De rang van generaal van het Amerikaanse leger is de hoogste in die tak van de strijdkrachten. Het wordt aangeduid als O-10 op de militaire loonschaal, de hoogste loonschaal. Het exacte salaris is afhankelijk van het aantal dienstjaren. Het insigne voor een Leger algemeen, gedragen op de schouder, bestaat uit een rij van vier sterren.
Normaal gesproken wordt deze rang pas bereikt na twintig jaar dienst. Een legergeneraal is verantwoordelijk voor grote commandogebieden, inclusief operaties die binnen een geografisch gebied vallen. De commandant van alle Amerikaanse strijdkrachten in Irak is bijvoorbeeld een viersterrengeneraal. De functies van stafchef en vice-stafchef binnen het Amerikaanse leger worden ook bekleed door viersterrengeneraals.
Beroemde generaals van het Amerikaanse leger
Hoewel de meesten tevreden zijn om buiten de publieke belangstelling te blijven, zijn sommige generaals bekend geworden, meestal vanwege hun dienst in tijden van oorlog of vanwege hun bijzonder verdienstelijke dienst. Naast George Washington zijn er verschillende Amerikaanse generaals geweest die president zijn geworden. Hier zijn een paar opmerkelijke voorbeelden van generaals in het leger:
Dwight D. Eisenhower (1890-1969), bijgenaamd ‘Ike’, was een vijfsterrengeneraal die tijdens de Tweede Wereldoorlog het bevel voerde over de geallieerden in Europa. Hij was verantwoordelijk voor de succesvolle invasie van Frankrijk en Duitsland door de geallieerden en werd later verkozen tot de 34e Amerikaanse president.
George S. Patton (1885-1945) bevolen het Amerikaanse Zevende Leger tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij leidde ook het Amerikaanse Derde Leger na de invasie van Normandië, Frankrijk in juni 1944 (bekend als D-Day)
En Ulysses S. Grant (1822-1885) was bevelvoerend generaal van het leger en diende als generaal van de Unie tijdens de burgeroorlog. Later werd hij verkozen tot de 18e president.
Taken van legergeneraals
Het commando is verantwoordelijk voor de gevechtsgereedheid van actieve leger- en legerreserve-eenheden, evenals voor de training en supervisie van de Nationale Garde van het leger in vredestijd. Het klinkt als een relatief eenvoudige beschrijving, maar omvat in feite alle strategische besluitvorming in oorlogs- en vredestijd.
Het is geen gemakkelijke status om te bereiken: minder dan een half procent van de onderofficieren bereikt de top drie van legergeneraals. In totaal kunnen er slechts 302 algemene officieren (generaals, luitenant-generaals, grote generaals en brigadegeneraals) tegelijk in het Amerikaanse leger zijn.
Hoe soldaten worden gepromoveerd tot de rang van generaal
Promoties vinden plaats als er vacatures ontstaan binnen de rangen van onderofficieren. Besturen bestaande uit hogere officieren bepalen welke officieren worden gepromoveerd op basis van prestaties, dienstjaren en aantal open posities. De minister van Defensie roept elk jaar de jury's bijeen om beslissingen te nemen voor rangen hoger dan O-2 (eerste luitenant).
De president benoemt officieren voor de rang van generaal, en de Amerikaanse Senaat moet de benoeming bevestigen. Wanneer een generaal met pensioen gaat of om een andere reden de rang verliest, stelt de president een vervanger voor uit een lijst met genomineerden. De verplichte pensioenleeftijd is 62 jaar, maar kan in sommige gevallen worden opgeschoven naar 64 jaar.
Het leger degradeert slechts in zeldzame gevallen viersterrengeneraals. Bijvoorbeeld Gen. Kevin P. Byrnes, die toezicht hield op de rekruterings- en academische programma's op 33 legerscholen, werd in 2005 uit zijn functie ontheven vanwege beschuldigingen van een buitenechtelijke affaire.
Generaals en legerhiërarchie
Volgens de legervoorschriften kunnen er op een bepaald moment maximaal zeven viersterrengeneraals in actieve dienst zijn. Hoewel het voor een generaal mogelijk is om ongeveer twintig jaar dienst in het leger te hebben voordat hij promotie krijgt, hebben de meesten minstens dertig jaar ervaring voordat ze deze mijlpaal bereiken. De hoogste officier in het leger is de generaal van het leger. Dit is een O-10, maar alleen toegewezen in oorlogstijd.
