Producten worden van punt naar punt vervoerd door een aantal verschillende transportmodi: lucht, spoor, water en vrachtwagen. In de VS, de beweging van goederen per vrachtwagen biedt verladers oneindige flexibiliteit door relatief lage kosten. Vrachtwagentransport kan grote artikelen sneller vervoeren dan spoorvervoer, aangezien de zending niet afhankelijk is van de dienstregeling van het spoor.
De algemene vrachtvervoerders in de VS bieden twee soorten service, Full Truckload (FTL)-service of Less Than Truckload (LTL). Terwijl de FTL-vervoerder volle containers of vrachtwagens van één product van één klant verplaatst, verplaatst de LTL-vervoerder goederen van veel verschillende klanten op één vrachtwagen. De LTL-vervoerder biedt klanten een meer kosteneffectieve methode om goederen te verzenden dan de FTL-operator.
Hoe LTL werkt
Binnen een lokaal gebied heeft de LTL-vrachtvervoerder een aantal voertuigen die zendingen verzamelen van hun klanten. Na het afronden van de dagelijkse ophaling worden de zendingen naar een terminal gebracht waar de voertuigen worden uitgeladen.
Elke zending wordt gewogen en beoordeeld, waardoor rekeningen van klanten kunnen worden verwerkt. De afzonderlijke zending wordt in een uitgaand voertuig geladen dat zendingen bevat van andere klanten met bestemming hetzelfde geografische gebied.
De uitgaande zendingen worden per vrachtwagen naar de juiste regionale terminals vervoerd, waar ze worden gelost. De zendingen worden gesorteerd en op lokale voertuigen geplaatst voor aflevering. Elke individuele zending wordt een aantal keren afgehandeld vanaf het moment dat deze wordt opgehaald bij de klant totdat deze de uiteindelijke afleverlocatie bereikt.
Voordelen van LTL-dragers
Het belangrijkste voordeel van het gebruik van een LTL-provider zijn de kosten. De prijs van het verzenden van een zending met een LTL in plaats van een FTL-vervoerder is aanzienlijk lager. De LTL-vervoerder concurreert met pakketvervoerders, die over het algemeen geen zendingen van meer dan 70 tot 100 pond accepteren. Deze concurrentie leidt er meestal toe dat LTL-vervoerders lagere tarieven per pond aanbieden dan pakketvervoerders.
Geschiedenis van LTL-dragers
De Amerikaanse regering begon in 1935 met het reguleren van de vrachtwagenindustrie onder leiding van de Interstate Commerce Commission (ICC). De Motor Carrier Act van 1935 vereiste dat nieuwe vrachtwagenchauffeurs een "certificaat van openbaar gemak en noodzaak" moesten aanvragen bij het ICC.
De wet verplichtte motorvervoerders om hun tarieven 30 dagen voordat ze van kracht werden bij het ICC in te dienen. De tarieven waren vervolgens voor iedere belanghebbende in te zien. Het tarief zou dan kunnen worden aangevochten door een andere vervoerder of spoorwegmaatschappij, wat zou kunnen leiden tot een opschorting van het tarief totdat er een onderzoek kan worden uitgevoerd.
In 1948 stond het congres, ondanks een veto van president Truman, luchtvaartmaatschappijen toe om prijzen vast te stellen en hen vrij te stellen van enige antitrustwetgeving. Gedurende de volgende 30 jaar was de concurrentie vrijwel uitgedoofd toen het ICC aanvragen van nieuwe luchtvaartmaatschappijen afwees.
De industrie begon te veranderen in de vroege jaren 1970 toen eerst de regeringen van Nixon, daarna de regeringen van Ford en Carter een aantal wetten implementeerden om prijsafspraken en collectieve leveranciersprijzen te verminderen. Het laatste deel van de deregulering was de Motor Carrier Act van 1980. Het effect van de nieuwe wet resulteerde in hevige prijsconcurrentie en lagere winstmarges, waarbij duizenden nieuwe goedkope luchtvaartmaatschappijen zonder vakbond op de markt kwamen.
Tussen 1977 en 1982 daalde het gemiddelde LTL-tarief met maar liefst 20%. De vrachtwagenindustrie veranderde na de deregulering. Het aantal vervoerders verdubbelde tussen 1980 en 1990, met meer dan 40.000 vervoerders in de VS. Het lidmaatschap van een vakbond is tussen 1980 en 1985 sterk gedaald, van 60% naar 28%.
De huidige omstandigheden
Door wetswijzigingen werd de sector wel opengesteld voor de concurrentie, maar nu is het aantal vervoerders aanzienlijk lager dan in de jaren na de liberalisering. De LTL-markt wordt geschat op ongeveer 30 miljard dollar, maar momenteel is er een overcapaciteit, die kan oplopen tot 15%. Dit, in combinatie met de vertragende economie, zal er onvermijdelijk toe leiden dat meer vervoerders op zoek zijn naar Chapter 11-bescherming, wat leidt tot banenverlies in de vakbonds- en niet-vakbondssectoren.
