Klasyfikacja firm zajmujących się handlem elektronicznym nie zawsze jest prosta, ale może być pomocnym sposobem na lepsze zrozumienie różnych modeli biznesowych. Segregując firmy na różne kategorie, łatwiej jest porównać podobne firmy i modele biznesowe.
Dwa parametry, które zapewniają najwyraźniejsze rozróżnienie, to rodzaje towarów sprzedawanych przez firmę e-commerce i charakter uczestników.
Rodzaje sprzedawanych towarów
Towary sprzedawane przez przedsiębiorstwa e-commerce można podzielić na trzy podstawowe kategorie:
- Dobra fizyczne, takie jak książki, gadżety, meble i sprzęt AGD
- Towary cyfrowe, takie jak oprogramowanie, e-książki, muzyka, tekst, obrazy i wideo
- Usługi takie jak bilety i ubezpieczenie
Klasyfikacja tego typu jest istotna, ponieważ daje analitykowi wgląd w model biznesowy i model finansowy przedsiębiorstwa. Firmy sprzedające towary fizyczne stoją przed wyzwaniami logistycznymi związanymi z dostarczaniem tych towarów, a jest to problem, z którym nie muszą się borykać sprzedawcy towarów cyfrowych. Jeśli chodzi o sprzedaż biletów, wiele parametrów należy oceniać w czasie rzeczywistym. Na przykład w przypadku biletów lotniczych kwestie takie jak dostępność, lokalizacja miejsc, preferencje dotyczące posiłków oraz możliwość zwrotu w porównaniu z biletami lotniczymi. w grę wchodzą opcje bezzwrotne.
Dostawcy towarów cyfrowych mogą działać wyłącznie w Internecie, natomiast ci, którzy sprzedają towary fizyczne, muszą również posiadać system fizycznej dostawy, aby móc przekazywać swoje produkty nabywcom. Są to bliscy krewni dawnych firm zajmujących się sprzedażą wysyłkową.
Charakter Uczestników
Trzej najczęstsi uczestnicy handlu elektronicznego to przedsiębiorstwa, administracja i konsumenci. Różne kombinacje tych uczestników tworzą znacząco różne modele biznesowe i wyzwania. Sześć głównych typów handlu elektronicznego to:
- Business-to-Business (B2B): Obaj uczestnicy to firmy, co może skutkować powstaniem relacji o dużej objętości i dużej wartości. Typowym przykładem może być producent gadżetów, który pozyskuje komponenty online producentom, którzy wykorzystują je do tworzenia własnych produktów.
- Biznes-konsument (B2C): Dzięki firmom takim jak Amazon większość ludzi, słysząc „e-commerce”, ma na myśli B2C. Eliminacja zapotrzebowania na sklepy fizyczne jest największym uzasadnieniem dla typów business-to-consumer, ale złożoność i koszty logistyki mogą stanowić barierę dla rozwoju B2C.
- Konsument-firma (C2B): Handel elektroniczny C2B wydaje się przestarzały, ale handel internetowy umożliwił konsumentom kreowanie wymagań, które spełniają firmy. Przykładem może być tablica ogłoszeń, na której konsumenci umieszczają swoje wymagania dotyczące projektu, a wiele firm ubiega się o wygranie projektu. Innym przykładem może być urlopowicz zamieszczający pożądane parametry pakietu wakacyjnego, umożliwiając różnym organizatorom wycieczek składanie ofert.
- Konsument do konsumenta (C2C): Pomyśl o eBay, najpopularniejszej platformie umożliwiającej konsumentom sprzedaż innym konsumentom. Ponieważ eBay to firma, tę formę handlu elektronicznego można również nazwać C2B2C — handel elektroniczny między firmami a konsumentami. Mimo to podstawową funkcją serwisu eBay jest bezpośrednie łączenie konsumentów.
- Biznes-administracja (B2A): Termin „administracja” odnosi się do administracji publicznej lub jednostek rządowych. Niezliczone organy administracji rządowej są zależne od e-usług lub produktów lub korzystają z nich w takiej czy innej formie, szczególnie w obszarach zarządzania dokumentami i zasobów ludzkich. Firmy internetowe mogą świadczyć te usługi drogą elektroniczną.
- Konsument do administracji (C2A): Konsumenci również mogą być zaangażowani w to równanie. Chociaż rząd rzadko kupuje produkty lub usługi od osób fizycznych, ludzie często korzystają ze środków elektronicznych do przesyłania płatności lub składania zeznań podatkowych.
Pracowników można uznać za szczególny rodzaj konsumenta. Dało to początek nowej i rozwijającej się formie handlu elektronicznego – B2E lub Business-to-Employee – w której firmy koncentrują się na cyfrowych towarach i usługach, które dostarczają pracownikom za pośrednictwem swojej sieci wewnętrznej.
Rodzaje modeli biznesowych handlu elektronicznego
Poza tymi podstawowymi strukturami istnieje wiele dodatkowych elementów handlu elektronicznego, które każda firma może uwzględnić na swojej platformie internetowej. Zakładanie sklepu na Facebooku to szybko rozwijający się segment e-commerce, dlatego zyskał swój własny żargon: f-commerce. Podobnie m-commerce oznacza mobilny e-commerce.
„Cegiełki i kliknięcia” odnoszą się do sprzedawców prowadzących sklepy stacjonarne lub sieci sklepów, a także witryny e-commerce. Dostawcy wielokanałowi często dołączają fizycznie wysyłane katalogi do swoich sklepów stacjonarnych i stron internetowych. Głównymi przykładami takiego podejścia są Victoria's Secret i Dell.
Handel elektroniczny C2C jest czasami określany jako „na barana” ze względu na wykorzystanie dużej, dobrze znanej witryny w celu przyspieszenia i przyciągnięcia ruchu. „Drop shipping” polega na tym, że sprzedawca działa jako swego rodzaju łącznik między swoimi klientami a dostawcą, ustanawiając w sklepie, takie jak te dostępne w Shopify, i wysyłanie zamówień klientów bezpośrednio z dostawca.
Następnie jest kilka modeli z niezbyt kolorowymi terminami, ale są one nie mniej integralne z kwitnąca gospodarka e-commerce. Sprzedaż hurtowa i magazynowanie są nieco bardziej złożone. Obejmują zarządzanie zapasami i zapasami, podobnie jak w przypadku sklepu stacjonarnego, ale zwykle w większych ilościach.
Wartość wiedzy
Dokładne zrozumienie różnych rodzajów działalności e-commerce ma dużą wartość. Pozwala na podobne porównania różnych firm i pomaga każdemu właścicielowi firmy w podejmowaniu decyzji o tym, jaki rynek chce obsługiwać i w jaki sposób. Jednocześnie pomaga każdemu lepiej zrozumieć model biznesowy różnych graczy e-commerce.
