W XIV wieku muzyka sakralna została pokonana przez muzykę świecką. Ten rodzaj muzyki różnił się od muzyki sakralnej tym, że poruszał tematy nieduchowe, czyli niereligijne. Kompozytorzy w tym okresie eksperymentowali z bardziej swobodnymi formami. Muzyka świecka kwitła aż do XV wieku, potem muzyka chóralna pojawiły się.
Muzyka sakralna
Podczas ŚredniowieczeKościół był głównym właścicielem i producentem muzyki. Przynajmniej muzykę, która została nagrana i zachowana jako rękopisy, została napisana przez duchownych kościelnych. Kościół promował muzykę sakralną, taką jak chorał chorałowy, chorał gregoriański i pieśni liturgiczne.
Instrumenty średniowiecza
Ponieważ muzyka była postrzegana jako dar od Boga, tworzenie muzyki było sposobem wychwalania niebios za ten dar. Jeśli spojrzysz na obrazy z tego okresu, zauważysz, że często anioły są przedstawiane jako grające na różnych rodzajach instrumentów. Niektóre z używanych instrumentów to lutnia, szałamaja, trąbka, oraz harfa.
Muzyka świecka w średniowieczu
Podczas gdy Kościół próbował stłumić wszelkie formy muzyki niesakralnej, muzyka świecka nadal istniała w średniowieczu. Trubadurzy, czyli wędrowni muzycy, rozpowszechniają muzykę wśród ludzi od XI wieku. Ich muzyka zazwyczaj składała się z żywych, monofonicznych melodii, a teksty dotyczyły głównie miłości, radości i bólu.
Ważni kompozytorzy
Podczas rozkwitu muzyki świeckiej w XIV wieku jednym z najważniejszych kompozytorów tamtych czasów był Guillaume de Mauchaut. Mauchaut pisał zarówno muzykę sakralną, jak i świecką, znany jest z komponowania polifonii.
Innym ważnym kompozytorem był Francesco Landini, niewidomy kompozytor włoski. Landini pisał madrygały, czyli rodzaj muzyki wokalnej opartej na świeckich wierszach do muzyki o prostszych melodiach.
John Dunstable był ważnym kompozytorem z Anglii, który używał trzeciego i szóstego interwały zamiast 4 i 5 interwałów stosowanych wcześniej. Dunstable wpłynął na wielu kompozytorów swoich czasów, w tym Gillesa Binchois i Guillaume Dufay.
Binchois i Dufay byli znanymi kompozytorami burgundzkimi. Ich prace odzwierciedlały wczesną tonację. Tonalność to zasada kompozycji muzycznej, w której na końcu utworu pojawia się uczucie dopełnienia poprzez powrót do toniki. Tonik jest główną tonacją kompozycji.
