Wanneer het meer is dan "babyblues"
"De eerste maand leek niets anders dan gelukzaligheid, en toen sloeg het toe", vertelt mijn zus over haar postpartumdepressie. "Vijf maanden lang bevond ik me in de loopgraven - ik ben er nog steeds. Het is emotioneel het donkerste seizoen in mijn leven geweest. Mijn man en dochter hebben me op mijn slechtst gezien. Ik heb mezelf op mijn slechtst gezien."
Ze is niet alleen. Ongeveer 20 procent van de nieuwe moeders en 10 procent van de nieuwe vaders ervaart postpartumdepressie en angst, zegt dr. Harvey Karp, een Amerikaanse kinderarts en de oprichter en CEO van Gelukkigste baby. Tijdens COVID, die cijfers zijn bijna verdubbeld.
Postpartumdepressie, of PPD, is een vorm van depressie die wordt ervaren in de weken en maanden na de komst van een baby. Het is anders dan de 'babyblues', een droefheid en humeurigheid die vaak slechts een paar dagen na de geboorte optreedt.
PPD komt anders voor dan depressie, volgens Dr. Karp, die uitlegt dat het vaak wordt gekenmerkt door schuldgevoelens, interne kritiek, opdringerige gedachten, dwangmatig gedrag en het verlangen om te rennen weg. Deze symptomen zijn niet altijd duidelijk voor nieuwe ouders, en ze kunnen nog moeilijker te detecteren zijn als je een familielid of vriend bent.
"Het ebt en stroomt", zegt mijn zus. "Misschien voel je je op een dag goed, en dan zet iets dat je normaal gesproken niet zou veroorzaken je af."
Terwijl artsen dachten dat PPD werd veroorzaakt door de hormonale verschuiving die optreedt na de geboorte, legt Dr. Karp uit: dat veel nieuwe ouders die hormonale veranderingen niet hebben - zoals mannen en adoptieouders - en toch ontwikkelen ze zich PPD.
"Het is een complex beeld", zegt hij. "Sommige ouders die lijden aan een postpartumdepressie zijn vatbaar voor een voorgeschiedenis van depressie of angst. En levensstress (bijvoorbeeld financiële stress of eerder trauma) kan ook het risico verhogen.” Aanvullend triggers kunnen zijn: uitputting, aanhoudend huilen, of zich niet ondersteund of incompetent voelen als een nieuwe ouder.
Alleen omdat een ouder geen PPD heeft gehad met hun eerste baby, wil nog niet zeggen dat het ook niet zal verschijnen bij volgende kinderen - en omgekeerd. "Als je PPD had met één zwangerschap, is het risico zeker groter dat je het opnieuw krijgt", zegt Dr. Karp.
Mijn zus, die nu samenwerkt met haar arts en therapeut om hulp te krijgen, ervoer PPD met haar beide kinderen. Ik wist de eerste keer niet wat ze doormaakte, maar nu wel.
Zoals het oude gezegde luidt: It takes a village. En we kunnen onze dierbaren ondersteunen in hun postpartumreis door te luisteren, te leren en contact te zoeken. Omdat bevroren stoofschotels niet altijd genoeg zijn, en het is gemakkelijk om aan te nemen dat het pasgeboren stadium magisch is of dat ouders willen dat we ze de ruimte geven terwijl ze met hun kind nestelen. Hoewel dit waar kan zijn en het varieert afhankelijk van de ouders, kunnen we leren hoe we ondersteuning kunnen bieden wanneer dat nodig is - en ook hoe we kunnen letten op tekenen dat iemand het misschien moeilijk heeft.
'Je kunt er het beste van uitgaan dat ouders steun nodig hebben', zegt mijn zus. “Het ouderschap is moeilijk. Het is beter om uit te reiken dan te veronderstellen dat het goed gaat met iemand terwijl ze echt aan het verdrinken zijn en niet weten hoe ze om hulp moeten vragen."
Praktische manieren om ouders te ondersteunen die PPD ervaren
1. Vraag hoe u kunt helpen
Begin met te vragen wat ze nodig hebben in plaats van aan te nemen dat je weet hoe je kunt helpen. "Iedereen wilde de baby van me afpakken om 'me een pauze te geven'", zegt Liz Turrigiano, de mede-oprichter en CEO van schijn, een duurzaam luiermerk dat onlangs een Zine voor nieuwe ouders. "Maar wat ik echt nodig had, waren mensen die voor me zorgden, zodat ik kon leren hoe ik voor mijn baby moest zorgen."
