10 najlepszych meksykańskich graczy MLB

Pozycja: Rozpoczęcie dzbanka.

Drużyny: Los Angeles Dodgers (1980-90), California Angels (1991), Baltimore Orioles (1993), Philadelphia Phillies (1994), San Diego Padres (1995-97), St. Louis Cardinals (1997)

Statystyki: 18 sezonów, 173-153, 3,54 ERA, 2930 IP, 2718 H, 2074 Ks, 1.320 WHIP.

„Fernandomania” szturmem zdobyła Los Angeles w 1981 roku, kiedy 20-latek leworęczny olśnił Ligę Narodową i wygrał oba Debiutant roku oraz nagroda Cy Young. Urodzony w Navojoa, Sonora, Valenzuela stał się jednym z najlepszych miotaczy lat 80., wygrywając 21 meczów w 1986 r. i kończąc w pierwszej piątce głosowania Cy Young cztery razy w ciągu sześciu lat. W 1990 r. rzucił również bez ciosu. Specjalista od wariatów, skakał przez drugą połowę swojej kariery, ale pozostaje ukochany w Los Angeles, gdzie był świetnym losowaniem biletów dla meksykańskiej społeczności w Southern Kalifornia.

Pozycja: Drugi bazowy.

Drużyny: Indianie Cleveland (1949-58), Baltimore Orioles (1959), Boston Red Sox (1959), Milwaukee Braves (1959)

Statystyki: 11 sezonów, 0,281, 1296 trafień, 80 HR, 467 RBI, 0,747 OPS.

Roberto „Bobby” Avila urodził się w Veracruz i był pierwszym meksykańskim graczem, który zdobył tytuł w mrugnięciu, który zdobył z Indianami w 1954 roku. Uderzył .341 i był trzeci w głosowaniu MVP w tym sezonie, kiedy Indianie zdobyli proporczyk AL. Był trzykrotnym All-Star, a „Beto” był kluczową postacią w rozwoju baseballu w Meksyku. Wybrany na burmistrza Veracruz i prezesa Meksykańskiej Ligi Baseballowej po przejściu na emeryturę, zmarł w 2004 roku w wieku 80 lat.

Pozycja: Rozpoczęcie dzbanka.

Drużyny: Browary Milwaukee (1985-94)

Statystyki: Dziewięć sezonów, 94-64, 3.61 ERA, 1380 IP, 1262 H, 1081 Ks, 1.236 WHIP.

Gdyby nie zerwał pierścienia rotatorów w 1991 roku, Higuera mógłby być w sąsiedztwie Valenzueli, jeśli chodzi o sukces w wielkiej lidze. Był All-Star w 1986 roku i był jednym z najlepszych leworęcznych startujących w grze pod koniec lat 80. dla Milwaukee Brewers. Pochodzący z Los Mochis, Sinaloa, Higuera był drugi w głosowaniu Rookie of the Year w 1985 i był drugi w głosowaniu Cy Young w 1986, kiedy osiągnął 20-11 z ERA 2.79. Miał pierwszy sezon 20 zwycięstw dla urodzonego w Meksyku gracza w American League.

Pozycja: Trzeci bazowy.

Drużyny: Atlanta Braves (1991-92), Colorado Rockies (1993-99, 2004, 2006), Tampa Bay Devil Rays (2000-01), Houston Astros (2001), Atlanta Braves (2002-03), Washington Nationals (2005), San Diego Padres (2006), Colorado Rockies (2006)

Statystyki: 16 sezonów, 0,276, 320 HR, 1105 RBI, 0,797 OPS.

Statystycznie rzecz biorąc, Castilla jest czołowym graczem z Meksyku w historii wielkiej ligi, ale osiągnął wiele tak było w latach 90. w Kolorado, kiedy w powietrzu Gór Skalistych nie działały ofensywne statystyki. Pochodzący z Oaxaca, Castilla miał pięć kolejnych sezonów 100-plus RBI i trafił 46 do domu w 1998 roku. Prowadził NL w RBI w 2004 roku z 131. Castilla miał OPS 0,870 z Rockies. W każdym innym zespole jego OPS wynosił 0,663.

Pozycja: Rozpoczęcie dzbanka.

Drużyny: Milwaukee Brewers (2007-14), Texas Rangers (2015), Baltimore Orioles (2016), Seattle Mariners (2017)

Statystyki do 12 maja 2017 r.: 109-86, 3,81 ERA, 1631 IP, 1567 H, 1,340 BIT.

Jeden z najlepszych obecnych miotaczy w grze, Gallardo jako dziecko przeniósł się do Fort Worth w Teksasie ze swojego rodzinnego miasta Penjamillo w stanie Michoacan. Był typem drugiej rundy draftu w 2004 roku. All-Star w wieku 24 lat i zwycięzca meczów 17 w wieku 25 lat, a następnie w sezonie 2012 z 16 zwycięstwami.

