Pani Meyers wie, że szczere przeprosiny to rzadka i cudowna rzecz. Posiadanie błędów i zadośćuczynienie za nie sprawiają, że nasze relacje są zdrowe.
Powiedzenie „przepraszam, że zraniło cię to, co zrobiłem” nie jest właściwym przeprosinami.
Brett Jordan o Unsplash
Co robić i czego nie mówić, że jest ci przykro
1. Powiedz, co zrobiłeś źle
2. Posiadać to
3. Nie angażuj się w „zatapianie kuchni”
4. Przeproś osobiście, nie pisemnie
5. Nie dodawaj „ale” na końcu
6. Proś o przebaczenie
Każdy z nich został szczegółowo opisany poniżej.
Spraw, by Twoje przeprosiny miały znaczenie
- Nie znosisz mówienia „przepraszam” i często to zepsułeś?
- Czy kiedykolwiek niezdarnie oferowałeś zadośćuczynienie tylko po to, by osoba była rozwścieczona tym, co powiedziałeś?
- Czy kiedykolwiek wysłałeś pisemne przeprosiny i nigdy więcej nie usłyszałeś od odbiorcy?
- Kiedy przepraszasz, czy w końcu oferujesz kiepskie wymówki za swoje złe zachowanie?
Jeśli kiwasz głową „tak” na te pytania, nie bądź dla siebie zbyt surowy. W rzeczywistości zasługujesz na pochwałę za chęć przeprosin, ponieważ wiele osób po prostu tego nie zrobi. Potrzebna jest pewna siebie, dobrze dostosowana i samorefleksyjna osoba, by przyznać się do błędu i zaoferować zadośćuczynienie.
Badania pokazują, że osoby o niskiej samoocenie rzadziej przepraszają niż osoby o wysokim poczuciu własnej wartości. w „5 powodów, dla których niektórzy ludzie nigdy nie przepraszają”, Guy Winch, licencjonowany psycholog, wyjaśnia, że ci, którzy odmawiają przeprosin, chronią swoje kruche poczucie siebie. Dlatego ci, którzy mają pewność siebie i odwagę, by powiedzieć, że przepraszają, są wyjątkowi i zasługują na uznanie. Mając to na uwadze, nadal mogą potrzebować trochę wskazówek, aby przeprosić, które zostaną dobrze przyjęte.
1. Powiedz, co zrobiłeś źle
Niezbędną częścią właściwego przeprosin jest stwierdzenie, że wykroczyłeś: Przepraszam, że skłamałem na temat mojego miejsca pobytu. Przepraszam, że zapomniałem o twoich urodzinach. Przepraszam, że straciłem panowanie nad sobą i nakrzyczałem na ciebie. Aby to zrobić, musisz spojrzeć na rzeczy z punktu widzenia osoby pokrzywdzonej i rozpoznać ból, który im zadałeś.
Przyznanie się do złego postępowania potwierdza ich doświadczenie i sprawia, że czują się widziani. Otwiera również drzwi do rozmowy o tym, co się stało, jak się przez to czuli i dlaczego tak ich to zraniło. To jest czas, aby przyjąć to bez przerywania, stawania się defensywnym lub szukania wymówek dla swojego zachowania. Psychiatra M. Scott Peck zauważył, że słuchanie kogoś wymaga porzucenia swojego ego, pisząc: „Prawdziwe słuchanie wiąże się z odłożeniem na bok jaźni”. To skupienie lasera na drugiej osobie jest kluczem do sukcesu przeprosiny.
Ten krótki film zawiera cenne wskazówki dotyczące przeprosin i zwiększania szans na wybaczenie.
2. Posiadać to
Właściwe przeprosiny obejmują wzięcie odpowiedzialności za swoje wykroczenie i zaoferowanie wglądu w to, dlaczego zachowałeś się źle. Wyjaśnienie i badanie (nie usprawiedliwienie) twoich działań pokazuje pokrzywdzonej osobie, że traktujesz sytuację poważnie, dając jej do myślenia i refleksji. Dzięki temu osoba poszkodowana poczuje się lepiej i naprawi związek.
Historia Stacy i Charlotte pokazuje, jak posiadanie własnych występków może pomóc ocalić przyjaźń. Stacy chodziła do terapeuty na depresję po tym, jak u jej 4-letniego syna zdiagnozowano autyzm. Chcąc się komuś zwierzyć, podzieliła się tym faktem ze swoją koleżanką Charlotte, ale powiedziała jej, żeby nie mówiła nikomu z jej kręgu. Jednak w ciągu kilku tygodni Charlotte ujawniła to trzem innym matkom.
