Kara pozasądowa (NJP) odnosi się do pewnych ograniczonych kar, które mogą zostać przyznane za drobne przewinienia dyscyplinarne przez dowódcę lub funkcjonariusza odpowiedzialnego za członków jego dowództwa.
W Marynarce Wojennej i Straży Przybrzeżnej pozasądowe postępowanie karne nazywane jest „masztem kapitańskim” lub po prostu „masztem”. W Korpusie Piechoty Morskiej, proces ten nazywa się „godzinami pracy”, a w armii i siłach powietrznych określa się go jako „artykuł 15”. Artykuł 15 Kodeksu jednolitego Wymiar sprawiedliwości wojskowej (UCMJ) i część V Podręcznika sądów wojskowych stanowią podstawowe prawo dotyczące kar pozasądowych procedury.
Ochrona prawna przyznana osobie objętej postępowaniem przed NJP jest znacznie pełniejsza niż w przypadku środków niekarnych, ale z założenia jest mniej rozległa niż w przypadku sądów wojskowych.
NJP w armii, marynarce wojennej sił powietrznych i korpusie piechoty morskiej
W armii i siłach powietrznych karę pozasądową może nałożyć wyłącznie dowódca. Oznacza to oficera, który ma rzeczywiste rozkazy i wyznacza go jako „dowódcę”. W Marynarce Wojennej i Korpusie Piechoty Morskiej karę pozasądową może nałożyć „dowódca”. Termin „oficer in Charge” nie oznacza „OIC” jako „stanowiska służbowego”, ale raczej konkretnego oficera, w przypadku którego oficer flagowy posiadający władzę generalnego sądu wojskowego wyznacza urząd jako „oficer dowodzący”.
Procedury NJP
„Maszt”, „Artykuł 15” i „godziny pracy” to procedury, według których dowódca lub oficer dowodzący może:
- Przeprowadzić dochodzenie w sprawie faktów dotyczących drobnych przestępstw rzekomo popełnionych przez członka jego dowództwa;
- zapewnić oskarżonemu przesłuchanie w sprawie takich przestępstw; I
- umorzenie tych zarzutów poprzez oddalenie zarzutów, wymierzenie kary na podstawie art. 15, UCMJ, albo skierowanie sprawy do sądu wojskowego.
Czym procedury NJP nie są
„Maszt”, „Artykuł 15” i „godziny pracy” nie są:
- Nie są one procesem, jak sugeruje określenie „pozasądowy”;
- przekonanie; I
- uniewinnienie, jeżeli postanowiono nie wymierzać kary.
Przestępstwa podlegające karze z art. 15
Aby wszcząć działania na podstawie art. 15, dowódca musi mieć powody, aby sądzić, że członek jego dowództwa dopuścił się przestępstwa zgodnie z UCMJ. Artykuł 15 daje dowódcy uprawnienia do karania poszczególnych osób za drobne przestępstwa. Termin „drobne przestępstwo” był powodem pewnych obaw w administracji NJP. Artykuł 15 UCMJ i część V ust. 1e, MCM (wyd. 1998), wskazują, że termin „drobne wykroczenie” oznacza wykroczenie, które zwykle nie jest poważniejsze niż ta zwykle rozpatrywana w doraźnym sądzie wojskowym (gdzie maksymalna kara wynosi trzydzieści dni uwięzienie).
Źródła te wskazują również, że charakter przestępstwa i okoliczności towarzyszące jego prowizji to także czynniki, które należy wziąć pod uwagę przy ustalaniu, czy przestępstwo jest drobne Natura. Termin „drobne przestępstwo” zwykle nie obejmuje wykroczenia, które, jeśli zostanie osądzone przez powszechny sąd wojskowy, może zostać ukarane niehonorowym zwolnieniem lub pozbawieniem wolności na okres dłuższy niż rok. Służby wojskowe przyjęły jednak stanowisko, że ostateczna ocena, czy przestępstwo jest „niegroźne”, leży w gestii dowódcy.
Natura przestępstwa
Podręcznik sądów wojskowych, wydanie z 1998 r., również wskazuje w Części V, ust. 1e, że przy ustalaniu, czy przestępstwo jest wykroczeniem, należy wziąć pod uwagę „charakter przestępstwa”. Jest to znaczące stwierdzenie i często jest błędnie rozumiane jako odnoszące się do powagi lub ciężaru przestępstwa. Grawitacja odnosi się jednak do maksymalnej możliwej kary i jest przedmiotem osobnego omówienia w tym akapicie. W kontekście charakter przestępstwa odnosi się do jego charakteru, a nie jego wagi.
Dwa rodzaje niewłaściwego postępowania
W wojskowym prawie karnym wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje wykroczeń dyscyplinarnych i przestępstwa.
