Z wyjątkiem przypadku osoby przyłączonej do statku lub znajdującej się na nim, oskarżony może żądać rozprawy przed sądem wojskowym zamiast kary pozasądowej (NJP). Kluczowym czynnikiem czasowym przy ustalaniu, czy dana osoba ma prawo żądać procesu, jest czas nałożenia NJP, a nie czas popełnienia przestępstwa.
Przesłuchanie wstępne
Kara pozasądowa wynika z dochodzenia w sprawie bezprawnego postępowania i późniejszej rozprawy mającej na celu ustalenie, czy i w jakim zakresie oskarżony powinien zostać ukarany. Generalnie, w przypadku złożenia skargi do dowódcy oskarżonego (lub gdy dowódca ten otrzyma raport z dochodzenia z wojskowego źródła egzekwowania prawa), dowódca ma obowiązek wszcząć dochodzenie w celu ustalenia prawdziwości zdarzenia materiał.
Jeżeli po wstępnym dochodzeniu dowódca uzna, że rozporządzenie NJP jest właściwe, musi on spowodować, aby oskarżonemu udzielono określonej porady. Dowódca nie musi udzielać porad osobiście, ale może zlecić tę odpowiedzialność urzędnikowi prawnemu lub innej odpowiedniej osobie. Należy jednak udzielić następującej rady.
- Przemyślane działanie. Należy poinformować oskarżonego, że dowódca rozważa nałożenie NJP za przestępstwo(-a).
- Podejrzewane przestępstwo. Podejrzane przestępstwo należy opisać oskarżonemu, a opis powinien zawierać konkretny artykuł UCMJ, który zarzuca się oskarżonemu naruszyć.
- Dowody rządowe. Należy pouczyć oskarżonego o informacjach, na których opierają się zarzuty lub pouczyć, że może na żądanie zbadać wszystkie dostępne oświadczenia i dowody.
- Prawo do odmowy NJP. O ile oskarżony nie jest przywiązany do statku lub nie jest na nim zaokrętowany (w takim przypadku nie ma prawa odmówić NJP), należy go pouczyć o jego prawie do żądania rozprawy przed sądem wojskowym zamiast NJP; maksymalnej kary, jaka może zostać nałożona w NJP; faktu, że gdyby zażądał rozprawy przed sądem wojskowym, zarzuty mogłyby zostać skierowane do rozpoznania przed sądem doraźnym, specjalnym lub powszechnym; faktu, że ze względu na jego sprzeciw nie mógł być sądzony przed doraźnym sądem wojskowym; oraz że przed specjalnym lub powszechnym sądem wojskowym miałby prawo do bycia reprezentowanym przez obrońcę.
- Prawo do konsultacji z niezależnym doradcą. Stany Zjednoczone przeciwko Bookera, 5 M.J. 238 (C.M.A. 1977), stwierdził, że ponieważ oskarżony, który nie jest związany ze statkiem ani nie jest na nim zaokrętowany, ma prawo odmówić NJP, należy go pouczyć o jego prawie do porozumiewania się z niezależnymi adwokata w związku z jego decyzją o przyjęciu lub odrzuceniu NJP, jeżeli zapis tego NJP ma zostać dopuszczony jako dowód przeciwko niemu, w przypadku gdyby oskarżony kiedykolwiek miał być sądzony później przez Sąd wojenny. Niepoinformowanie oskarżonego w sposób właściwy o jego prawie do konsultacji z obrońcą lub nieudzielenie obrońcy nie powoduje jednak nieważności nałożenia NJP ani nie stanowi podstawy do odwołania.
