Kto jest największym irlandzkim golfistą wszech czasów? Zamierzamy nazwać naszego nr 1, a także dziewięciu innych golfistów z Irlandii, aby stworzyć listę 10 najlepszych irlandzkich golfistów wszech czasów. Niektórzy golfiści z tej listy mogą awansować; a niektórzy z młodszych irlandzkich golfistów, którzy są teraz w trasie iw nadchodzących latach, mogą wejść do rankingów. W pierwszej dziesiątce znajdują się golfiści z całej wyspy Eire — zarówno z Irlandii, jak i z Irlandii Północnej.
Rory McIlroy
Rory McIlroy awansował na 1. miejsce w rankingu Top 10 w 2014 roku. Mogliśmy przesunąć go na pozycję nr 1 jeszcze wcześniej, ale oparliśmy się... cóż, mnóstwo ostrożności. Pomyśleliśmy, że jest młody, dajmy mu czas.
Ale kiedy McIlroy wygrał 2014 Brytyjski Otwarte, nie było więcej powodów do czekania: chociaż miał wtedy zaledwie 25 lat, było jasne, że McIlroy już zasłużył na miano najlepszego irlandzkiego golfisty.
Było to trzecie poważne zwycięstwo McIlroya w mistrzostwach, czyniąc go dopiero trzecim golfistą od 1934 roku, który wygrał trzeci turniej główny w wieku 25 lat lub młodszym. Pierwsze dwa?
McIlroy wcześniej wygrał mistrzostwa PGA 2012 i US Open 2011, oba ośmioma uderzeniami. Od tego czasu dodał czwarte główne trofeum, 2014 PGA Championship, a także wygrał Puchar FedEx tytuł w 2016 roku.
Po zwycięstwie McIlroya na 2018 Zaproszenie Arnolda Palmera, miał na swoim koncie 14 zwycięstw w PGA Tour i 13 triumfów w European Tour. McIlroy został wybrany Graczem Roku PGA Tour w 2012 i 2014 roku oraz Europejskim Golfistą Roku w 2012, 2014 i 2015 roku.
Padraig Harrington
Padraig Harrington był pierwszym irlandzkim golfistą, który wygrał wiele profesjonalnych mistrzostw i jedynym, który to zrobił, dopóki nie dołączył do niego McIlroy.
Harrington był czołowym graczem przez lata, zanim jego kariera eksplodowała w połowie 2000 roku. To wtedy (dokładnie w 2005 roku) zdobył swój pierwszy tytuł USPGA. Następnie w 2007 roku wygrał Brytyjski Otwarte, a w 2008 dodał kolejne Open Championship plus Mistrzostwa PGA.
W swojej karierze Harrington ma na swoim koncie 15 zwycięstw w European Tour i sześć w PGA Tour (obie sumy obejmują trzy główne). Był Piłkarzem Roku European Tour w 2007 i 2008 roku, a w 2008 roku zdobył nagrodę PGA Tour Player of the Year Award.
Harrington nie wygrywał przez osiem lat po zdobyciu tytułu PGA w 2008 roku i nie wygrał ponownie aż do turnieju Portugal Masters w 2016 roku.
Darren Clarke
Przez długi czas można by argumentować, że Darren Clarke nigdy nie sprostał oczekiwaniom. Ale zdecydowanie żył, ciesząc się reputacją imprezowicza.
Mimo to Clarke stworzył doskonałą karierę w golfie, przede wszystkim podczas European Tour, gdzie odniósł 14 zwycięstw. Clarke ma na swoim koncie również zwycięstwa w USPGA (3) i trasach po Japonii.
Ale do 2011 roku nie miał żadnych wygranych w głównych kierunkach. Zmieniło się to jednak podczas British Open 2011, gdzie Clarke w końcu umieścił swoje nazwisko na Bordowy dzbanek. Poprzednie najlepsze wyniki Clarke'a na Open były drugie w 1997 i trzecie w 2001.
Clarke zagrał także w pięciu Ryder Cups z dobrym wynikiem ogólnym, w szczególności okazał się trudny do pokonania w czterech piłkach.
Christy O'Connor Sr.
Christy O'Connor Sr. tak naprawdę wcale nie jest Sr. Ale kiedy jego siostrzeniec, również o imieniu Christy O'Connor, dołączył do europejskiej trasy, wszyscy zaczęli nazywać ich Sr. i Jr. I tak są znani od zawsze.
O'Connor był niezłomny w Wielkiej Brytanii i Irlandii Drużyny Ryder Cup: Grał w turnieju 10 razy, biorąc udział w każdym Ryder Cup od 1955 do 1973. Niestety, kariera O'Connora zbiegła się z okresem Ryder Cup prawie całkowitej dominacji zespołu USA, i on posiada rekordy dla większości strat w wielu kategoriach.
Ale O'Connor był jednym z najlepszych graczy w Europie od połowy lat pięćdziesiątych do lat siedemdziesiątych, wygrywając dziesiątki turniejów poprzedzających European Tour. Nigdy nie wygrał głównych mistrzostw (zagrał tylko w British Open, nigdy w pozostałych trzech), ale wszedł do 10 najlepszych 10 w Open (i zajął drugie miejsce w 1965).
