A Wywiad telewizyjny może być tak proste, jak zadawanie pytań ludziom na ulicy, lub może być tak zaangażowane, jak rozmowa jeden na jednego z prezydentem. Uzyskanie dobrych odpowiedzi w wywiadzie telewizyjnym może ożywić wiadomość i zbudować twoją reputację badacza dziennikarz. Rozwijaj swoje umiejętności, aby móc nakłonić osoby, z którymi przeprowadzasz wywiady, do przekazania Ci potrzebnych informacji, korzystając z prostych wskazówek dotyczących wywiadów telewizyjnych, z których może skorzystać każdy specjalista ds. mediów.
Zdecyduj się na temat wywiadu telewizyjnego
Czasami od rozmowy kwalifikacyjnej oczekujesz jedynie kilku faktów. Jeśli rozmawiasz ze komendantem straży pożarnej na miejscu ogromnego pożaru, chcesz poznać typowego „kto, co, kiedy, gdzie, dlaczego i jak.” Tak długo, jak uzyskasz odpowiedzi na te podstawowe pytania, Twoje potrzeby będą zadowolona.
Ale to nie jest ten rodzaj wywiadu telewizyjnego, który może pomóc w zdobyciu nagród medialnych lub pomóc tobie zbudować zwycięską pracę
Jeśli przeprowadzasz wywiad z mężczyzną, którego żona zginęła w wyniku tornada, chcesz przygotować przesłuchanie tak, aby wywołało jak najwięcej emocji. Zamiast pytać: „O której godzinie uderzyło tornado?”, uzyskasz więcej, pytając: „Jak będzie wyglądało twoje życie bez żony u boku?” Zauważ, że to pytanie otwarte, które da ci bardziej treściwą odpowiedź niż coś w stylu: „Czy jest ci smutno, że twoja żona nie żyje?” które mogłoby stworzyć jedynie proste, "Tak."
W przypadku pracy dochodzeniowej konieczne może być zadanie pytań wstępnych, aby uspokoić ofiarę, zanim zadasz jej pytanie, które naprawdę chcesz zadać. Trudno jest rozpocząć rozmowę kwalifikacyjną od bardzo emocjonalnego pytania, takiego jak: „Czy czujesz, że Twój szef molestował Cię seksualnie?” chyba że dana osoba złożyła już pozew.
Dowiedz się czegoś na dany temat
Jeśli jesteś przydzielony do reprezentowania kandydata na prezydenta Partii Libertariańskiej, zapytaj kandydata „Co to jest Partia Libertariańska?” to gratka, że nie przyszedłeś na rozmowę przygotowany. Jeśli znajdziesz się w takiej sytuacji, lepiej zamaskować swój brak wiedzy pytając: „Dla ludzi, którzy nie rozumieją, o co chodzi w Partii Libertariańskiej, jak by to ująć słowa?"
Jeszcze lepiej jest znać tę odpowiedź przed rozmową kwalifikacyjną, aby móc zadawać mądrzejsze pytania. Celem jest znalezienie odpowiedzi na pytania, które widzowie chcieliby poznać.
Niektórzy ankieterzy przesadzają, zadając najbardziej skomplikowane, techniczne pytanie, jakie mogą znaleźć, aby wykazać się własnym zrozumieniem tematu. Chociaż może to nadwyrężyć ich ego, jest to zmarnowany wysiłek, jeśli odpowiedź nie interesuje ludzi oglądających wiadomości.
Słuchaj uważnie podczas rozmowy kwalifikacyjnej
Co ciekawe, jest to jeden z najczęstszych błędów popełnianych przez ankieterów. Są tak zajęci planowaniem kolejnego pytania, że widać, że nawet nie słuchają rozmowy.
Oto przykład: Burmistrz mówi: „Zawiodłem swoje miasto i zdecydowałem, że muszę zrezygnować ze stanowiska. Przepraszam za moje słabe sprawowanie urzędu i proszę wszystkich mieszkańców o wybaczenie.” Prowadzący wywiad: „To kiedy najbliższa sesja rady miasta?”
