W kompozycji muzycznej ruch jest utworem muzycznym, który można wykonać samodzielnie, ale jest częścią większej kompozycji. Ruchy mogą podążać własną formą, tonacją i nastrojem i często zawierają pełne rozwiązanie lub zakończenie. Kompletne utwory muzyczne składają się z kilku części, przy czym trzy lub cztery części są najczęstszą liczbą części w utworze klasycznym. Zazwyczaj każdy ruch ma swoją nazwę. Czasami nazwa ruchu jest wskazywana przez tempo ruchu, ale innym razem kompozytorzy nadadzą każdemu ruchowi unikalną nazwę, która przemawia do większej historii całego dzieła.
Chociaż wiele części jest napisanych w taki sposób, że można je wykonywać niezależnie od większych pracy, niektóre ruchy przechodzą w następną część, co jest oznaczone w partyturze przez an attacca. Wykonanie całego utworu muzycznego wymaga, aby wszystkie części utworu były wykonywane kolejno, zwykle z krótką przerwą między częściami.
Przykłady
Ruchy są wykorzystywane w kompozycji do utworów orkiestrowych, solowych i kameralnych. Symfonie, koncerty i kwartety smyczkowe oferują kilka przykładów ruchów w ramach większego dzieła.
Przykład symfoniczny
Ludwiga van BeethovenaSymfonia nr 5 c-moll to dobrze znana kompozycja w muzyce klasycznej, wykonywana regularnie jako kompletne dzieło. W obrębie symfonia są cztery ruchy:
- Pierwszy ruch: Allegro z brio
- Drugi ruch: Andante con moto
- Trzeci ruch: Scherzo. Allegro
- Czwarty ruch: Allegro
Przykład koncertu
Jean Sibelius napisał swój jedyny Koncert skrzypcowy d-moll op. 47 w 1904 roku i od tego czasu stał się podstawą repertuaru skrzypcowego zarówno wśród wykonawców, jak i publiczności. Napisany w trzech częściach koncert zawiera:
- Pierwszy ruch:Allegro moderacja
- Drugi ruch: Adagio di molto
- Trzeci ruch: Allegro ma non tanto
Przykład muzyki kameralnej
Igor Strawiński skomponował L'Histoire du Soldat (Opowieść żołnierza) we współpracy ze szwajcarską pisarką C. F. Ramuz. Jest przeznaczony na tancerza i siedem instrumentów z trzema głosami. Ruchy L'Histoire du Soldat są przykładem ruchów, które mają nazwy w ramach fabuły większego dzieła, a nie ich tempo. Pokazuje również dzieło zawierające więcej niż tradycyjne trzy lub cztery części, ponieważ składa się z dziewięciu części:
- Pierwszy ruch:Marsz Żołnierza
- Drugi ruch:Nadawany przez strumień
- Trzeci ruch:Pastorałka
- Czwarty ruch: Marsz Królewski
- Ruch piąty: Mały koncert
- Szósty ruch: Trzy tańce: Tango - Walc - Ragtime
- Ruch siódmy: Taniec diabła
- Ruch ósmy: Wielki chór
- Ruch dziewiąty: Triumfalny Marsz Diabła
Przykład muzyki solowej
Przykładem utworu solowego z częściami jest dzieło Wolfganga Amadeusza Mozarta Sonata fortepianowa nr 8 a-moll K 310/300d, napisany w 1778 roku. Kompozycja, wykonywana zazwyczaj w około 20 minut, składa się z trzech ruchów:
- Pierwszy ruch: Allegro maestoso
- Drugi ruch: Andante cantabile con espressione
- Trzeci ruch:Presto
