Dostępność oznacza więcej niż
tylko dostęp dla wózków inwalidzkich.
W latach 90. otrzymałem diagnozę dyspraksji. Dyspraksja to niepełnosprawność, która daje mi słabo rozwinięte poczucie przestrzeni, czasu i umiejętności motorycznych.
Kiedy zostałem zdiagnozowany, piętno było dużo wyższe. Ale w połowie 2000 roku historie o niepełnosprawności stały się ważną częścią programów takich jak „Glee” i „Doctor Who”. Te postacie umożliwiły większej liczbie osób kontakt z doświadczeniem niepełnosprawności. Jednak te postacie są tylko jednowymiarowym przypomnieniem, że istnieją niepełnosprawności, z którymi żyją.
Unika się trudnych tematów, takich jak bezrobocie. Dla osób niepełnosprawnych to jest dwukrotnie wyższa niż w populacji ogólnej. Ogromną częścią problemu są środowiska pracy, które istnieją dla osób niepełnosprawnych oraz poziom dostępności, jaki oferują.
Dostępność jest często błędnie rozumiana, ponieważ to znacznie więcej niż dostęp dla wózków inwalidzkich. Często, gdy wchodzę do budynku, to wszystko, co widzę. Osoby z niepełnosprawnością psychiczną i neurologiczną, a także z przewlekłymi schorzeniami, również potrzebują zakwaterowania. To coś, czego doświadczyłem i obecnie pracuję na własny rachunek, ponieważ jestem bardziej produktywny w środowisku, w którym kontroluję sposób i miejsce pracy.
Tak więc, jeśli budujesz zespół lub przestrzeń roboczą i chcesz być bardziej inkluzywny, oto, co musisz wiedzieć.
1. Traktuj poważnie niewidoczne niepełnosprawności.
Niewidoczne niepełnosprawności są „niewidzialne”, więc często są ignorowane lub źle rozumiane. W rzeczywistości niektórzy uważają, że ludzie z niewidoczną niepełnosprawnością „udają”. Jeśli chcesz być bardziej przychylny, nie zakładaj tego.
Zamiast tego zezwól wszystkim na dostęp do zakwaterowania. Powody, dla których ktoś potrzebuje zakwaterowania, mogą nie być łatwe do zauważenia z daleka, ale mogą potrzebować dostępu z powodu przewlekłej choroby lub niepełnosprawności neurologicznej. Każdy potrzebuje środowiska wolnego od osądów, aby mieć dostęp do tego, co jest dostępne.
To jest coś, czego często doświadczam, więc opracowałem świetne mechanizmy radzenia sobie. Na przykład, jeśli ktoś daje mi wskazówki do konkretnego miejsca, instrukcje się nie trzymają. Aby to zrekompensować, zapamiętuję określone wizualne wskazówki. Coś tak prostego, jak zobaczenie konkretnego sklepu lub posągu, jest sygnałem, w którym kierunku iść. W dużym stopniu polegam również na Mapach Google i moich bliskich pacjentach, aby pomóc mi odnaleźć się w nawet najbardziej znanych miastach.
Potem jest moje zachowanie w kontaktach z tłumem ludzi. Jeśli nie skupię się wystarczająco mocno na stawianiu jednej stopy przed drugą, zapomnę, co robię. Muszę skupić się na rzeczach, które większość ludzi uważa za oczywiste, takich jak wchodzenie po schodach i wysiadanie z samochodu. W przeciwnym razie upadnę lub kogoś przewrócę.
2. Zachęcaj do przerw i nawyków produktywności.
Upośledzenia neurologiczne uniemożliwiają odfiltrowanie nieistotnego hałasu, co sprawia, że zbyt duży hałas rozprasza. Narzędzia takie jak słuchawki mogą blokować dźwięk w ruchliwym środowisku biurowym i poprawiać koncentrację.
Mówiąc o skupieniu, wspieranie zdrowych nawyków związanych z produktywnością może mieć ogromne znaczenie. Konieczność pracy przed komputerem bez regularnych przerw szkodzi produktywności wszystkich. Jeśli nie robię przerw, popełniam błędy i przeoczam ważne szczegóły, bo mój mózg się męczy.
Świetnym rozwiązaniem jest zachęcenie swojego zespołu do korzystania z Techniki Pomodoro. Kiedy ty użyj Techniki Pomodoro, pracujesz 25 minut, robisz krótką przerwę, powtarzasz. Następnie robisz dłuższą przerwę po przejściu czterech 25-minutowych odstępów. Zastosowanie tej techniki pomogło mi podzielić moją pracę na mniejsze kawałki. Pomogło mi to również przetworzyć znacznie więcej informacji.
Stwierdzono, że Od 1,5 do 5 minut przerwy mogą zwiększyć produktywność i zmniejszyć ból, więc zachęcanie (zamiast nadzorowania) potrzeby zespołu na więcej niż jedną przerwę może pomóc ludziom — od przewlekłych problemów zdrowotnych po zaburzenia przetwarzania — w radzeniu sobie z ich pracą.
