7 szczęśliwych przesądów i dlaczego w nie wierzymy

Dlaczego trzymamy kciuki za szczęście?

Nikt nie jest pewien, skąd wzięła się idea trzymania kciuków na szczęście, ale istnieją dwie prawdopodobne teorie, jedna pogańska i jedna chrześcijańska.

Pogańskie wyjaśnienie, dlaczego trzymamy kciuki, może wynikać z przekonania, że ​​na skrzyżowaniach znaleziono duchy.Pomysł polegał na tym, że można było zasymulować skrzyżowanie ze skrzyżowanymi palcami, przywołując dobrego ducha, aby pomóc spełnić życzenie.

Inna teoria mówi, że gdy jedna osoba wypowiada życzenie, inna położy na nie palec, aby ją wesprzeć, czyniąc bardziej prawdopodobnym, że życzenie się spełni, tworząc krzyż, potężny symbol jeszcze wcześniej Chrześcijaństwo.

Chrześcijańska teoria mówiąca o tym, jak krzyżowanie palców przyniosła szczęście, głosi, że we wczesnych dniach chrześcijaństwa Rzymianie próbowali powstrzymać rozprzestrzenianie się wiary chrześcijańskiej.

Aby uniknąć prześladowań, chrześcijanie używali tajemnych znaków do wyrażania siebie i komunikowania się ze sobą. Jednym z nich mogło być zrobienie krzyża palcami, zwłaszcza gdy modlili się o pomoc lub szczęście.

Może też być tak, że chrześcijanie odwołują się do tego symbolu jako pewnego rodzaju skrótu do modlitwy.

Interesujące jest to, że ludzie również trzymają kciuki, kiedy kłamią – być może mając nadzieję na szczęście w nie złapaniu, lub na przebaczenie od Boga za kłamstwo.

Dlaczego pukanie w drewno ma szczęście?

Czy kiedykolwiek chciałeś, żeby coś się wydarzyło, a potem zapukałeś w drewno, żeby nie zepsuć szczęścia? Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego to robisz?

Początki pukania do drewna (lub, jak wolą niektórzy, dotykania drewna) na szczęście są kontrowersyjne. Najczęstszym wyjaśnieniem jest to, że przesąd pochodzi z pogańskiego przekonania, że ​​duchy żyją na drzewach.Ludzie pukali w drewno, by błagać przyjazne duchy o pomoc lub dziękować im za pomoc.

Podobnie jak w przypadku wielu przesądów, istnieje również chrześcijańskie wyjaśnienie: drewno reprezentuje krzyż, więc kiedy dotykasz lub pukasz w drewno, prosisz Boga, aby pomógł twojemu szczęściu.

DzisiajIFoundOut.com ma jeszcze inne wyjaśnienie. Według ich badań najwcześniejsze udokumentowane użycie pukania do drewna/dotykania drewna pochodzi z końca XIX wieku (dotykania drewna) i 1905 (do pukania).

Mniej więcej w tym czasie w Wielkiej Brytanii była popularna gra dla dzieci o nazwie „Tiggy-touch-wood”, w której byłeś „bezpieczny” przed innymi dziećmi goniącymi cię, gdy dotknąłeś kawałka drewna. Czy cała koncepcja pukania w drewno na szczęście naprawdę pochodzi z dziecięcej zabawy?

Dlaczego ludzie noszą szczęśliwą króliczą łapę?

Czy znasz kogoś, kto nosi łapę królika na breloczku lub wiesza go na lusterku wstecznym ich samochodu? Może nawet sam masz łapkę królika. Ale dlaczego noszenie części ciała królika miałoby przynosić ci szczęście? Jakie jest pochodzenie tego dziwnego przesądu?

Odpowiedź może leżeć w Celtach. Wiedza celtycka głosiła, że ​​króliki miały szczęście, ponieważ żyły pod ziemią i dlatego mogły łatwiej komunikować się z bogami.

Mówiono, że rzymska królowa Boudicca wypuściła króliki na pole bitwy, zanim zaczęła się walka, aby przewidzieć, czy odniesie zwycięstwo.

Króliki są również popularne wśród osób starających się o dziecko, ze względu na swoją (nie)słynną płodność. Od setek lat kobiety, które chcą zajść w ciążę, nosiły w sobie króliczy urok.