Graeme McDowell
Graeme McDowell szykował wspaniałą karierę przed 2010 rokiem. Odniósł cztery zwycięstwa w European Tour. Nie był niczym spektakularnym, ale był solidny.
A potem nadszedł rok 2010.
A rok 2010 był jednym z najważniejszych lat dla każdego golfisty epoki Tigera Woodsa poza samym Woodsem. McDowell wygrał dwa „regularne” zawody European Tour, wygrał my otwarci, zatopił zwycięski putt w Puchar Rydera, a następnie pokonał Woodsa head-to-head w play-off we własnym turnieju Woodsa (który wtedy nazywał się Chevron World Challenge).
Kiedy McDowell wygrał ten US Open, został pierwszym golfistą z Irlandii Północnej, który wygrał tę specjalizację, i pierwszym północnoirlandzkim golfistą od 1947 roku, który wygrał którykolwiek z głównych turniejów.
W 2017 roku McDowell odniósł 10 zwycięstw w karierze w European Tour i trzy w PGA Tour.
Fred Daly
Fred Daly zaczął wygrywać turnieje pod koniec lat 30. i kontynuował działalność w latach 50. XX wieku. Przypisuje mu się 26 zwycięstw zawodowych, co z pewnością byłoby wyższe, gdyby nie II wojna światowa.
Daly ma zaszczyt być pierwszym Irlandczykiem, który wygrał jedną z profesjonalnych specjalizacji golfowych — wygrał British Open w 1947 roku. Inny irlandzki golfista nie wygrał major aż do zwycięstwa Harringtona w 2007 roku w British Open, a inny północnoirlandzki golfista nie wygrał major aż do zwycięstwa McDowela w turnieju. 2010 US Open.
Daly miał cztery inne miejsca w Top 4 w Open Championship. Nigdy nie grał w żadnym z pozostałych głównych turniejów (co nie jest rzadkością wśród brytyjskich i irlandzkich golfistów z czasów Daly'ego).
Des Smyth
Des Smyth przez wiele lat był konsekwentnym, choć niezbyt spektakularnym graczem w European Tour, wygrywając osiem razy. Pierwsze z tych zwycięstw miało miejsce w 1979 roku. W swoim ostatnim zwycięstwie w europejskiej trasie, na Madeira Island Open w 2001 roku, Smyth pobił rekord trasy najstarszego zwycięzcy. Miał wtedy 48 lat (rekord Smytha został pobity).
Smyth sześć razy wygrał także irlandzkie mistrzostwa narodowe PGA; dwukrotnie wygrał podczas Champions Tour w Ameryce; i odniósł trzy zwycięstwa w European Seniors Tour. Jego najlepszym finałem w majorze był remis o czwarte miejsce w 1982 Brytyjski Open. Zagrał w dwóch Ryder Cups.
Harry Bradshaw
Harry Bradshaw wygrał wiele turniejów w Wielkiej Brytanii i Irlandii w latach 40. i 50., w tym parę British Masters i parę Otwarcie irlandzkie. Był 3-krotnym członkiem zespołu Ryder Cup.
Ale jest prawdopodobnie najbardziej znany – a może niesławny – z tego, który uciekł. Bradshaw przegrał z Bobby Locke w play-off w 1949 British Open. Ale mógłby wygrać przed playoffami, gdyby nie dziwny incydent w drugiej rundzie. Na piątym dołku Bradshaw wykonał niesforne uderzenie, a jego piłka zatrzymała się na dnie rozbitej butelki po piwie. Bradshaw miał prawo do darmowego zrzutu, ale go nie przyjął. Grał tak, jak kłamie. Szkło poleciało, ale kula ledwo wyleciała. Bradshaw skończył z 77 w tej rundzie.
Bradshawowi przypisuje się 18 zawodowych zwycięstw, w tym 10 w Irish PGA Championship.
Ronan Rafferty
Ronan Rafferty był siedmiokrotnym zwycięzcą European Tour w latach 1989-1993, a także pięciokrotnie wygrał Australasian Tour. Stworzył tylko jedną drużynę Ryder Cup, ale przez rok był liderem na liście nagród European Tour.
To trudne zadanie wśród graczy na samym dole listy 10 najlepszych irlandzkich golfistów, ale umieszczamy Rafferty'ego przed golfistą na 10 miejscu, ponieważ Rafferty miał wyższy szczyt jako golfista.
Eamonn Darcy
Eamonn Darcy rywalizował przez dłuższy czas niż Rafferty, wygrywając European Tour w 1977 i 1990 r. – ale tylko dwa razy pomiędzy. Darcy również zajął drugie i trzecie miejsce na liście pieniędzy i zdobył trzy drużyny Ryder Cup.
Rafferty, Darcy i David Feherty (który byłby na 11 miejscu, gdyby ta lista znalazła się na 11) wydają się dość wymienni, jeśli chodzi o wartość kariery.
