W zeszłym roku moje sesje terapeutyczne zaczęły przypominać nieustanną przejażdżkę karuzelą: każda rozmowa dotyczyła tych samych kilku tematów bez pojawiania się niczego nowego. Bez względu na to, z jakiego punktu zaczęliśmy, ani ile samoświadomości wniosłem do dyskusji, moje zmagania z samokrytyką pozostawały w stagnacji.
Postanowiłem zgłosić swoje problemy lokalnej trenerce życia, Catherine Andrews. Już od dawna polegałem na jej poradach zorientowanych na działanie za pośrednictwem jej biuletynu i podcastu, Niedzielny smoczeki miała nadzieję, że zdoła wprowadzić świeżą energię do moich starych wzorców.
Po nakreśleniu mojego początkowego celu, jakim jest pokonanie mojego wewnętrznego krytyka, byłem zaskoczony odpowiedzią Andrewsa. Nie powiedziała nic o demontażu mojego negatywnego wewnętrznego głosu. Zamiast tego powiedziała, że popracujemy nad naprawą mojej relacji z moim „wewnętrznym dzieckiem”.
Już trochę zapoznałem się z tą koncepcją, głównie z popularnych kont internetowych ekspertów zdrowia psychicznego, takich jak
Wprawdzie? Nie byłam gotowa zaakceptować, że kiedy zostanę pobudzona emocjonalnie, może to być jedna z tych młodszych ról odgrywających ranę z dzieciństwa. Chciałam wierzyć, że prezent mnie odpowiada za moje zachowania i działania.
Ale wszyscy jesteśmy sumą naszych doświadczeń, także tych z przeszłości. Zwłaszcza, gdy z biegiem czasu tłumimy emocje i związane z nimi wspomnienia, wewnętrzna praca dziecka może być niezwykle pomocna w odkrywaniu, przetwarzaniu i leczeniu starych ran. Może również pozwolić nam odzyskać radość i więcej emocjonalnej wolności w teraźniejszości.
Jaki jest proces wewnętrznej pracy dziecka?
Według Andrewsa, fundamentem wewnętrznej pracy dziecka jest odbudowanie opartej na zaufaniu relacji z wewnętrzne dziecko, co wymaga podejścia do nich tak, jakby były zupełnie odrębną osobą od twojej obecnej samego siebie.
Etapy odbudowy tej relacji obejmują: odkrycie wieku najbardziej zranionego młodszego ja; oferowanie bezpiecznej przestrzeni do potwierdzania i wyrażania swoich emocji i bólu; pielęgnowanie i uprawomocnienie tego bólu; i wreszcie, wychowanie wewnętrznego dziecka poprzez zaspokojenie jego wewnętrznych potrzeb.
Andrews wyjaśnia, że wielu z nas utknęło w powtarzaniu mechanizmów radzenia sobie z dzieciństwa, które kiedyś zapewniały nam bezpieczeństwo, ale z czasem stały się nieprzystosowane. Praca z wewnętrznym dzieckiem przenosi nas z powrotem do źródła starych ran, dzięki czemu możemy „naprawiać” się i leczyć stare rany.
Wyobraź sobie, że 11-letnie dziecko podchodzi do tablicy w szkole i całkowicie wygasa odpowiedź, tylko po to, by nauczyciel naśmiewał się z niego przed klasą.
„Kiedy ucieleśniasz to doświadczenie wstydu, twój mózg będzie chciał cię chronić przed tym doświadczeniem, zniechęcając cię do próbowania nowych rzeczy, aby ponownie uniknąć tego uczucia” – wyjaśnia Andrews. „Być może jako osoba dorosła to ochronne zachowanie objawia się perfekcjonizmem, sztywnością lub brakiem chęci, aby widziano, jak robi coś niedoskonale. Praca z wewnętrznym dzieckiem zabierze cię z powrotem do tej młodszej wersji ciebie, aby dać jej głos i zaoferować miłującą dobroć, która powinna być ofiarowana przez współczującego dorosłego”.
Pierwszym krokiem jest zauważenie, kiedy twoje wewnętrzne części są aktywowane lub uruchamiane, abyś mógł reagować jako kochający rodzic, mówi Andrews. Następnie ważne jest, aby stworzyć bezpieczną przestrzeń dla wewnętrznego dziecka, aby wyrazić swoje najskrytsze uczucia. Może to wyglądać jak danie wewnętrznemu dziecku przestrzeni do dzielenia się głębokimi lękami przed byciem zapomnianym, zaniedbanym, niesłyszanym lub odepchniętym. Mogą nawet chcieć zaatakować lub, z drugiej strony, całkowicie się zamknąć.