Pomysł, by królik miał szczęście, został podjęty przez praktykujących Hoodoo na Południu Ameryki. Prawdopodobnie właśnie tam pojawiła się praktyka wykorzystywania łapy królika do przyciągania szczęścia.

Jak na ironię, im mniej pomyślna była łapa królika, tym bardziej szczęśliwy był urok. Dlatego stopa z mniej korzystnej lewej strony królika miała więcej szczęścia niż amulet prawonogi.

A im więcej pecha przyszło do złapania królika, tym lepiej. Na przykład, DzisiajIFoundOut.com cytuje starą reklamę króliczego uroku, którego komiczne (nie wspominając o rasistowskim) pochodzeniu przysporzyłoby mu szczególnego szczęścia:

„…lewa tylna łapa królika zabitego na wiejskim cmentarzu o północy, podczas ciemności księżyca, dnia Piątek 13 dnia miesiąca, przez zezowatego, leworęcznego, rudowłosego, łukowatego Murzyna jadącego na białym koń."

Obecnie wiele ozdobników z łapkami królika jest wykonanych ze sztucznego futra i plastiku, co jest lepsze dla króliczków i dla naszych sumień. Nawet jeśli nie mają niepomyślnych okoliczności związanych z ich pochodzeniem, jeśli sprawiają, że czuć się bardziej pozytywnie i zmotywować, nadal będą miały dobry wpływ na twoje szczęście.

Dlaczego życzymy sobie, kiedy zdmuchujemy urodzinowe świeczki?

Trzymaj się, nie zdmuchnij tych świec! Nie złożyłeś jeszcze swojego życzenia!

To coś, co większość dzieci słyszy w kółko — ale to trochę dziwne, prawda? Jasne, miło jest otrzymać życzenie na urodziny, ale co mają wspólnego świeczki na torcie ze szczęściem?

Tradycja umieszczania świec na ciastach rozpoczęła się od starożytnych Greków, którzy upiekli ciasta przypominające księżyc, gdy chcieli poprosić boginię księżyca Artemidę o jej łaskę.

Co więcej, wielu ludzi wierzyło, że dym unoszący się nad świecą niesie życzenia do Boga lub bogów, gdy unosi się w powietrze.

Z tych przesądów wywodzi się współczesna tradycja składania życzeń i prób zgaszenia jednym tchem wszystkich świeczek na urodzinowym torcie. Jeśli ci się to uda, twoje życzenie się spełni i będziesz miał szczęście w nadchodzącym roku.

Ale bądź ostrożny: powiedzenie swojego życzenia innym ludziom lub pozostawienie zapalonych świec może zamiast tego przynieść pecha!

Skąd się biorą szczęśliwe podkowy?

Możesz znaleźć szczęśliwe symbole podków na monetach, sztandarach, drzwiach stodoły i nie tylko. Są używane od tysięcy lat. Ale jak doszło do przesądu wieszania podkowy na ścianie lub nad drzwiami?

Wielu wywodzi ten przesąd z historią o kowale Dunstanie, który został arcybiskupem Canterbury w 959 r. n.e.

Legenda głosi, że Dunstan podkuwał konia, gdy pojawił się diabeł. Diabeł myślał, że on, podobnie jak zwierzęta, będzie mógł podróżować dalej i wygodniej, jeśli założy buty na rozszczepionych kopytach.

Dunstan zgodził się podkuć diabła, ale oszukał go i przyłożył gwoździe zbyt blisko wrażliwego skoczka, gdzie kopyto styka się ze skórą.

Diabeł był w agonii, ale Dunstan zgodził się zdjąć bolesne buty tylko wtedy, gdy diabeł przysiągł, że nie wejdzie do domu chronionego przez podkowę nad drzwiami. Dlatego ludzie używają podków, aby uniknąć pecha.

Niektóre legendy mówią, że gdy wchodzisz pod podkowę, musisz wyjść tymi samymi drzwiami, inaczej zabierzesz ze sobą szczęście domu. Inni twierdzą, że podkowę należy przybić do ściany szpicami do góry, aby szczęście się nie wyparowało.