Prawa do słuchu
Jeżeli oskarżony nie zażąda rozprawy przed sądem wojskowym w rozsądnym terminie po pouczeniu o swoich prawach (zwykle 3 dni robocze, chyba że dowódca wyrazi zgodę na przedłużenia), albo jeżeli nie przysługuje prawo żądania sądu wojskowego, oskarżony ma prawo stawić się osobiście przed komendantem na rozprawę NJP. Na rozprawie oskarżonemu przysługuje:
- Poinformowania o przysługujących mu prawach wynikających z art. 31, UCMJ (samooskarżenie)
- Towarzyszyć mu będzie rzecznik zapewniony przez członka lub zorganizowany przez niego, a postępowanie nie jest konieczne bezzasadnie opóźniony, aby umożliwić obecność rzecznika, ani nie jest on uprawniony do podróży ani podobnych wydatków
- Otrzymać informację o dowodach obciążających go w związku z przestępstwem
- Mieć możliwość zbadania wszystkich dowodów, na których dowódca będzie się opierał przy podejmowaniu decyzji, czy i w jakiej wysokości nałożyć NJP
- Przedstaw kwestie obrony, łagodzenia i łagodzenia, ustnie, na piśmie lub w obu przypadkach
- Poproś o obecność świadków, w tym świadków niekorzystnych dla oskarżonego, na żądanie, jeśli ich zeznania będą istotne i jeśli będą w miarę dostępne. Świadek jest w miarę dostępny, jeżeli jego stawiennictwo nie będzie wymagało zwrotu kosztów przez rząd i nie spowoduje nieuzasadnionych opóźnień postępowania lub w przypadku świadka wojskowego nie będzie powodowało konieczności zwolnienia go z innych ważnych obowiązków, I
- Czy postępowanie jest otwarte dla publiczności, chyba że dowódca uzna, że postępowanie powinno zostać zamknięte z ważnego powodu. Dowódca nie musi dokonywać żadnych specjalnych przygotowań do obiektu. Nawet jeżeli oskarżony nie życzy sobie, aby postępowanie było jawne, komendant może je mimo to otworzyć według własnego uznania. W większości przypadków dowódca otworzy je częściowo i poprosi o obecność odpowiednich członków dowództwa (XO, pierwszy sierżant, przełożony itp.)
Podręcznik sądów wojskowych stanowi, że jeżeli oskarżony zrzeknie się prawa do osobistego stawienia się przed komendantem funkcjonariusza, może on zdecydować się na przedłożenie spraw pisemnych do rozpatrzenia przez dowódcę przed nałożeniem kary NJP. Jeżeli oskarżony dokona takiego wyboru, należy go pouczyć o prawie do odmowy milczenia i o tym, że przedstawione w ten sposób sprawy mogą zostać wykorzystane przeciwko niemu w procesie przed sądem wojskowym. Niezależnie od wyrażonej przez oskarżonego chęci zrzeczenia się prawa do osobistego stawienia się na rozprawie przed NJP, można wezwać go do stawienia się na rozprawie, jeżeli funkcjonariusz nakładający NJP wyrazi wolę jego obecności.
Zwykle funkcjonariuszem, który faktycznie prowadzi przesłuchanie przed NJP, jest dowódca oskarżonego. Część V, ust. 4c, MCM (wyd. 1998), pozwala dowódcy lub oficerowi odpowiedzialnemu za przekazanie swoich uprawnień do przeprowadzenia przesłuchania innemu funkcjonariuszowi w nadzwyczajnych okolicznościach.
Okoliczności te nie są szczegółowe, ale muszą być niezwykłe i znaczące, a nie dogodne dla dowódcy. Przekazanie uprawnień powinno mieć formę pisemną i być szczegółowo uzasadnione. Podkreślić należy, że delegacja ta nie obejmuje uprawnienia do wymierzania kary.
Podczas takiej rozprawy funkcjonariusz wyznaczony do przeprowadzenia rozprawy otrzyma wszystkie dowody, przygotuje skrócony zapis rozpatrywanych spraw i przekaże protokół funkcjonariuszowi posiadającemu uprawnienia NJP. Decyzja dowódcy zostanie następnie przekazana oskarżonemu osobiście lub na piśmie tak szybko, jak to możliwe.