Od pierwszych dni swojej kariery w przemyśle filmowym mój ojciec wykorzystywał przerwy na ćwiczenia jako paliwo dla swojej kreatywności i jako środek odstresowujący. Miało to duży wpływ na to, jak nauczyłem się być produktywnym. Wszystko, co pozwala mi przez chwilę nie patrzeć na ekran, prowadzi do moich najważniejszych twórczych przełomów.
3. Przygotuj plan awaryjny, gdy windy wymagają naprawy. (Ludzie niepełnosprawni fizycznie są od tego uzależnieni.)
Wiele lat temu jechałem metrem do domu i zapłaciłem za podróż. Za mną mężczyzna na wózku inwalidzkim zapytał kasjera stacji metra, jak może wejść na peron.
„Przepraszam, nasza winda nie działa” – brzmiała jedyna odpowiedź. Następnie bileter podał wskazówki do najbliższej dostępnej stacji – co nie było szybką podróżą. Oto problem z tym.
Jeśli mężczyzna na wózku inwalidzkim potrzebował dostępu do tej windy, aby dostać się do pracy, może to uniemożliwić mu zarabianie na wypłatę.
Ale niektóre plany tworzenia kopii zapasowych mogą być bardziej realistyczne niż inne. Wiele zależy od dostępnych zasobów. Oto dwa potencjalne rozwiązania, jeśli masz windę w swoim miejscu pracy:
Zapewnij podnośniki platformowe i rampy.
Wykonuj regularną konserwację i inspekcję wind, aby uniknąć niespodziewanych awarii sprzętu.
4. Zastanów się nad transportem publicznym.
Mieszkam w jednym z największych miast Kanady, co oznacza, że istnieją opcje dla osób niepełnosprawnych. Na przykład na każdej większej ulicy jest wielu kierowców Uber Assist. Nie tak dawno rozmawiałem z jednym, a według kierowcy Uber zapewnia specjalistyczne szkolenia. Podczas tego szkolenia kierowcy uczą się, jak dostosować się do klientów z niepełnosprawnością ruchową.
Mój partner polega na lasce do poruszania się, więc często korzystam z Uber Assist. Większość to świetni kierowcy (a ich cierpliwość jest ponadprzeciętna). Ale oto haczyk: nie jest tani, jeśli używasz go na co dzień.
Jeśli Uber jest zbyt drogi, istnieją opcje transportu publicznego. Obejmuje to usługi transportu wahadłowego dla osób na wózkach inwalidzkich i autobusów z podjazdami dla wózków inwalidzkich. Ale transport publiczny nie jest wystarczająco spójny i może spóźniać się do pracy.
Dojazdy do pracy mogą również stać się niedostępne w warunkach pogodowych niebezpiecznych dla osób niepełnosprawnych, takich jak śnieg i lód. Następnie rośnie zapotrzebowanie na taksówki, wahadłowce, transport publiczny, wzrasta ruch, a liczba dostępnych kierowców maleje. To samo dotyczy sytuacji, gdy zdarzyły się awarie pojazdów lub coś zakłóca ruch uliczny. Kiedy dojazd do pracy jest wyzwaniem, pozwól ludziom pracować z domu lub pokryć koszty dostępnego transportu. Pomoże to sprawić, że w Twoim miejscu pracy będzie mniej pracowników i będzie o wiele bardziej produktywne.
5. W razie wątpliwości buduj zaufanie i zadawaj pytania.
Niedawno rozmawiałam z kimś, kogo znam ze swojej przestrzeni coworkingowej o mojej niepełnosprawności i jej wpływie na mnie w miejscu pracy. Ta rozmowa pomogła zbudować zaufanie i zrozumienie. Dzięki temu praca w tym samym budynku była o wiele łatwiejsza i wygodniejsza.
Relacja się nie zmieniła, ale kiedy potrzebowałem pomocy moich kolegów w czymś, wymagałem o wiele mniej wyjaśnień. A rozmowy takie jak ta, którą przeprowadziłem, nauczą cię różnicy między tym, czego pragniesz wy, twoi niepełnosprawni współpracownicy, a tym, czego oni chcą.
Bez względu na to, jak dobrze jesteś poinformowany, dość często zdarza się, że dwie osoby mają tę samą niepełnosprawność, ale nie stają przed identycznymi wyzwaniami. Usuń wszystkie założenia z rozmowy i skup się na pytaniu, jak wpływa to na wszystko, od sposobu, w jaki docierają do pracy, po wszelkie wyzwania, z jakimi się zmierzyli w ich obecnym środowisku pracy. Nie zapomnij wyjaśnić, że jesteś po to, aby pomóc i nie podzielisz się niczym, co powiedzą Ci bez ich zgody. Stygmatyzacja jest częstym problemem w społeczności osób niepełnosprawnych, dlatego czasami otwarta rozmowa o swoich doświadczeniach zajmuje ludziom trochę czasu.
Buduj zaufanie i bądź uprzejmy, tak jak z każdym innym, ponieważ odpowiedzi na pytanie, co tak naprawdę oznacza bycie włączającym, mogą Cię zaskoczyć.
