Het begin en midden van de jaren '80 genereerden zeker een aanzienlijk deel van de wegwerppop/rockmuziek, maar England's Tears for Fears mag in dit opzicht nooit worden aangezien voor een van de boosdoeners van het tijdperk. In feite leverde de groep enkele van de meest gevoelige, tot nadenken stemmende materialen van het hele rotsgebied. De band, grotendeels gebaseerd op de op het innerlijk gerichte songwriting van gitarist Roland Orzabal, nam een unieke ruimte in tijdens de vroege MTV tijdperk. Hier is een chronologisch overzicht van de beste Tears for Fears-nummers van deze periode.
"Pale Shelter (You Do not Give Me Love)"
Tears for Fears had niet veel onmiddellijke impact op de hitparade met de eerste twee niet-LP-singels van de groep, maar dat is verre van een aanklacht tegen beide vroege klassiekers. In feite legde de glinsterende synthpop van "Suffer the Children" een hoge lat voor contemplatieve, humeurige pop die moeilijk te overtreffen was. Dit nummer slaagt er op de een of andere manier in om precies dat te doen, deels gebaseerd op de diep emotionele songwriting van Orzabal en de etherische vocale uitvoering van Smith. De single (in enigszins verschillende vormen) zou nog twee keer worden uitgebracht en werd een bonafide Britse hit in 1983 als de derde single van.
"Gekke wereld"
De originele single release van dit door en door beklijvende synthpopnummer in 1982 bereikte het Amerikaanse publiek in alleen op een gedempte manier, wat zou kunnen verklaren waarom sommige muziekfans uit de jaren 80 misschien vanuit een ander nummer naar dit nummer zijn gekomen richting. De fantastische filmpuzzel van 2001 bevat een reserve, vertraagde versie van dit nummer, uitgevoerd door Gary Jules, maar de originele door Smith gezongen versie werd de eerste Top 5 van de groep hit in het VK Emotioneel tegenstrijdige onderwerpen werden al snel een hoofdbestanddeel van Tears for Fears, en dit nummer is een belangrijke stop op de weg van de innerlijke band van de band. reis.
"Wijziging"
Tears for Fears begon eindelijk door te breken op de Amerikaanse markt toen deze vierde en laatste single uit 1983 het kwetsen maakte de Hot 100 singles chart daar. Een andere grote hit in het Verenigd Koninkrijk, dit nummer combineert behendig wervelende synthmelodieën en creatieve ritmes met een groeiend gitaargericht zelfvertrouwen. En hoewel Smith hier opnieuw de leadzanger is, bezat Orzabal duidelijk de rol van creatief leider voor de groep. Zijn songwriting vulde een essentiële niche voor emotioneel geïnvesteerde, bijzonder melodieuze pop/rock in een tijd waarin inhoud niet altijd hoog gewaardeerd werd. Tears for Fears' eerste echt onvergetelijke single.
"Herinneringen vervagen"
De verbluffende sfeer van dit fijne albumnummer maakt het moeilijk te geloven dat dit nummer geen hit was toen het voor het eerst werd uitgebracht. Er is hier een duurzaamheid die elke selectie van The Hurting overtreft, wat echt iets zegt gezien de zeer hoge kwaliteit van de debuut-LP van Tears for Fears. Als leadzanger zou Orzabal later stilistisch een beetje te herkenbaar worden, maar in dit geval bevat de emotionele diepte van zijn uitvoering een betoverende, vloeiende aantrekkingskracht. Meeslepende synth-lagen en een staccato-ritme helpen een levendig geluidsportret van actieve complexiteit te voltooien.
"Moeders praten"
Door een steeds commerciëler geluid te omarmen voor de jaren 1984 Liedjes uit de grote stoel, Tears for Fears nam onvermijdelijk een aantal gedateerde sonische elementen op in zijn voorheen edgy nieuwe golf geluid. Toch, hoewel dat enigszins terugtrekt van het succes van deze eerste single van die hit, Orzabal's songwriting blijft sterk genoeg om het overmatige gebruik van mechanisch klinkend tegen te gaan toetsenborden. Dit nummer werd de eerste Top 40-single van de groep in de VS, maar dat zou verbleken in vergelijking met de alom aansprekende nummers die al snel het popmuzieklandschap van 1985 zouden domineren.
"Roepen"
Met dit anthemische deuntje dat de brede aantrekkingskracht van arena rock met de gevestigde synthpop-elegantie van de band sprong Tears for Fears snel in een hoger niveau van massasucces. Ondanks een overdreven repetitief refrein dat gemakkelijk zijn welkom zou kunnen verslijten als het niet omringd wordt door uitstekende melodieuze coupletten, houdt dit nummer stand als een verdienstelijke Top 5 wereldwijde hit. Als de eerste van twee opeenvolgende nummer 1 Amerikaanse pophits, speelde het nummer ook een belangrijke rol in de dominantie van de groep op de Amerikaanse radio in de zomer van 1985.
"Iedereen wil de wereld overheersen"
Als het vierde nummer op deze lijst met leadzang van Smith, werd deze hit uit 1985 terecht alomtegenwoordig bij een groot aantal pop-/rockluisteraars in 1985. Net als veel andere samenwerkende artiesten voor en na, levert Orzabals vrijgevigheid als songwriter door zijn bereidheid om leadzang met zijn bandlid te delen grote voordelen op. Smith's kijk op deze klassieker is typisch, en zijn vocale stijl wordt een van de vele componenten - samen met Orzabal's prominente gitaar en smakelijke gevestigde synth-partijen - die dit nummer transformeren in een onbetwistbare rock uit de jaren 80 klassiek. Zelfs de powerakkoorden tijdens de bridge lijken niet te misstaan in dit totaalpakket.
"Hals over kop"
Deze melodieuze, met gitaar doordrenkte traktatie zou de voorlaatste wereldwijde hit van Tears for Fears worden en zou pas in 1989 in de Amerikaanse hitlijsten worden overschaduwd. "De zaden van de liefde zaaien." Melodisch gesproken zou het wel eens het vrolijkste anthem van de topjaren van de band kunnen zijn, ook al verraadt de tekst zeker enige melancholie. perspectieven. Orzabal geeft hier misschien wel zijn meest gepassioneerde vocale uitvoering, en blinkt vooral uit in de opzwepende brug van het nummer die het hoofdgedeelte van het nummer zo memorabel beëindigt: "Grappig hoe... de tijd vliegt..." Onberispelijk als echt ontroerend.