Osobisty przedstawiciel
Koncepcja osobistego przedstawiciela występującego w imieniu oskarżonego podczas rozprawy na podstawie art. 15 UCMJ spowodowała pewne zamieszanie. Ciężar uzyskania takiego przedstawiciela spoczywa na oskarżonym. W praktyce może wybrać, kogo chce – prawnika lub osobę niebędącą prawnikiem, oficera lub szeregowca.
Ta swoboda oskarżonego w wyborze pełnomocnika nie obliguje do wydania polecenia udzielenia obrońcy, a Obowiązujące przepisy nie dają prawa do obrońcy w zakresie, w jakim takie prawo istnieje przed sądem wojskowym. Oskarżony może być reprezentowany przez dowolnego prawnika, który wyraża chęć i możliwość stawienia się na rozprawie.
Chociaż obciążenie pracą prawnika może uniemożliwić jego stawienie się, ogólną zasadą jest, że prawników nie będzie dostępnych do stawienia się na przesłuchaniach na podstawie art. 15 wydaje się być sprzeczne z duchem, jeśli nie z literą prawo. Podobnie wątpliwe jest, czy można zgodnie z prawem nakazać reprezentowanie oskarżonego. Można śmiało powiedzieć, że oskarżony może mieć każdego, kto jest w stanie i chce występować w jego imieniu bez ponoszenia kosztów przez rząd.
Komenda nie musi wprawdzie wyznaczać osobistego przedstawiciela, powinna jednak pomóc oskarżonemu w uzyskaniu takiego przedstawiciela, jakiego pragnie. W związku z tym, jeżeli oskarżony pragnie mieć osobistego przedstawiciela, należy zapewnić mu rozsądny czas na jego pozyskanie.
Postępowanie niekontradywersyjne
Obecność osobistego przedstawiciela nie ma na celu wszczęcia postępowania kontradyktoryjnego. Przeciwnie, dowódca nadal ma obowiązek dochodzenia do prawdy. W związku z tym kontroluje przebieg rozprawy i nie powinien dopuścić, aby postępowanie przekształciło się w stronniczo-kontradyktoryjną atmosferę.
Świadkowie
Jeżeli rozprawa dotyczy spornych kwestii faktycznych dotyczących zarzucanych przestępstw, świadkowie powinni być przesłuchani wezwani do złożenia zeznań, jeśli znajdują się na tym samym statku lub w tej samej bazie lub są dostępni w inny sposób bezpłatnie rząd. Zatem w przypadku kradzieży, jeżeli oskarżony zaprzecza, że wziął pieniądze, świadkowie, którzy mogą zeznać, że wziął pieniądze, należy wezwać do złożenia zeznań osobiście, jeśli są one dostępne bezpłatnie rząd. Należy jednak zauważyć, że nie istnieje żadna władza, która mogłaby wezwać świadków cywilnych do udziału w postępowaniu NJP.
Ciężar dowodu
Dowódca lub oficer dowodzący musi zdecydować, że oskarżony popełnił przestępstwo (przestępstwa) na podstawie przeważającej części materiału dowodowego.
Wyniki
Po rozważeniu wszystkich czynników dowódca dokonuje następujących ustaleń:
- A. Zwolnienie z ostrzeżeniem lub bez. Czynność tę zwykle podejmuje się, jeżeli dowódca nie jest przekonany dowodami, że oskarżony jest przekonany jest winny przestępstwa lub uzna, że żadna kara nie jest odpowiednia w świetle jego przeszłości i innych okoliczności okoliczności. Zwolnienie, z ostrzeżeniem lub bez, nie jest uznawane za NJP ani za uniewinnienie.
- B. Skierowanie do sądu wojskowego lub dochodzenia przygotowawczego na podstawie art. 32 UCMJ.
- C. Odroczenie działań (do czasu dalszego dochodzenia lub z innego ważnego powodu, np. oczekującego na proces przed władzami cywilnymi za te same przestępstwa)
- D. Nałożenie NJP.