Naruszenia dyscyplinarne to naruszenia standardów regulujących rutynowe funkcjonowanie społeczeństwa. Zatem przepisy ruchu drogowego, wymagania dotyczące licencji, nieposłuszeństwo rozkazom wojskowym, brak szacunku wobec przełożonych wojskowych itp. stanowią wykroczenia dyscyplinarne. Zbrodnie natomiast obejmują przestępstwa powszechnie i historycznie uznawane za szczególnie złe (takie jak rabunek, gwałt, morderstwo, napaść z użyciem siły, kradzież itp.).
Obydwa typy przestępstw wiążą się z brakiem samodyscypliny, ale przestępstwa wiążą się ze szczególnie rażącym brakiem samodyscypliny, co jest równoznaczne z ułomnością moralną. Są wytworem umysłu szczególnie lekceważącego dobre standardy moralne.
Większe rozbieżności w sprawach o naruszenie dyscypliny
W większości przypadków czyny przestępcze nie są drobnymi wykroczeniami i zazwyczaj maksymalna kara, jaka może zostać wymierzona, jest wysoka.
Jednakże przewinienia dyscyplinarne są poważne lub drobne, w zależności od okoliczności i dlatego mają charakter dyscyplinarny przestępstwa pociągają za sobą surowe kary maksymalne, prawo uznaje, że wpływ niektórych z tych przestępstw na dyscyplinę będzie niewielki. Dlatego też termin „kara dyscyplinarna” użyty w Podręczniku sądów wojskowych, wydanie z 1998 r., został starannie wybrany.
Jak wykorzystywane są otaczające okoliczności
Okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego są istotne dla ustalenia, czy naruszenie to jest nieistotne. Przykładowo, umyślne nieposłuszeństwo wobec rozkazu zabrania amunicji oddziałowi biorącemu udział w walce może mieć fatalne skutki dla biorących udział w walce i dlatego jest to poważna sprawa. Umyślne nieposłuszeństwo wobec nakazu stawienia się w salonie fryzjerskim może mieć znacznie mniejszy wpływ na dyscyplinę. Przestępstwo musi uwzględniać obie skrajności, a dzieje się tak ze względu na wysoki maksymalny limit kary.
W przypadku naruszeń dyscyplinarnych dowódca musi mieć swobodę rozważenia wpływu okoliczności, ponieważ jest uważany za najlepszego sędziego w ich sprawie; mając na uwadze, że w rozstrzyganiu przestępstw ogół społeczeństwa ma interes równie szeroki jak interes dowódcy, a oskarżeni w sprawach karnych otrzymują szersze gwarancje. Stąd swoboda uznania dowódcy w zakresie rozstrzygania o wykroczeniach dyscyplinarnych jest znacznie większa niż jego swoboda w postępowaniu w przypadku przestępstw.
Nałożenie NJP nie we wszystkich przypadkach wyklucza kolejny proces przed sądem wojskowym za to samo przestępstwo. Patrz Część V, ust. 1e, MCM (wyd. 1998) i strony 4-34. Ponadto art. 43 UCMJ zabrania nałożenia NJP po upływie ponad dwóch lat od popełnienia przestępstwa.
Sprawy rozpatrywane wcześniej w sądach cywilnych
Przepisy wojskowe dopuszczają stosowanie NJP do karania oskarżonego za przestępstwo, za które był sądzony przez sąd cywilny krajowy lub zagraniczny lub którego sprawa został wyłączony z normalnego procesu karnego na okres próbny lub którego sprawa została rozstrzygnięta przez organy sądu dla nieletnich, jeżeli taki organ uzyskane od funkcjonariusza sprawującego ogólną jurysdykcję sądu wojskowego (w Siłach Powietrznych takiego zezwolenia może udzielić wyłącznie Sekretarz Sił Powietrznych).
NJP nie może zostać nałożony w związku z czynem rozpatrywanym przez sąd wywodzący się ze Stanów Zjednoczonych, taki jak federalny sąd rejonowy.
Jest rzeczą oczywistą, że sprawy, w których w procesie wojskowym ustalono winę lub niewinność, nie mogą być kierowane do NJP. Jednakże ostatni moment, w którym sprawy mogą zostać wycofane z sądu wojskowego przed wydaniem ustaleń z myślą o NJP, jest obecnie niejasny.
Przestępstwa poza bazą
Dowódcy i oficerowie dowodzący mogą zaradzić drobnym wykroczeniom dyscyplinarnym (które mają miejsce w bazie lub poza nią) w NJP. O ile przestępstwo poza bazą nie zostało wcześniej orzeczone przez władze cywilne, uprawnienia władz wojskowych do rozstrzygania takich przestępstw w NJP nie są ograniczone.
Więcej o artykule 15
- Prawa do kar pozasądowych
- Pozasądowe odwołania od kar
Informacje pochodzące z Podręcznik wymiaru sprawiedliwości wojskowej i prawa cywilnego
