Van de experts zelf
Leuk maar een beetje gekunsteld, mijn zus was altijd de lezer en ik was de schrijver. Jarenlang hebben geschenken van familieleden die verhalen nog verder geduwd: boeken voor haar, blanco dagboeken voor mij. Ze vond hoekjes, zelfs in menigten, om pagina's om te slaan - vaak las ze meer dan één boek tegelijk. Ondertussen schreef ik korte verhalen die nog korter werden omdat ik niet in staat was bevredigende eindes te bedenken.
Maar naarmate ik ouder werd, groeide mijn interesse in lezen. Ik dank mijn aanhoudende liefde voor taal en een oprecht verlangen om zowel meer te leren als minder televisie te kijken. Maar ik heb nog steeds niet het gevoel dat het voor mij vanzelfsprekend is. Ik koop boeken - boeken aanbevolen door vrienden, andere door Reese Witherspoon- alleen om ze gedeeltelijk te lezen, onze tijd samen verkort door een verandering in mijn schema of een eenvoudig verlies van interesse. Ze blijven in mijn boekenkast en verzamelen het stof van mijn goede bedoelingen om ze ooit af te maken. Uiteindelijk huiver ik wanneer een vriend ze op mijn plank ziet staan, weergegeven als een onverdiende prijs, en vraagt naar mijn kijk op een bepaalde titel.
Lezing verbetert onze woordenschat, vermindert stress, vergroot ons empathisch vermogen en helpt ons cognitief functioneren te behouden naarmate we ouder worden. Dat is meer dan genoeg reden om dit regelmatig te doen, dus ik heb me lang afgevraagd waarom ik moeite heb om er een gewoonte van te maken. Heb ik mijn favoriete genre nog niet gevonden? Ben ik alleen een boek aan het lezen omdat iedereen op Instagram dat lijkt te zijn? Is mijn bed - waar ik merk dat ik mijn gewicht, positie en houding bij elk hoofdstuk verschuif - geen geweldige hoek? Ik heb instinctieve antwoorden in gedachten, maar ik besloot het in plaats daarvan aan de experts te vragen.
Rechtstreeks van de industrieautoriteiten zelf - auteurs, redacteuren en CEO's - hier zijn hun beproefde tips om meer te lezen.
Stop met forceren. (Nee echt.)
Een paar jaar geleden voelde ik me aangemoedigd door hoeveel ik van Paulo Coehlo's had gehouden "De Alchemist" toen ik jonger was, kocht ik nog een van zijn romans nadat ik het in een boekwinkel in Aspen had gezien. Ik werd aangetrokken door de neon-omslag en het wervelende titellettertype. Maar week na week trok ik het van mijn nachtkastje, minder gedwongen door opwinding en meer door verplichting. Het boek greep me nooit helemaal en ik voelde me steeds schuldiger omdat ik niet meer geïnteresseerd was in de zuurverdiende prestatie van een auteur. (En niet zomaar een auteur, maar een bekende.)
Ik merkte dat ik Coelho het voordeel van de twijfel gunde; hij is de expert, dus weet zeker beter dan ik of het einde van het boek de moeite waard is. Wie was ik om anders aan te nemen? Ik voelde ook de behoefte om de aankoop en plaatsing van het boek bij mij thuis te rechtvaardigen.
Kelly Jensen, redacteur bij de grootste onafhankelijke redactionele boekensite van Noord-Amerika, Boek Riot, en auteur van "Noem me niet gek", staat erop dat we stoppen met het verspillen van onze tijd. "Het is prima om te stoppen met een boek als je er gewoon niet in komt", zegt ze. “Te vaak geven we onszelf de stress dat we alles moeten afmaken waaraan we beginnen, omdat we hebben gehoord dat het geweldig is, of het is een boek dat al deze prijzen heeft gewonnen, of het is iets waar we geld aan hebben uitgegeven. Maar die druk maakt je alleen maar geïnteresseerd in lezen.”
En hoe minder betrokken we zijn, hoe kleiner de kans dat we van lezen een gewoonte maken, zegt Brianna Goodman, redactie- en contentmanager bij abonnementenservice Boek van de maand. "Lezen is geen karwei", zegt ze. “En het is moeilijk om van iets een hobby te maken als het niet leuk of lonend is. Dus lees de boeken die je wilt lezen en maak je geen zorgen over de boeken die je niet leest.”