Pozycja: Rozpoczęcie dzbanka.

Drużyny: Pittsburgh Pirates (1994-98), Texas Rangers (1998-2000), Toronto Blue Jays (2000-02), Chicago White Sox (2003-04, 2008), New York Yankees (2004), Washington Nationals (2005), Oakland A (2006-07), Los Angeles Dodgers (2007-08)

Statystyki: 14 sezonów, 126-114, 4,65 ERA, 2099 IP, 1382 Ks, 1,408 WHIP.

Pochodzący z Tijuany Loaiza ukończył szkołę średnią w południowej Kalifornii, ale nie został powołany do wojska. Został solidnym czeladnikiem wielkiej ligi. Zrobił drużynę American League All-Star w kolejnych sezonach w 2003 i 2004 roku. Wygrał 21 meczów i zajął drugie miejsce w Nagroda American League Cy Young głosowanie w 2003 roku z White Sox, prowadząc AL w strajku z 207.

Pozycja: Rozpoczęcie dzbanka.

Drużyny: Los Angeles Dodgers (1994-2000), Chicago Cubs (2000), Anaheim Angels (2001), Texas Rangers (2002-03), Seattle Mariners (2003), San Diego Padres (2004), Florida Marlins (2004-05)

Statystyki: 12 sezonów, 104-105, 4.09 ERA, 1827 1/3 IP, 1173 Ks, 1.311 WHIP.

Valdez wdarł się jako fenomen do Dodgersów w 1994 roku i, podobnie jak Valenzuela, odniósł swój największy sukces w Dodger blue, zanim zaczął skakać w dalszej karierze. Pochodzący z Ciudad Victoria, Tamaulipas, Valdez miał 15-7 lat z ERA 3,32 w 1996 roku.

Pozycja: Drugi bazowy i zapolowy.

Drużyny: Chicago White Sox (1972-79), Cleveland Indians (1980-81), Los Angeles Dodgers (1982), Toronto Blue Jays (1983), Kansas City Royals (1984-87)

Statystyki: 16 sezonów, .278, 130 HR, 745 RBI, .746 OPS.

Orta był dwukrotnym All-Star w solidnej karierze wielkiej ligi. Prawdopodobnie jest najlepiej pamiętany z gry w szóstej grze World Series w 1985 roku, kiedy był w Royals. Uderzając szczyptę w ósmej inningu, został nazwany bezpiecznym przez sędziego Dona Denkingera w grze na pierwszej bazie, kiedy wyraźnie wypadł. Rozpalił rajd, a Royals wygrali mecz i World Series noc później w ciągu Kardynałowie św. Ludwika. Orta z Mazatlan w stanie Sinaloa jest liderem wszech czasów w przechwytach urodzonego w Meksyku gracza z 79.

Pozycja: Dzban ulgi.

Drużyny: Kansas City Royals (2007-11), Texas Rangers (2013-2014), Detroit Tigers (2015), Pittsburgh Pirates (2015), Kansas City Royals (2016-17)

Statystyki na dzień 12 maja 2017 r.: 10 sezonów, 26-29, 2,75 ERA, 203 zapisy, 534,3 IP, 573 Ks, 1,114 WHIP.

Soria stała się jednym z najlepszych młodych graczy w baseballu dzięki Kansas City Royals przez cztery sezony, zapisując 160 meczów i zostając dwukrotnym All-Star. Pochodzący z Monclova, Coahuila, opuścił sezon 2012 z operacją łokcia Tommy'ego Johna i podpisał kontrakt z Texas Rangers w 2013. Jest wszechczasowym liderem w oszczędzaniu wśród urodzonych w Meksyku graczy.

Pozycja: Trzeci bazowy.

Drużyny: California Angels (1967-70), Washington Senators (1970), Detroit Tigers (1971-79), San Diego Padres (1980), New York Yankees (1980-81), Chicago White Sox (1982-83), Baltimore Orioles ( 1983)

Statystyki: 17 sezonów, .237, 124 HR, 648 RBI, .626 OPS.

Rodriguez kręcił się przez 17 sezonów w wielkiej lidze dzięki swojej rękawicy i silnej ręce na trzeciej bazie. Był jednym z najlepszych graczy trzeciej bazy w swojej epoce. Rodriguez, pochodzący z Cananei, Sonora, przebił się do wielkich lig w wieku 19 lat i trafił 19 osób korzystających z domów z Waszyngtonu w 1970 roku w wieku 22 lat. Pod koniec swojej kariery trafił .417 w 1981 World Series dla Yankees. Zmarł w wieku 52 lat w 2000 roku, kiedy został potrącony przez samochód, który wskoczył na krawężnik w Detroit.