Jeśli podoficer (podoficer) jest podstawą amerykańskiej armii Siły zbrojne, wtedy pierwszy sierżant jest sercem i duszą. Żadna inna osoba z szeregu nie ponosi odpowiedzialności i uprawnień pierwszego sierżanta.
Aby dobrze wykonać tę pracę, sierżant musi być ekspertem w następujących dziedzinach:
- Awanse/degradacje
- Prawo wojskowe/cywilne
- Doradztwo/dyscyplina
- Zostaw i przemij
- Oceny/kontrole
- Mowa publiczna
- Kwaterowanie
- PCS się porusza
- TDY
- Problemy i procedury płatnicze
- Wsparcie dziecka i rodziny
- Złe czeki/budżetowanie/pożyczki
- Zamówienia
- Ubiór i wygląd
- Nagrody i odznaczenia
- Historia jednostki
- Parady/ceremonie
- Rzecznictwo rodzinne
- Świadczenia i wymagania medyczne
- Ponowne zatrudnienie/emerytura
- Kontrola wagi
- Profesjonalne wykształcenie wojskowe
- Uprawnienia związane z dowodem osobistym
- Obszary niedostępne/ograniczenia/itp
Pierwszym sierżantem jest podstawowy łącznik z dowódcą we wszystkich sprawach dotyczących korpusu szeregowego. On lub ona jest oczami i uszami dowódcy oraz głosem zaciągniętych żołnierzy. Rola jest o tyle istotna, że wszystkie służby, z wyjątkiem
Pierwsi sierżanci armii i piechoty morskiej
w Armia i Marines, pierwszy sierżant ma stopień E-8. W armii, w zależności głównie od twojego wojskowa specjalność zawodowa (MOS) i inne kwalifikacje, gdy awansujesz do stopnia E-8, zostajesz albo pierwszym sierżantem, albo starszym sierżantem (który zwykle służy na stanowisku sztabowym).
W armii pierwszy sierżant zachowuje swój oryginalny MOS. Innymi słowy, MOS piechoty zostaje pierwszym sierżantem piechoty, a MOS medyczny zostaje pierwszym sierżantem medycznym.
W korpusie piechoty morskiej wybrani E-7 są wybierani na pierwszych sierżantów po awansie na E-8. Ci nieliczni otrzymują następnie nowy MOS i mogą otrzymać obowiązki pierwszego sierżanta w dowolnym typie jednostki, niezależnie od ich pierwotnego MOS.
Pierwsi sierżanci Sił Powietrznych
w Siły Powietrznestanowisko pierwszego sierżanta było zajęciem przeznaczonym wyłącznie dla ochotników, który mógł piastować żołnierz E-7, E-8 lub E-9. W ramach tego systemu jeden dobrowolnie zgłosił się do przekwalifikowania na pierwszy stopień kariery sierżanta i, jeśli został przyjęty, pozostawał na tym stanowisku do końca swojej kariery zawodowej, chyba że złożyli wniosek o ponowne przekwalifikowanie (lub powrót do pracy) lub zostali zdyskwalifikowani (zwolniony).
Wszystko zmieniło się w październiku 2002 roku. Stanowisko pierwszego sierżanta Sił Powietrznych to obecnie zadanie specjalne z ustalonym czasem trwania służby wynoszącym trzy lata. Nadal poszukiwani są ochotnicy, ale jeśli nie ma wystarczającej liczby ochotników, nie-ochotników w szeregach E-7, E-8 lub E-9 wybiera się na podstawie ich przebiegu służby i zaleceń dowódcy.
Pierwsza trasa trwa trzy lata. Po około dwóch latach od rozpoczęcia tury członek może ubiegać się o kolejną trzyletnią turę i, w zależności od potrzeb Sił Powietrznych, może zostać wybrany na drugą turę. Podobnie jak w piechocie morskiej, pierwszy sierżant Sił Powietrznych może zostać przydzielony do obowiązków pierwszego sierżanta w dowolnym typie eskadry, niezależnie od tego, jaka była jego poprzednia praca lub kodeks specjalny sił powietrznych (AFSC).
