Służba wojskowa jedynego dziecka w armii Stanów Zjednoczonych budzi pewne zamieszanie. Wiele plotek i mitów otacza proces kwalifikowania się do zwolnienia z wojny dla jedynego dziecka lub jedynego dziecka, które przeżyło. Jest różnica w obu przypadkach. Na przykład w filmie „Szeregowiec Ryan” Tom Hanks gra kapitana armii z czasów II wojny światowej oskarżony o uratowanie postaci granej przez Matta Damona, szeregowca, w którym zginęli wszyscy trzej bracia wojna.
Chociaż powstał z tego fascynujący dramat i jest luźno oparty na prawdziwej historii, wielu uważa, że jeśli żołnierz (lub marynarz lub żołnierz piechoty morskiej) jest jedynakiem, w ogóle nie kwalifikuje się do powołania do wojska. Ale to nie do końca tak. W rzeczywistości, jeśli sprawdzisz urzędnika Witryna internetowa serwisu selektywnego, wyjaśni więcej szczegółów. Wszyscy mężczyźni muszą zarejestrować się do poboru w wieku 18 lat – kropka.
Podstawowa zasada odroczenia JEDYNEGO DZIECKA zależy od jednego ważnego czynnika – Stany Zjednoczone nie są w stanie wojny. Jeżeli jednak Kongres wypowiedział wojnę jedynemu synowi lub jedynemu żyjącemu synowi, odroczenie nie ma zastosowania.
Historia zaopatrzenia dla ocalałego syna
Smutna historia braci Niland była życiową inspiracją dla „Szeregowca Ryana”. Kiedy pojawiło się trzech zginęli za granicą podczas II wojny światowej, czwarty, Fritz Niland, został odesłany do Stanów Zjednoczonych, aby dokończyć swoje praca. Później odkryto, że Edward, jeden z braci Niland, który uważa się za zmarłego, nie został zabity, ale raczej wzięty do niewoli.
Nie obowiązywało żadne formalne prawo dotyczące rodziny Nilandów. Były jednak inne przypadki podczas II wojny światowej, które doprowadziły do tego, że polityka „synu, który przeżył”, stała się bardziej powszechna. W 1944 roku w walce zginęło czterech braci z rodziny Borgstromów. Ich rodzice złożyli petycję o zwolnienie piątego syna ze służby, a szóstego syna zwolniono z poboru.
A kiedy w latach 1944 i 1945 zginęło dwóch braci Butehorn, Departament Wojny (jak wówczas nazywano) nakazał odesłanie trzeciego syna do domu. Chociaż nie było to prawo pisane, wśród dowódców wojskowych i żołnierzy panował zdrowy rozsądek i przyzwoitość polityków tamtej epoki do usuwania pozostałych członków rodziny z pól bitewnych, a nawet do pobierania wyjątków niektóre przypadki.
Te tragedie, wraz ze śmiercią wszystkich pięciu braci Sullivanów na pokładzie USS Juneau w 1942 r., skłoniły Departament Wojny do przyjęcia polityki jedynego pozostałego przy życiu syna jako prawa. Marynarka wojenna stworzyła także dyrektywę zabraniającą rodzeństwu i członkom rodziny służby na tym samym statku podczas wojny. Jednakże w czasie pokoju rodzeństwo i inni członkowie rodziny mogą służyć na tym samym statku.
Dyrektywa Departamentu Obrony chroniąca członków rodziny przed projekt lub służba bojowa powstała w 1948 roku. Od czasu wojny w Wietnamie był on aktualizowany kilka razy, aby uwzględnić nie tylko jedynego żyjącego syna lub córkę, ale każdego syna lub córkę, którzy zginęli w rodzinie w wyniku walki.
Śmierć związana z walką
Prawo federalne dopuszcza wyjątek od poboru do służby w „czasie pokoju” w przypadku osób, które miały członka najbliższej rodziny (ojciec, matka, brat lub siostra) umrze lub zostanie w 100% niepełnosprawny w wyniku działań wojennych praca. Należy pamiętać, że prawo nie wymaga, aby dana osoba była „ostatnią” w swojej linii. Wyłączenie to ma zastosowanie wyłącznie do czasu pokoju, a nie do okresów wojny lub stanu nadzwyczajnego ogłoszonych przez Kongres.
Ponadto Departament Obrony zezwala na członkostwo wojskowego, który ma członka najbliższej rodziny który umrze w czynnej służbie, zostanie w 100% inwalidą lub zostanie jeńcem wojennym, może wystąpić o: dobrowolny wypisać. Ponownie pamiętaj, że członek nie musi być „jedynym ocalałym”.
Program ten nie ma zastosowania również w czasie wojny lub stanu nadzwyczajnego ogłoszonego przez Kongres. Należy również pamiętać, że jest to program dobrowolny, do którego członek wojska musi się zgłosić. Uznaje się, że każdy członek wojska, który zdecyduje się zaciągnąć lub ponownie zaciągnąć po śmierci członka rodziny, zrzekł się swojego statusu w ramach tego programu.
Każdy rodzaj armii amerykańskiej ma swoje własne przepisy, które zwalniają ocalałych synów i córki ze służby w strefach działań wojennych. To również jest dobrowolne i muszą mieć najbliższego członka rodziny, który zmarł w czynnej służbie, stał się w 100% niepełnosprawny związany ze służbą lub miał status jeńca wojennego.
Samo bycie „ostatnim w kolejce” nie kwalifikuje kogoś do tego typu zwolnienia.
