„Czego chcesz?”
Mówisz to, jakbyś miał pięć lat, świeżo po letnim słońcu, leżąc na podłodze w formie napadu złości. "Jestem znudzony!" Skowyt ucieka z twoich ust. „Wszystko”, błagasz, na przykład przyjaciela lub współlokatora. „Nawet jeśli oznacza to odkurzanie!”
Kiedy kuchnia jest czysta, praca domowa jest odrobiona, a na Instagramie pojawia się przerażające „Wszystko nadrobiliście!” trafienia powiadomień, brak pozostawienia niczego może być przytłaczający. Nuda często łączy się również ze wstydem – zażenowaniem, że w świecie możliwości nie możemy zmusić się do zrobienia choćby jednej rzeczy.
Czym właściwie jest nuda i dlaczego tak głęboko przekonaliśmy się, że jest to coś złego? I czy można się nudzić? (Spoiler: Odpowiedź brzmi: tak.)
Nuda to nieprzyjemne uczucie niejasnej apatii, której towarzyszy chęć znalezienia jakiejś stymulacji. Można poczuć się jak złapany na rondzie bez zjazdów, kiedy wszystko, czego pragniesz, to kierunek. Chociaż doświadczenie każdego jest wyjątkowe i charakteryzuje się jego osobowością, okolicznościami i dostępnymi zasobami, wszyscy znamy to irytujące, a nawet bolesne uczucie.
Być może nasz lęk przed nudą bierze się ze strachu przed niezdecydowaniem, przed światem otwierającym się przed nami jak pustą kartką, a teraz boimy się tego, co możemy i musimy napisać. Nuda stawia nas twarzą w twarz z emocjami, które odkładaliśmy – to prosi nas, żebyśmy się ruszali zamiast siedzieć w naszych uczuciach. Strach może nas zmrozić, a my w końcu przewijamy stronę eksploracji Instagrama bez żadnego celu.
Może boimy się, że nuda jest wynikiem tego, że nauczono nas doceniać siebie w oparciu o naszą produktywność „Powiedziano nam, że naszą wartość mierzy się jak ciężko pracujemy, więc poświęcamy wiele godzin, próbując udowodnić, że jesteśmy wartościowi i wartościowi” – mówi Celeste Headlee, dziennikarka i autorka Nic nie rób: jak oderwać się od przepracowania, przepracowania i niedostatku.
Headlee zauważa, że ta koncepcja jest nonsensem – ponieważ nasza wartość jako ludzi nie jest powiązana z naszymi wynikami. „Częścią procesu prania mózgu związanego z produktywnością było przekonanie nas, że nuda to straszna rzecz, że zawsze powinniśmy być skupieni na osiąganiu rzeczy. Wręcz przeciwnie, nuda jest użytecznym stanem umysłu”.
Kiedy jesteśmy w stanie niskiej stymulacji, nasz mózg wskoczy na wyższy bieg, szukając czegoś do przemyślenia, wyjaśnia Headlee, dlatego inspirację możemy znaleźć w najnudniejszej codzienności chwile-jak pod prysznicem.
Jak zatem zmienić bierną nudę w pomocne narzędzie? Odpowiedź leży w zbadaniu nudy na głębszym poziomie – zarówno osobistym, jak i strukturalnym. Musimy zacząć od spojrzenia na poziom kontroli, jaki mamy.
„Nuda nie zawsze musi mieć negatywne skojarzenia” — zapewnia Clarice Fangzhou Hassan, licencjonowany kliniczny pracownik socjalny w Nowym Jorku. Hassan sugeruje, aby zacząć od oceny szczegółów swojej nudy – czy czujesz się „utknął”, czy też jesteś w beznadziejnej sytuacji?
Dla osób, które po prostu czują się „utknął”, Hassan mówi: „Zazwyczaj jest to sytuacja, w której wychodzą z podstawowej wyzwania związane z przetrwaniem, a po osiągnięciu wszystkich pól wyboru chcą zrozumieć, dokąd chcą przejść do następnego krok."
Nuda towarzysząca beznadziejności może jednak wymagać większej, systemowej zmiany, wykraczającej poza indywidualne działania lub „przeformułowanie” jej w pozytywnym świetle. To, argumentuje Hassan, jest mniej „nudą”, a zamiast tego jest „instytucjonalną blokadą możliwości posiadania jakiejkolwiek kontroli i autonomii nad [naszym] życiem”.
Ważne jest, aby uznać, którego z nich doświadczasz, i praktykować współczucie dla siebie w obie strony. „Czasami to wcale nie twoja wina (na przykład dla niedoskonałych ludzi)”, mówi Hassan, „a czasami jest to znak, że musisz dokonać zmian i być dla siebie miłym”.