Ten krok nie polega na intelektualnym przeanalizowaniu, dlaczego dziecko tak się czuje, a bardziej na poznaniu swojego doświadczenie ze świadomością nieoceniającą, wyjaśnia dr Barbara Grant, założycielka i specjalista ds. rozwoju w Szturchnij i kołyska, organizacja wspierająca rodzicielstwo i rozwój. Nieoceniająca reakcja jest kluczem do przywrócenia zaufania między tobą a twoim młodszym ja, tworząc sposób na przejście przez stare wzorce.
Tworząc przestrzeń, w której możemy być świadkami naszego przeszłego bólu i emocji, możemy dowiedzieć się, jak „naprawić” siebie i dać wewnętrznemu dziecku miłość, delikatną życzliwość i widoczność, których wcześniej przegapiliśmy. Dr Grosso, ekspert ds. zdrowia psychicznego kobiet, skupiający się na wewnętrznej pracy dziecka, dodaje, że kultywowanie tego bardziej współczujący i stanowczy „wewnętrzny rodzic” pomaga nam również wykazać większą odporność emocjonalną i głębsze więzi w teraźniejszość.
Jak ćwiczyć wewnętrzną pracę dziecka, aby odbudować wewnętrzne zaufanie?
Wszyscy rozumiemy, że powinniśmy być bardziej współczujący samym sobie, ale „jak” może być naprawdę trudne. Podejście do niektórych moich starych wzorców przez pryzmat wewnętrznej pracy dziecka pozwoliło mi wreszcie lepiej zrozumieć, dlaczego w pewnych sytuacjach zmagam się z samokrytyką i stworzyć przestrzeń na więcej współczucie dla siebie.
Jeśli chcesz samodzielnie naprawiać relacje z wewnętrznym dzieckiem, wypróbuj jedno z poniższych zalecanych ćwiczeń i technik.
Warto zauważyć, że wewnętrzna praca dziecka może być szczególnie bolesna, ponieważ zmierzasz do pierwotnego źródła zranienia. Chociaż możesz wykonać tę pracę niezależnie, czasami możesz potrzebować dodatkowej ręki, która posłuży jako kotwica, która ugruntuje cię w tym procesie. Andrews zauważa, że praca z wewnętrznym dzieckiem może być przytłaczająca na początku na własną rękę, zwłaszcza jeśli w przeszłości doszło do poważnej traumy lub znęcania się. Odkrycie terapeuta, przewodnik lub trener mogą pomóc oświetlić drogę podczas przechodzenia przez ciemność.
1. Zidentyfikuj swoje wewnętrzne dziecko.
Dr Grosso zaleca sporządzenie listy swoich emocji, przekonań na temat siebie i związków lub świata oraz sposobów, w jakie zazwyczaj unikasz emocjonalnego bólu.
Następnie zastanów się: czy istnieje jakiś wzór w tym, co powoduje te rzeczy? Skąd nauczyłeś się tych przekonań o sobie i innych?
Pracuj, aby przypomnieć sobie lęki, zmagania, życzenia, które miałeś w tym wieku. Pomocne może być nawet znalezienie zdjęcia młodszego siebie, które będzie inspiracją. Stwórz żywy obraz, abyś mógł lepiej poznać swoje wewnętrzne dziecko, pielęgnować je i zaspokajać jego potrzeby.
2. Napraw swój związek.
Po zidentyfikowaniu swojego wewnętrznego dziecka i stworzeniu jego silnego obrazu, Andrews sugeruje praktykę pisania listów, aby pielęgnować związek. Zacznij od napisania listu do swojego obecnego ja swojego dziecka – pozwól, aby głos Twojego wewnętrznego dziecka płynął swobodnie stronę, dzieląc się jakimikolwiek zranionymi lub niezaspokojonymi potrzebami, które były tłumione lub wstrzymywane przez lata (być może dziesięcioleci). Upewnij się, że będziesz świadkiem tego doświadczenia z jak największą obiektywnością i brakiem osądu.
Następnie dr Grosso zaleca napisanie listu od swojego obecnego ja do młodszej wersji ciebie. Powiedz im, czego mogli potrzebować w tamtym czasie, i zaoferuj współczucie, zrozumienie, potwierdzenie i bezpieczeństwo. Praktykuj współczucie i myśl o sobie jako o opiekunie lub mentorze dla swojego wewnętrznego dziecka.