Een goede vuistregel? Als we niet genieten van het lezen op pagina 50 - of zelfs 25 - stelt Jensen voor dat we het schrappen en verder gaan met iets anders: "Je zult veel gelukkiger zijn, je kunt beter leren welke boeken echt voor je werken en welke gewoon" niet doen.”
Roteer uw leest
Volgens Jensen kan het enige tijd duren om ons favoriete genre te ontdekken. Ik heb ooit gelezen dat we, om onze voorkeur te helpen bepalen, eerst kunnen kijken naar de films waar we van houden. Zijn het romcoms, mysteriethrillers, coming-of-age-verhalen? Het antwoord kan ons ook vaak naar het juiste gangpad in een boekhandel leiden.
Een andere manier om een leesinzinking te voorkomen, is door deel te nemen aan wat sommige bibliofielen spelenderwijs boekenpolygamie hebben genoemd. "Wees niet bang om meer dan één boek tegelijk te lezen", zegt Natalia Santana-Pollard, hoofdredacteur bij Feministische boekenclub, een abonnementsservice voor intersectionele lezers die uitsluitend afkomstig is van bedrijven die eigendom zijn van vrouwen en queers. "Ik roul tussen twee en vijf boeken en dat geeft me de mogelijkheid om iets anders op te pakken als ik niet bezig ben met wat ik aan het lezen ben."
Ik heb getwijfeld om dit te doen. Ik ging er altijd van uit dat ik plotpunten en personages zou vergeten of door elkaar zou halen en dat ik uiteindelijk hoofdstukken steeds opnieuw zou moeten lezen, zonder dat ik een van beide boeken op tijd zou afmaken. Maar in een (nu niet beschikbare) video-, Book Riot's uitvoerend directeur Amanda Nelson biedt een spelplan: kies één hoofdboek, maak het tweede één een audioversie (meer daarover hieronder), hebben de derde digitaal op onze telefoon en een vierde door onze bed.
Leer dat audioboeken *boeken* zijn
Jaren geleden, toen tablets en e-readers voor het eerst opkwamen, bleef mijn zus - zij met de letterlijke kamerbrede boekenkast - onaangedaan door hun aantrekkingskracht. Ze hield van de tactiele ervaring die bij een gedrukt exemplaar hoort, van een gestructureerde omslag tot het stevige papier of de gekartelde rand van een pagina. Ik voelde hetzelfde en vond het ook leuk om elke dag één scherm minder te hebben.
Ik bleef resistent toen ook audioboeken populair begonnen te worden, ten onrechte gedreven door het idee dat de passieve activiteit van luisteren lang niet zo indrukwekkend was als de fysieke handeling van lezen. Ik heb sindsdien nederig anders geleerd. (Mijn eerste luisterboek was een zelfvertelling van komiek Jenny Slate "Kleine rare dingen." En het horen van de hilarische persoonlijke essays die in haar enkelvoudige gepiep van een stem werden vertolkt, verhoogde de lachwekkende ante.)
"Ja, audioboeken tellen als lezen", zegt Renee M. Powers, oprichter en CEO van Feminist Book Club. "En iedereen die anders zegt, vergeet duidelijk slechtziende mensen." Ze stelt voor om een bibliotheekkaart te halen, bladeren door het aanbod van audioboeken, en door ze te downloaden naar welk apparaat dan ook, kunnen we ze overal mee naartoe nemen: "Ik heb altijd een audioboek dat wordt afgespeeld als ik huishoudelijk werk doe, mijn hond uitlaat, knutselt of kook."
Net als boekenclubs, zijn er een aantal audioboekplatforms. Spotify's nieuwe verzameling exclusieve opnames bevat Forest Whitaker die "Narrative of the" leest Life of Frederick Douglass, an American Slave,” Hilary Swank die Kate Chopin’s “The Awakening” uitspreekt, en meer. LibriVox is een gratis dienst waarbij vrijwilligers over de hele wereld teksten uit het publieke domein lezen en opnemen. Een lidmaatschap bij Audible, eigendom van Amazon, geeft ons toegang tot originele inhoud die nergens anders verkrijgbaar is. En met Libro.fm - een persoonlijke favoriet van Powers - kunnen we een boekhandel naar keuze ondersteunen met onze aankopen. "Mijn abonnement ondersteunt de boekwinkel van queer-vrouwen" De oneerbiedige boekenwurm in Minneapolis en het is een game-changer voor mijn lezing geweest,” zegt ze.