Kiedy już ustalisz, czy zmiana jest w twoim zakresie, zamiast pytać „Co powinienem zrobić?” możesz zadać sobie pytanie: „Jak i co robię czuć?" Spróbuj zbadać te praktyki, aby dotrzeć do źródła tego, co naprawdę czujesz – lub uczciwie (i być może pokorne) spojrzeć na swoje okoliczności:
Stwórz “podstawowe potrzeby”. Może to być dosłowna lub przenośna lista, przez którą przechodzisz, gdy wkrada się nuda. Czy spałeś? Zjedzony? Nawodniony? Wykąpany? Zanim zagłębisz się w wielkie potrzeby emocjonalne, zadbaj o to, aby Twoje podstawowe rzeczy zostały zaspokojone.
Znajdź wykres uczuć (jak ten!) oraz znajdź uczucie, które najlepiej opisuje twój obecny stan. Gdy wyjaśnisz, co czujesz, łatwiej będzie Ci podjąć działanie.
Dziennik lub porozmawiaj o tym. Zmusić się do określenia, czy po prostu nie jesteś aktualnie stymulowany, czy też znajdują się w sytuacji, w której musisz szukać pomocy u przyjaciół, rodziny lub specjalistów od zdrowia psychicznego.
Poświęć kilka minut zauważając, gdzie wędrują twoje myśli kiedy się nudzisz. Szukasz ulgi, ucieczki, nadziei, przygody, komfortu lub stymulacji? Zadaj sobie pytanie, o co prosi cię twoja nuda. Odkrycie nastroju, który *chcesz* poczuć, może pomóc ci wytyczyć kierunek działania w kierunku następnego kroku.
Porozmawiaj ze swoim wewnętrznym dzieckiem, zaleca Hassan. „Jeśli nie mówisz do swojego dziecka w sposób, w jaki mówisz do siebie, gdy czujesz się znudzony („Jesteś leniwy”, „Jesteś zły”), spróbuj czegoś ładniejszego. („Poświęćmy chwilę, usiądźmy i porozmawiajmy. Co byś zamiast tego chciał zrobić?’)”. Jeśli mamy zaszczyt dokonać zmiany, osądzanie samego siebie może nas pogrążyć w nudzie i niezdecydowaniu.
Nic dziwnego, że powinniśmy odsuń się na chwilę lub dwie od naszych telefonów, kiedy możemy, a najlepiej wyjść na zewnątrz, aby zobaczyć słońce. „Bez względu na to, jak krótkie mają być przerwy, ważne jest, aby znaleźć krótkie okresy czasu, w których możesz być z dala od elektroniki, która sprawia, że twój mózg wierzy, że nadal pracujesz” – dodaje Headlee. Jeśli jesteś znudzony, postaraj się nie wypełniać pustki większą pustką (co nazywam doomscrollingiem).
Wreszcie, sprawdź swój oddech. Odkryłem, że przez większość czasu jestem znudzony, czuję się szczególnie bezcielesny. Jak burza myśli uwolniona z ludzkiego ciała. Mały medytacja oddechowa a nawet ściśnięcie mojej ręki może mi przypomnieć, że tak, jestem istotą fizyczną. Łącząc się z moim ciałem, przywracam sobie pozycję. Czasami nawet obejmuję się tam, gdzie zabiera mnie nuda.
Nuda nie jest nudnym, monotonnym faktem ani problemem do rozwiązania. Zamiast tego jest to ciche pytanie, które prosi nas o zbadanie naszego stanu psychicznego – i naszego życia – tylko odrobinę bardziej wnikliwie. Następnym razem, gdy poczujesz się znudzony, zadaj sobie pytanie, czy może to być chwila spokoju, która zachęca do inspiracji – czy też nuda prosi cię o spojrzenie na szerszy obraz lub bolesne prawdy.
A może twoja nuda po prostu prosi cię o łyk wody, ponieważ jesteś odwodniony. Zatrzymaj się, oddychaj i napij się. Tak po prostu nuda może być zaproszeniem do zatrzymania się i zapytania o drogę. Niezależnie od tego, czy pytamy siebie – czy otaczające nas społeczności – możemy wytyczyć drogę naprzód, która spotka nas tam, gdzie jesteśmy.
Czy nuda też cię frustruje, czy też masz wypróbowane i prawdziwe metody poruszania się po uczuciach? Wrzuć swoje pomysły w komentarzach poniżej!