Rozmowa kwalifikacyjna to rozmowa; tak się składa, że masz mikrofon, kamerę i notatnik. Nadmierna koncentracja na mechanice uniemożliwi maksymalne wykorzystanie dyskusji.
Jednym z aspektów słuchania jest to, aby nie zadawać kolejnego pytania od razu, gdy rozmówca przestanie mówić. Jeśli poczekasz sekundę lub dwie, utrzymując kontakt wzrokowy, często osoba będzie mówiła dalej. Jest to przydatne, jeśli zadajesz pytanie, na które trudno jest odpowiedzieć.
Osoba ta wyczuje, że pauza oznacza, że nie jesteś zadowolony z tego, co usłyszałeś i czekasz na więcej. Jeśli chcesz, aby ta osoba przyznała się do czegoś, ta pauza może być sztuczką, która wytrąci tę osobę z równowagi na tyle, że powie, czego chcesz.
Zadawaj pytania uzupełniające podczas rozmowy kwalifikacyjnej
Jeśli słuchasz podczas rozmowy kwalifikacyjnej i nie jesteś zadowolony z odpowiedzi, które otrzymujesz, zadawaj pytania uzupełniające, aby uzyskać potrzebne informacje. W przeciwnym razie wrócisz do redakcji i odkryjesz, że nagrywając dziesięciominutowy wywiad ze swoim amerykańskim senatorem, nie otrzymałeś żadnych informacji.
Politycy są mistrzami tego, co niektórzy nazywają „odpowiedzią bez odpowiedzi”. Pytasz: „Czy poprzesz podniesienie podatków?” i odpowiedź wynika z tego, że gospodarka jest zła, ludzie nie lubią płacić podatków, a przecież to pieniądze potrzebne na budowę szkół i dróg. Powinieneś podążać za tą jałową pogawędką z pytaniem: „Ale czy głosujesz za podwyżką podatków?” aby poinformować senatora, że oczekujesz bezpośredniej odpowiedzi i będziesz zadawać pytania, dopóki jej nie otrzymasz.
Zadawanie pytań uzupełniających wymaga nie tylko słuchania, ale także elastyczności. Być może masz w notatniku listę dziesięciu pytań, ale jeśli rozmowa skręci w niezaplanowany kierunek, musisz mieć o coś, o co możesz zapytać. Planowanie jest ważne, podobnie jak reagowanie na to, co słyszysz.
Czasami pytania uzupełniające muszą kwestionować czyjąś odpowiedź. Innym razem może się okazać, że dalsze wyjaśnienia pomogą Ci lepiej zrozumieć skomplikowaną odpowiedź. Jeśli nie jesteś pewien, co ktoś ma na myśli, lepiej powiedzieć: „Wyjaśnij mi to”, niż wracać do sedna. newsroomie i zdaj sobie sprawę, że nie możesz napisać swojej historii, ponieważ nie rozumiesz, o czym dana osoba mówiła o.
Pozwól tej osobie mówić swobodnie
Inną przydatną techniką na zakończenie rozmowy kwalifikacyjnej jest pytanie: „Czy jest coś jeszcze, co chciałbyś powiedzieć?” Czasami po prostu zapomniałeś zadać najbardziej podstawowe pytanie. Jest to szansa danej osoby na udzielenie odpowiedzi lub powiedzenie czegoś innego wartościowego.
Osoba, która mogła bać się rozmowy kwalifikacyjnej i udzielała jedynie nieśmiałych odpowiedzi, mogła wykorzystać ten czas na otwarcie się. „Chciałabym tylko dodać, że gdyby nie strażacy, którzy uratowali mi życie, nie byłoby mnie tutaj. Zawsze będę wdzięczny za ich odwagę” – to komentarz, który mógłby znaleźć się w Twojej historii, nawet jeśli nie prosiłeś o to bezpośrednio.
Barbara Walters i Larry King to dwie osoby, które zrobiły karierę dzięki masteringowi wywiadu telewizyjnego. Chociaż możesz interesować się innymi aspektami telewizji niż samo przeprowadzanie wywiadów, doskonalenie swoich umiejętności wyróżni Cię spośród mas w telewizji przemysł.