Voor Turrigiano had ze hulp nodig bij de afwas, de was en het koken. Maar voor je vriend of familielid kan het anders zijn. Begin met het stellen van eenvoudige vragen: "Hoe gaat het met je?" en “Hoe kan ik u het beste helpen?”
2. Dagelijkse taken overnemen
Het kan zijn dat je geliefde niet weet hoe ze hulp nodig hebben - en dat is normaal en oké. Uitputting en fluctuerende hormonen kunnen het moeilijk maken om gedachten of behoeften te verwoorden. Voor ouders die PPD ervaren, kan het een groot verschil maken als anderen de dagelijkse taken voor hun rekening nemen.
Is het huis rommeliger dan normaal? (Rommel is oké en normaal!) Moet de was opgevouwen worden? Moeten flessen gewassen worden? Maaltijden koken, de koelkast vullen, de honden uitlaten, de post sorteren - deze eenvoudige taken zorgen ervoor dat nieuwe ouders zich kunnen concentreren op rust krijgen en voor hun baby zorgen.
3. Geef ze therapie
Naast het praten met een arts, kan therapie een noodzakelijke hulpbron zijn voor mensen die PPD ervaren. Een vriendin die onlangs moeder werd, ontmoette haar therapeut drie keer via Zoom voordat de baby arriveerde. Ze blijven wekelijks spreken. "Een nieuwe moeder zijn kan isolerend zijn, vooral met COVID, dus ik denk dat die check-in's erg nuttig zijn", deelt ze.
Therapie kan duur zijn en is niet altijd toegankelijk - vooral met alle nieuwe kosten die gepaard gaan met de zorg voor een baby - overweeg een cadeautherapie in plaats van een kraamcadeau. Deze online therapieplatforms zijn betaalbaar, en velen hebben cadeaubon-opties.
4. HERINNER ze eraan dat ze een goede ouder zijn
Twee symptomen van PPD zijn schuldgevoelens en interne kritiek (“Ik ben een slechte ouder”; "Ik zorg niet voor mijn baby"). Hulp krijgen bij PPD begint met erkennen dat je een goede moeder bent, zegt dr. Karp. "Je hebt een kostbaar nieuw leven gebaard en je verdient hulp."
We kunnen onze dierbaren helpen door ze er simpelweg aan te herinneren dat ze goede ouders zijn en dat ze alles goed doen. Stuur sms'jes, geef kaarten af of pak de telefoon.
5. Herinner hen aan hun individualiteit
We kunnen ouders ook herinneren aan hun individualiteit en hen tijd en ruimte bieden om activiteiten te beoefenen waar ze van hielden voordat ze een baby kregen. Kinderen krijgen kan een mooie en transformerende ervaring zijn, maar het kan ook een verrassende overgang zijn.
“Kunst heeft geholpen”, vertelt een moeder, die ook kunstenares is. "Ik vond een uur per dag om kleine tekeningen te maken... het bracht me vreugde en wat stilte. Als ik een uur heb, voel ik me soms als mijn oude zelf.'
Je geliefde is nu een ouder, maar ze zijn ook meer dan een ouder - en dat is oké! Probeer ze aan te moedigen om kleine momenten te vinden voor alleen tijd en individualiteit. Bied aan om naar de baby te kijken terwijl ze aan creatieve projecten werken of deel te nemen aan activiteiten waardoor ze zich zichzelf voelen. Ondersteun ze terwijl ze leren om in balans te komen met wie ze waren met wie ze nu zijn.
6. Blijf inchecken
Blijf ten slotte inchecken - check in na een week, een maand, een jaar. Nieuwe ouders hebben ondersteuning nodig in elke opvoedingsfase, niet alleen in de dagen na de bevalling of het thuisbrengen van de baby.
"Achteraf gezien had ik willen dat ik al die ongelooflijk behulpzame mensen die me in de eerste weken omringden, had verteld om over drie maanden terug te komen!" zegt Turrigiano.
Bent u een ouder die een postpartumdepressie heeft gehad? We maken graag ruimte voor jouw verhalen. Wat had je meer (of minder) nodig van familie en vrienden? Voel je vrij om te delen in de reacties hieronder. 💛