Zdając sobie sprawę, jak zdradziła zaufanie Stacy i głęboko ją zraniła, Charlotte poświęciła trochę czasu, aby dowiedzieć się, dlaczego zachowywała się tak źle. Opierała się impulsowi, by usprawiedliwiać to, co zrobiła, minimalizując to myślami takimi jak: W dzisiejszych czasach wszyscy chodzą na terapię, więc powiedzenie innym nie było wielkim problemem. W końcu to nie jest piętno. Stacy po prostu przesadza.
Zamiast tego kopała głęboko, aby zrozumieć swoje działania. Następnie poszła do Stacy i szczerze przeprosiła: „Tak mi przykro, że ujawniłam, że spotykasz się z kimś z powodu depresji. Często czuję się niepewnie w naszej grupie, a kilka soczystych plotek, którymi mogę się podzielić, sprawiło, że poczułem się wyjątkowo. Wiem, że to brzmi żałośnie z mojej strony, ale taka jest prawda. Zdradziłem twoje zaufanie, biorąc coś, co było prywatne między nami, i opowiadając innym. Mam nadzieję, że mi wybaczysz."
3. Nie angażuj się w „zatonięcie kuchni”
Przeprosiny i przyznanie się do błędu jest dla większości z nas trudne. Kiedy pokrzywdzona osoba mówi nam, jak bardzo została zraniona naszymi działaniami, możemy poczuć się atakowani. Nasza samoświadomość jako dobrej osoby może czuć się zagrożona. Nic więc dziwnego, że niektórzy z nas kontratakują, używając powszechnej, ale wysoce dysfunkcyjnej formy komunikacji zwanej „zlewozmywak kuchenny.”
Większość z nas w takim czy innym czasie była ofiarą lub sprawcą zatopienia kuchennego. Polega na sięganiu do naszych osobistych historii z kimś i rzucaniu na niego jego przeszłych występków. Innymi słowy, mówisz o wszystkim, co dana osoba kiedykolwiek zrobiła, aby cię zranić, wszystko oprócz zlewu kuchennego.
Ta technika może być stosowana między przyjaciółmi, współpracownikami i sąsiadami, ale najczęściej między romantycznymi partnerami. Na przykład żona może się zdenerwować, gdy jej mąż nie zadzwoni z informacją, że nie będzie w domu na obiad. Niechętnie przeprasza, ale potem eskaluje ten drobny konflikt do ogromnej gehenny, przypominając sobie niezliczoną ilość razy podczas ich małżeństwa, kiedy była nierozważna.
Nie trzeba dodawać, że zatopienie kuchni jest destrukcyjne dla związku i niczego nie rozwiązuje. Co więcej, całkowicie demontuje przeprosiny. Ci, którzy na nim polegają, zwykle mają niską samoocenę i nie są wystarczająco bezpieczni, aby usłyszeć krytykę i wziąć odpowiedzialność za swoje porażki.
4. Przeproś osobiście, a nie na piśmie
Przeprosiny ustne są znacznie lepsze od przeprosin pisemnych, ponieważ pozwalają na dialog. Możesz zobaczyć mimikę twarzy osoby poszkodowanej, gesty rąk i mowę ciała, dzięki czemu czujesz się związany z jej bólem. Mogą płakać ze smutku lub krzyczeć ze złości, a ty będziesz musiał ich pocieszyć. Musisz stać tam, będąc podatnym na ataki i nie wiedząc, co się stanie, zamiast chować się bezpiecznie za klawiaturą.
Co więcej, przeprosiny ustne oczyszczają powietrze, podczas gdy przeprosiny pisemne są podatne na błędną interpretację. Poszkodowany może skanować go raz za razem, przeżuwając każde słowo, czytając między wierszami i ponownie czując się ofiarą. Mogą myśleć, że jesteś tchórzem, że napisałeś to na piśmie, zamiast przepraszać twarzą w twarz i radzić sobie z ich reakcją.
Dr Aaron Lazare, psychiatra, spędził lata swojego życia, badając, jak ludzie się poprawiają i dlaczego niektóre przeprosiny odnoszą sukces, a inne zawodzą. Jest autorem kwintesencji książki na ten temat pt O przeprosinach. To lektura obowiązkowa dla każdego, kto chce skuteczniej komunikować „przepraszam”. Mówi, że właściwe przeprosiny są „aktem uczciwości, aktem pokory, aktem zaangażowania, aktem hojności i aktem odwagi”.
