Urodzony w Ameryce jazz może być postrzegany jako odzwierciedlenie różnorodności kulturowej i indywidualizmu tego kraju. U jego podstaw leży otwartość na wszelkie wpływy i osobista ekspresja poprzez improwizację. W całej swojej historii jazz obejmował światy muzyki popularnej i muzyki artystycznej, a jego style są tak zróżnicowane, że jeden artysta Może brzmieć zupełnie niezwiązany z innym. Po raz pierwszy wykonywany w barach, jazz można teraz usłyszeć w klubach, salach koncertowych, na uniwersytetach i na dużych festiwalach na całym świecie.
Narodziny jazzu
Nowy Orlean w stanie Luizjana na przełomie XIX i XX wieku był tyglem kultur. Duże miasto portowe, spotykają się tam ludzie z całego świata, dzięki czemu muzycy mają kontakt z różnorodną muzyką. Europejska muzyka klasyczna, amerykański blues oraz południowoamerykańskie piosenki i rytmy połączyły się, tworząc coś, co stało się znane jako jazz. Pochodzenie słowa jazz jest szeroko dyskutowane, chociaż uważa się, że pierwotnie było to określenie seksualne.
Louis Armstrong
Tym, co wyróżnia muzykę jazzową, jest jej koncentracja na improwizacji. Louis Armstrongtrębacz z Nowego Orleanu, a potem z Chicago, uważany jest za ojca nowoczesnej improwizacji jazzowej. Jego solówki na trąbce były melodyjne, zabawne i przepełnione energią, która mogła wynikać tylko z skomponowania na miejscu. Jako lider kilku grup w latach 20. i 30. Armstrong zainspirował niezliczoną liczbę innych do stworzenia własnej muzyki, rozwijając osobisty styl improwizacji.
Ekspansja Jazzu
Dzięki wczesnym nagraniom muzyka Armstronga i innych w Nowym Orleanie mogła dotrzeć do szerokiej publiczności radiowej. Popularność muzyki zaczęła rosnąć, podobnie jak jej wyrafinowanie, a główne ośrodki kulturalne w całym kraju zaczęły gościć zespoły jazzowe. Chicago, Kansas City i Nowy Jork miały najbardziej kwitnące sceny muzyczne w latach czterdziestych, gdzie sale taneczne były wypełnione fanami, którzy przychodzili zobaczyć duże zespoły jazzowe. Okres ten znany jest jako epoka swingu, nawiązująca do śpiewnych „swingowych” tanecznych rytmów stosowanych przez Big Bandy.
Benny Goodman spopularyzował muzykę dla białej publiczności. Innymi wpływowymi liderami zespołu byli Cab Calloway i Count Basie.
Wakacje Billie
Jedna z najwybitniejszych wokalistek jazzowych lat 30. i 50., Billie „Lady Day” Holiday potrafiła wydobyć ogromne emocje z każdego słowa w jazzowej melodii. Swoje pierwsze nagrania nagrała z Bennym Goodmanem, ale szerszą sławę zyskała dzięki orkiestrze Counta Basiego.
Książę Ellington
Wpływowy lider zespołu, kompozytor amerykańskich standardów i pianista Duke Ellington był pionierem w Era Big Bandu, a jego zespół trwał ponad 50 lat, z siedzibą w Nowym Jorku, choć koncertowali na calym swiecie. Jest powszechnie znany jako największy kompozytor Ameryki. Jego kariera rozpoczęła się w latach dwudziestych i trwała do lat siedemdziesiątych.
Bebop
Big Bandy dały muzykom możliwość eksperymentowania z różnymi podejściami do improwizacji. Podczas gdy członkowie Big Bandu, saksofonista Charliego Parkera i trębacz Zawroty głowy Gillespie zaczął rozwijać wysoce wirtuozowski i zaawansowany harmonicznie styl znany jako „bebop”, będący onomatopeicznym odniesieniem do rytmicznych uderzeń słyszanych w muzyce. Parker i Gillespie wykonywali swoją muzykę w małych zespołach w całym kraju, a muzycy gromadzili się, by posłuchać, w jakim nowym kierunku obiera jazz. Intelektualne podejście i zaplecze techniczne tych pionierów bebopu wyznaczają standardy dla współczesnych muzyków jazzowych. Inni wpływowi bebopu to Thelonious Monk i Max Roach.
Ella Fitzgerald
Jedną z najpopularniejszych wokalistek jazzowych przez 50 lat była Ella Fitzgerald, która w swoim życiu sprzedała 40 milionów płyt i koncertowała w całym kraju, prowadząc własny zespół. Karierę rozpoczęła w erze Big Bandu, ale dostosowała się do bebopu i innych stylów, stając się pionierem śpiewu scatowego.
Miles Davis
W 1944 roku Miles Davis dołączył do zespołu Charliego Parkera (jego idola), ale wkrótce jego eksperymenty i improwizacja doprowadziły go do kierowania własnymi projektami. (Zobacz „Kind of Blue”, najlepiej sprzedający się album jazzowy wszechczasów.) Jego kwintet z lat 60., w którym znalazł się John Coltrane jest uważany za jednego z najbardziej wpływowych w jazzie – i to jeszcze zanim nagrał „Bitches Napar." Jest najbardziej wpływowym artystą jazzowym drugiej połowy XX wieku, dzięki nieustannemu odkrywaniu na nowo siebie i muzyki jazzowej.
Jazz dzisiaj
Jazz to wysoko rozwinięta forma sztuki, która wciąż ewoluuje i rozwija się w wielu kierunkach. Muzyka każdej dekady brzmi świeżo i różni się od muzyki ją poprzedzającej. Od czasów bebopu na scenie jazzowej pojawiła się muzyka awangardowa (Sun Ra, Charles Mingus, Eric Dolphy, Ornette Coleman), jazz latynoski (Tito Puente, Stan Getz, Cal Tjader, Mongo Santamaria, Poncho Sanchez) jazz/rock fusion (Herbie Hancock, Chick Corea, Freddie Hubbard) i wiele innych style. Dzisiejszy jazz jest tak różnorodny i szeroki, że w stylu każdego artysty można znaleźć coś interesującego.