[Als u binnenkort (veilig) uw reismicrobe wilt bevredigen met een roadtrip, hebben we ook de beste audioboeken voor autoreizen.]
Word gewoon lid van de verdomde boekenclub
Als verlegen persoon heeft het idee om lid te worden van een boekenclub me altijd angstig gemaakt. Mijn stem trilt als ik presenteer voor een menigte. En als ik deel uitmaakt van een team - een team dat op mij vertrouwt en naar me kijkt - kan ik me soms meer beschaamd dan opgelucht voelen. (Dit is waarom ik bowlen vermijd .)
Maar niet alle boekenclubs zijn de enge seance die ik me absurd voor ogen had. We kunnen virtueel bij hen aansluiten. We kunnen beginnen met vrienden in plaats van vreemden. We kunnen uiteindelijk de controle krijgen over de titels die we lezen, wanneer en met wie.
Powers moedigt ons gewoon aan om het te proberen. "Door lid te worden van een boekenclub maak je niet alleen kennis met een grote verscheidenheid aan boeken, [maar] het zal je ook verantwoordelijk houden voor het afmaken ervan", zegt ze. "Er is niets beters dan af te spreken (vrijwel of veilig op afstand!) om te praten over de personages waar je van hield en die je haatte of de plotwendingen die niemand zag aankomen."
Powers stelt voor om te controleren of onze lokale boekhandels of bibliotheken een boekenclub aanbieden. Zo niet, dan hebben we nog steeds keuze te over zoals iedereen van Oprah tot auteur Roxane Gay tot onafhankelijke Chicago-artiest (en Chance the Rapper-medewerker) Geen naam hun eigen heeft gelanceerd.
En als een "club" niet onze stijl is, kunnen we nog steeds één accountability-partner kiezen in plaats van een stel. Een vriend van mij vroeg onlangs of ik haar boekmaatje wilde zijn, aangezien we momenteel allebei Barack Obama's lezen "Een beloofd land." We hebben geen tijdlijn of deadline geïmplementeerd, lezen in ons eigen tempo en sms'en elkaar af en toe met onze gedachten maar zonder spoilers. Het voelt ongedwongen, bevrijdend en niet belast door druk - precies de sfeer die een plezierig tijdverdrijf zou moeten hebben.
(Als je vanaf je bank lid wilt worden van een boekenclub, hebben we onze favoriet afgerond abonnementsboxen.)
Omarm de kunst van elk moment
De losse grenzen waarbinnen mijn book-buddy-systeem opereert, zijn vergelijkbaar met hoe Goodman zelf ruimte maakt om te lezen. "Ik stel geen strikte doelen voor tijd of pagina's omdat elke dag anders is en ik wil dat het duurzaam is", zegt ze. Voordat Goodman zelfs maar op haar telefoon kijkt, maakt ze er een punt van om 's ochtends een paar pagina's van haar boek te lezen en dan vlak voor het slapengaan nog een keer. Ze noemt deze suggestie 'onze dagen boeken' - geen woordspeling bedoeld 😉 - en voegt eraan toe: 'De daad van het opzij zetten van zelfs slechts een paar minuten aan weerszijden van de dag is zo automatisch geworden dat ik me nu niet kan voorstellen dat ik het niet zou doen.”
Als alternatief, als zelfs dat te veel van een strikt schema voor ons lijkt, zegt Goodman dat we lezen in plaats daarvan altijd en overal kunnen omarmen, door nooit het huis een boek te verlaten. Ze suggereert dat wanneer we in de verleiding komen om op onze telefoons te scrollen, of we nu wachten op de metro of, laten we zeggen, in de rij staan voor een COVID-test (vingers gekruist, we zijn in orde!), We kunnen open gewoon een boek: "Mijn familie lacht me uit omdat ik niet eens naar de supermarkt ga zonder een boek in mijn tas, maar ik zweer dat ik meer boeken heb gelezen vanwege het."
Lezen is niet alleen goed voor ons, het moet ons goed voelen. Dit betekent dat het moet worden ontlast door zelfopgelegde druk, Instagram-algoritmen of stijve tijdsdruk. Als je geïnteresseerd bent om jezelf in meer boeken te begraven - en echt alleen als je erin geïnteresseerd bent - maak dan de... kleine veranderingen, of ze nu door de gemeenschap of zelfs woon-werkverkeer zijn, die het meest comfortabel voelen om jij.