Pisemne przeprosiny mogą być błędnie zinterpretowane, co prowadzi do jeszcze większych przykrych uczuć.
Pixabay (zmodyfikowane)
5. Nie dodawaj „ale” na końcu
Najbardziej szczere i pięknie wyartykułowane przeprosiny można sabotować jednym prostym trzyliterowym słowem: ale. Wrzucona na końcu, neguje wszystko, co było przed nią. Poszkodowany ma wrażenie, że unikasz odpowiedzialności za swoje złe zachowanie i przenosisz na nią odpowiedzialność.
Kończąc przeprosiny słowem ale to kolejny sposób na usprawiedliwienie: Przepraszam, ale zrobiłeś mi dużo gorzej... Przepraszam, ale prowokowałeś mnie... Przykro mi, ale nigdy nie słuchasz niczego, co mówię i nie mogłem już tego znieść. Kiedy przepraszasz, okazujesz ogromną wrażliwość i odwagę. Jeśli dotarłeś do tego momentu, nie cofaj tego bezmyślnie ale.
6. Proś o przebaczenie
Po przeprosinach ludzie często pomijają krytyczny krok: proszą pokrzywdzonego o przebaczenie. Po powiedzeniu przepraszam ważne jest, aby zapytać: „Czy mi wybaczasz?” To wzmacnia drugą osobę, dając jej czas na rozmowę i odpowiedź, czy cię rozgrzeszają.
Wiele osób pomija ten krok, ponieważ sprawia, że czują się zbyt wrażliwi. Boją się, że nie zostaną wybaczone i jest to dla nich nie do zniesienia. Jest to jednak ryzyko, które muszą podjąć, wiedząc, że ich przeprosiny mogą zostać odrzucone. Na tym etapie procesu ważne jest, aby osoba poszkodowana czuła się pod kontrolą, a nie pod presją. Co więcej, powinni wiedzieć, że są odpowiedzialni za oś czasu. Niech wiedzą, że rozumiesz, że mogą nie być gotowi przebaczać teraz, ale mieć nadzieję, że będą mogli w przyszłości.
Co myślisz?
Pytania i Odpowiedzi
Pytanie: Kilka lat temu przyjaciel mnie zdradził, a potem przeprosił. Ostatnio wspomniała o tym wydarzeniu i śmiała się z tego, jak „przesadnie zareagowałem” na jej zdradę. Dlatego wydaje się, że jej przeprosiny były nieszczere. Czy nadal powinienem jej wybaczyć?
Odpowiedź: Twoja przyjaciółka niemądrze otworzyła starą ranę, przypominając ci o jej zdradzie i szydząc z twojej reakcji. To była dla niej bezmyślna rzecz. Możesz zadać sobie pytanie: „Czy po prostu głupio wspomniałeś o tym incydencie z przeszłości, czy też celowo o tym wspomniała?” skrzywdzić mnie? Jeśli oboje jesteście blisko i przyjaźń ma znaczenie, powinieneś powiedzieć jej, że to przeszkadza ty. Otwórz dialog i oczyść powietrze. Jedynym sposobem na poprawę sytuacji jest komunikacja, a nie gotowanie w ciszy.
Doceniam to, że to kolejna zdrada. Teraz wątpisz w szczerość jej pierwotnych przeprosin. Możliwe jednak, że nadal czuje się źle po pierwszym incydencie. Aby uwolnić się od winy, nieświadomie zrzuca część winy na ciebie. Chociaż zrzucanie winy na ciebie jest niesprawiedliwe, ta gra w obwinianie ofiary jest czymś, co wszyscy czasami robimy i jest zbyt ludzka.
Dała ci idealną okazję, by ponownie wybrać przebaczenie. Nie pozwól, by ten odcinek uczynił cię więźniem przeszłości. Niech uczyni cię silniejszym i bardziej zdeterminowanym, by przebaczać i iść naprzód. Nie chowaj urazy do swojego przyjaciela, ponieważ to tylko zanieczyści twoją duszę, twoje życie i inne relacje. Twoja niechęć przeniesie się na inne obszary twojego życia i sprawi, że będziesz zgorzkniały. To, czy przyjaźń przetrwa, czy umrze, nie jest tak ważne, jak to, jak sobie z nią radzisz i idziesz naprzód ze spokojem.
© 2016 McKenna Meyers