Ze względu na wysoki stopień odpowiedzialności i wydajności wymaganej od pierwszych sierżantów, członków powrót do poprzedniej pracy po tej trzyletniej trasie będzie prawdopodobnie znacznie bardziej konkurencyjny awans.
We wszystkich służbach pierwszego sierżanta można jednak rozpoznać po diamentie umieszczonym pośrodku jodełek na jego mundurze, który po raz pierwszy został dopuszczony do noszenia w armii w 1847 roku.
Historia pierwszego sierżanta
Pierwszy sierżant zawsze był stanowiskiem bardzo widocznym, charakterystycznym, a czasem notorycznym w jednostce wojskowej. Ma zawiłą historię, która sięga jeszcze przed założeniem Stanów Zjednoczonych.
Wydaje się, że punktem wyjścia dla tego, co później nazwano pierwszym sierżantem armii amerykańskiej, była XVII-wieczna armia pruska. Wydaje się, że pruska armia Feldwebel połączyła obowiązki nie tylko pierwszego sierżanta, ale także starszego sierżanta.
Stojąc na szczycie podoficerskiej hierarchii, byli „nadzorcami” szeregowego personelu kompanii. W tym celu na bieżąco informowali Hauptmana, czyli dowódcę kompanii, o wszystkim, co działo się w kompanii – czy podoficerowie wykonywali swoje obowiązki w zadowalający sposób, czy ich szkolenie zostało właściwie ukończone i czy wszyscy żołnierze byli obecni w swoich kwaterach na koniec okresu dzień.
Pierwszy sierżant armii amerykańskiej
Decydując o utworzeniu armii amerykańskiej, George Washington w dużym stopniu polegał na radach generała barona von Steubena. W tym czasie von Steuben napisał tak zwaną „Błękitną Księgę Przepisów”. Ta książka obejmowała większość szczegółów organizacyjnych, administracyjnych i dyscyplinarnych niezbędnych do obsługi Continental Armia.
Choć Von Steuben nakreślił obowiązki takich podoficerów, jak starszy sierżant, sierżant kwatermistrz i inni kluczowi podoficerowie, to jednak był pierwszym sierżantem kompanii (amerykański odpowiednik pruskiego Feldwebela), do którego kierował większość swoich uwaga. Pierwsi sierżanci muszą „dokładnie zaznajomić się z charakterem każdego żołnierza w kompanii i powinni dołożyć wszelkich starań, aby wpoić im w umysły nieodzowną konieczność najściślejszego posłuszeństwa jako podstawy porządku i regularności” – von Steuben napisał.
Ponieważ za całą kompanię odpowiadał pierwszy sierżant, miał on, według słów von Steubena, „nie pełnić służbę, chyba że z całą kompanią, ale ma przebywać w kwaterach obozowych, aby odpowiedzieć na każde wezwanie zrobiony."
W marszu lub na polu bitwy „nigdy nie mieli dowodzić plutonem lub sekcją, ale zawsze mieli być bliżej formowania kompanii”.
Sierżant jako „kopnięcie z góry” i „pierwsza koszula”
W armii i piechoty morskiej pierwszy sierżant jest często określany jako „Top” lub „Top Kick”. Pierwszym sierżantem jest najwyższy rangą żołnierz w jednostce i metaforyczny „kopniak w spodnie” jest narzędziem motywacyjnym pozwalającym nakłonić żołnierzy do bieg.
W Siłach Powietrznych pierwszy sierżant jest często nazywany „koszulą” lub „pierwszą koszulą”. Pochodzenie tego terminu pozostaje tajemnicą, ale utknęło wokół i doprowadziło do powstania dodatkowych pseudonimów: potencjalni pierwsi sierżanci, którzy śledzą pierwszych sierżantów Sił Powietrznych, są znani jako „Podkoszulki” i Siły Powietrzne Podoficerowie, którzy tymczasowo zastępują pierwszego sierżanta, gdy „koszula” jest na urlopie, są często nazywani „t-shirtami” (w których „T” oznacza "tymczasowy").
