powietrznych”, ponieważ większość swojej kariery zawodowej spędzają przydzieleni do jednostek wojskowych, kontrolerzy taktyczni najczęściej można znaleźć osadzonych w z operacjami specjalnymi siły.
„Nasza główna rola polega na kierowaniu samolotów bojowych na cele wroga” – powiedział sierż. Alan Lesko, podoficer TACP dowodzący 10. Dywizją Górską Armii, która wspierała operację Enduring Freedom w Afganistanie. „Koordynujemy także ogień artyleryjski z nalotami”. Aby wykonać swoją misję, kontrolerzy taktyczni służyli na linii frontu, często przed innymi jednostkami wojskowymi.
W Afganistanie kontrolowali pole bitwy, koordynując uderzenia samolotu A-10 Thunderbolt II. Niezależnie od tego, czy uczestniczyli w konflikcie o niskiej intensywności, czy w wojnie konwencjonalnej na pełną skalę, lotnicy TACP kierowali pełną furią amerykańskiej potęgi militarnej.
Znany żołnierzom sił specjalnych armii jako żołnierz szeregowy kontrolerzy ataków terminalowych (JTAC), lotnicy TACP zapewniają kontrolę naprowadzania samolotów bliskiego wsparcia powietrznego w celu zwiększenia zdolności sił bojowych naziemnych. Są także ekspertami w dziedzinie artylerii oraz zdolności bojowych i śmigłowców szturmowych na morzu; wykorzystują wszystkie zasoby bojowe, aby siać zniszczenie na wrogu.
„Niektórzy myślą, że tak kontrolerzy ruchu lotniczego, ale to niedokładne” – powiedział lotnik 1. klasy James Blair. „Nasza misja to kontrola terminala. Oznacza to bomby na cel i bardzo zły dzień dla wroga.” TACP nie kontrolują samolotów tak jak CCT, TACP kierują bomby, artylerię i rakiety na pozycje wroga.
Lotnicy ci muszą być całkowicie biegli w technikach walki naziemnej, a ich wyszkolenie wykracza daleko poza to, które prowadzi piechota armii. Lotnicy kontroli taktycznej służą jako doradcy dowódców komponentów naziemnych w zakresie planowania i wykorzystania środków bojowych oraz stanowią łącznik pomiędzy siłami połączonymi i połączonymi.
W Afganistanie lotnicy TACP koordynowali ataki naziemne i powietrzne na pozycje terrorystów dostarczone przez konwój bezpieczeństwo sił koalicyjnych, a nawet pomagał w zapewnianiu bezpieczeństwa prezydenckiego raczkującemu Afgańczykowi rząd.
Walka o pokój i wolność zabiera kontrolerów taktycznych w najtrudniejszy teren i najbardziej niegościnne warunki na świecie. Niezależnie od tego, czy stawiają czoła mroźnym temperaturom i rozrzedzonemu powietrzu w górach Afganistanu, czy na odludnej, palącej pustyni Iraku, wszędzie tam, gdzie potrzebne są siły specjalne, TACP idzie. Często to oni pierwsi wchodzą i ostatni wychodzą.
Lotników TACP można rozpoznać po czarnych beretach. Chociaż bordowe berety ratowników sił powietrznych i karmazynowe berety kontrolerów bojowych sił powietrznych są łatwo rozpoznawalne, członkowie Sił Powietrznych rzadko noszą czarny beret.
W terenie kontrolerzy taktyczni noszą niczym nie wyróżniający się mundur bojowy, bez imion i naszywek Sił Powietrznych, insygniów rangi czy oznaczeń jednostek. Zamiast tego ich mundury są ozdobione małymi naszywkami, dzięki którym są widoczne dla amerykańskich pilotów specjalny sprzęt noktowizyjny i są wyraźnie oznaczone krwią każdego lotnika na rękawach i butach typ.
Oryginalnie stworzony przez TSgt Briana Davidsona - Serwis informacyjny sił amerykańskich.