Inne przesądy związane z podkową mówią, że jeśli w sylwestra śpisz z podkową pod poduszką, będziesz miał szczęście przez cały nadchodzący rok lub że jeśli marzysz o podkowie, to znaczy, że szczęście trwa droga.

Dodatkowy fakt: Czy wiesz, że ukochany Karola Dickensa? Kolęda nawiązał do historii Dunstana podkuwającego diabła? Oto cytat:

Jeszcze bardziej mglisty i zimniejszy! Przeszywający, szukający, gryzący zimno. Gdyby dobry święty Dunstan tylko ugryzł w nos Złego Ducha dotknięciem takiej pogody, zamiast użyć swojej znajomej broni, to rzeczywiście ryknąłby do pożądliwego celu.

Dlaczego złamanie wahacza przynosi szczęście?

Przesąd, który mówi, że kiedy jesz kurczaka lub indyka, powinieneś wyciąć kość wahacza, pozwolić jej wyschnąć przez chwilę, a następnie kazać dwóm lub więcej osobom go rozdzielić. Co jest naprawdę dziwne. Osoba, która kończy z największym kawałkiem wahacza, otrzymuje życzenie. Gdzie w tym logika?

Okazuje się, że łamanie wahacza to tysiącletnia tradycja, sięgająca czasów Etruskowie, włoskie imperium, które zostało podbite przez Rzymian setki lat przed Chrystusem urodzić się.

Etruskowie wykorzystywali kurczaki do przewidywania przyszłości, obserwując, jak jedzą swoje ziarno. Wierzyli też, że obojczyk kurczaka jest święty, więc kiedy zabijali ptaka, zostawiali obojczyk, teraz znany jako kość życzeń, aby wyschł na słońcu.

Ludzie na szczęście trzymali obojczyki i składali im życzenia.

Kiedy Rzymianie podbili Etrusków, podtrzymali tę tradycję. Zaczęli łamać kość życzeń z powodu braku świętych obojczyków kurczaka; łamiąc je, więcej osób miałoby szansę na szczęście z wahacza.

Gdy Rzymianie przemieszczali się po całej Europie, tradycja się rozprzestrzeniła. A kiedy osadnicy przenieśli się do Ameryki, podtrzymali tradycję z rodzimymi indykami.

Dodatkowy fakt: popularne zwroty, takie jak „daj mi spokój”, „szczęśliwa przerwa” i „zła przerwa”, wywodzą się z tradycji łamania wahacza. AAEPA: com.

Dlaczego zbieramy szczęśliwe grosze?

Prawie każde dziecko zna przyśpiewkę: „Znajdź grosz, podnieś go, a przez cały ten dzień będziesz miał szczęście”. Ale dlaczego grosz? Czy rachunek 20-dolarowy nie byłby jeszcze szczęśliwszy?

Niekoniecznie. Według Wisegeek, szczęście, jakie przynosi grosz, nie wynika z jego wartości, ale z błyszczącego metalu.

Dawno temu, kiedy metalu było mniej niż dzisiaj, ludzie wierzyli, że znalezienie go jest darem bogów, który uchroni znalazcę przed pechem.

Nawiasem mówiąc, przekonanie, że metal może przynieść szczęście, może być jednym z powodów, dla których podkowy są również uważane za szczęśliwe, jak wspomniano powyżej.

Niektórzy twierdzą, że znalezienie pensa ogonem do góry to w rzeczywistości pech. Inni mówią, że szczęście przychodzi do ciebie tylko wtedy, gdy dasz grosz komuś innemu.

W Irlandii niektórzy mówią, że jeśli spluniesz na grosz i wrzucisz go w krzaki, wróżki lub krasnale wezmą to jako zapłatę za szczęście.

Niektórzy ludzie mówią również o „super szczęśliwym groszku”, kiedy data wybita na groszku znalezionym na ulicy odpowiada Twojemu rokowi urodzenia.

Niezależnie od tego, czy uważasz, że grosze przynoszą szczęście, pecha, czy coś pomiędzy, jedna rzecz jest niepodważalna: przynajmniej zbieranie grosza czyni Cię bogatszym o 0,01 USD. To nie jest złe, jeśli chodzi o wysiłek, jaki trzeba, aby go podnieść.