Andrews sugeruje również zrobienie małego ołtarza dla twojego wewnętrznego dziecka, abyś mógł na bieżąco przypominać ci o jego potrzebach i nadal inwestować w związek. Ten ołtarz może zawierać zdjęcie przedstawiające ciebie w tym konkretnym wieku, kwiaty lub roślinę, świece, kryształy i/lub przedmioty, które kochałeś, gdy byłeś młodszy – na przykład specjalne wypchane zwierzę lub zabawkę. Tworząc tę fizyczną przestrzeń, możesz pomóc sobie na bieżąco łączyć się i dbać o swoje wewnętrzne dziecko.
Pamiętaj tylko: tak jak w przypadku każdego innego związku, twoje wewnętrzne dziecko nie stanie się twoim najbliższym powiernikiem i zaufa ci z dnia na dzień. Mogą nie chcieć „otworzyć się przed tobą i od razu podzielić się [swoimi] najgłębszymi obawami”, wyjaśnia Andrews.
3. Utwórz zaufanie, wpisując się.
Kiedy przechodzisz przez ten proces budowania relacji, Andrews zaleca sprawdzanie swojego wewnętrznego dziecka codziennie (lub w tygodniu) przez miesiąc lub dwa. Chociaż możesz pomyśleć, że tę pracę można wykonać szybko, zadaj sobie pytanie, ile czasu zajęłoby rzeczywiste pielęgnowanie relacji opartej na zaufaniu z sceptycznym dzieckiem?
Sama Andrews każdego ranka ćwiczy witanie się ze swoim wewnętrznym dzieckiem na stronie. Pozwala swojemu wewnętrznemu dziecku wyrazić swoje potrzeby, a następnie odpisuje (jako dorosła osoba), aby zająć się potrzebami lub zmartwieniami dziecka.
Mówi: „Praca z wewnętrznym dzieckiem polega na wyrażaniu konkretnego planu w odpowiedzi na twoje najskrytsze potrzeby. Im bardziej konkretnie, tym lepiej! Swoimi słowami udowadniasz, jak zadbasz o siebie, a potem każdego dnia zdobywasz to zaufanie swoimi działaniami.”
4. Wyraź siebie.
Dr Grosso sugeruje, że praktykowanie wyrażania siebie i puszczanie zahamowań poprzez taniec lub jogę może być naprawdę skuteczną praktyką odbudowania zaufania, zwłaszcza jeśli masz wewnętrzny wstyd dziecka rana. Możesz stwierdzić, czy masz wewnętrzny wstyd dziecka, jeśli rutynowo masz myśli typu: „Nie powinienem zajmować miejsca”, „Niewłaściwe jest wyrażanie siebie” lub „Jestem z natury niegodny”.
Doradza znalezienie bezpiecznego miejsca do wykonywania tych praktyk, w którym nikt ci nie będzie przeszkadzał i gdzie dobrze jest hałasować. Możesz włączyć ulubioną piosenkę swojego wewnętrznego dziecka lub jakąkolwiek muzykę, która wspiera Cię w byciu bardziej sobą. Następnie, tańcząc lub ćwicząc jogę, dostrój się do swojego intuicyjne popędy ciała do ruchu. Dr Grosso zauważa, że możesz zauważyć, że pojawiają się emocje lub doznania fizyczne – pozwól sobie z nimi pozostać i przejść przez nie, jeśli czujesz się wystarczająco bezpiecznie. Szanowanie ruchu ciała pozwoli Twojemu wewnętrznemu dziecku poczuć się bezpieczniej.
Kiedy zaczniemy badać nasze rany z przeszłości i je leczyć, możemy zrobić większy postęp w teraźniejszości i pokazać się z większą autentycznością i pewnością siebie. Kontynuowanie dialogu i dbanie o swoje wewnętrzne dziecko może pomóc Ci nie tylko lepiej dbać o siebie, ale także obejmij najbardziej niechlujne części swojego człowieczeństwa – co z kolei zachęca innych do robienia tego To samo.
W jaki sposób możesz okazać swojemu wewnętrznemu dziecku trochę miłości? Chciałabym usłyszeć, jak pokazuje się Twoje wewnętrzne dziecko i jak planujesz odbudować zaufanie do komentarzy!
