"Wees je eigen baas", zeiden ze
Een paar maanden geleden kwam ik tijdens het spelen met filters op Instagram de "In 2021 moet ik..." voorspeller. Een roulette-achtige generator van "fortuinen", ik besloot mijn realtime reactie op mijn willekeurig lot vast te leggen. Tromgeroffel aub!
Er stond... "Start mijn eigen bedrijf." En het (nu opgeslagen) bewijs toont een echte gezichtsuitdrukking van "oh, hell no." Ik rolde met mijn ogen, lachte en ademde geërgerd uit: "Ik heb er geen zin in."
Na een energieverslindend jaar van zelfisolatie, sociale beperkingen en wijdverbreid verlies, voelde deze reactie natuurlijk en gerechtvaardigd. Velen van ons zijn behoorlijk moe! Toch vroeg ik me af of ik dezelfde pandemie zou hebben gevoeld.
Mijn instinctieve antwoord: waarschijnlijk.
Ik heb vaak gevoeld goed in veel dingen, maar geweldig in niets. Die mentaliteit maakt het moeilijk om mezelf voor te stellen als eigenaar van een bedrijf, omdat ik ondernemerschap lang gelijk heb gesteld aan een vooraanstaande autoriteit en voorbeeldige meester in jouw vakgebied. Daarnaast geldt het heersende “wees je eigen (meisje) baas!” cultuur - je herkent het aan zijn duizendjarige roze kleurenschema - probeert ons ervan te overtuigen dat ondernemer worden alleen een kwestie van drive is, niet wens.
Ik kan me voorstellen dat het een beetje van beide is, zo niet een echte behoefte. Mensen kiezen ervoor om ondernemer te worden voor een veelvoud van redenen:: Hun ideeën zijn te onconventioneel voor een zakelijke omgeving; hun levensstijl is te onvoorspelbaar voor een 9-5-schema; hun vaardigheden zijn door een overkoepelende entiteit als verouderd beschouwd. Maar er zijn net zoveel gerechtvaardigde redenen waar mensen voor kiezen. zelf meldt dat het opbouwen van een eigen bedrijf eenzamer, onzekerder, duurder en tijdrovender kan zijn dan het alternatief.
De beslissende factoren, volgens de in New York gevestigde geestelijke gezondheidsadviseur Natalie Capano, kan onze zijn persoonlijke waarden. "Waarden rond werk verschillen tussen mensen", zegt ze. “Terwijl sommigen spotten met het idee om onder iemand te werken, snakken anderen naar die stabiliteit en structuur. Sommige mensen streven ernaar om zoveel mogelijk geld te verdienen, terwijl anderen gewoon hun rekeningen willen betalen en een comfortabele levensstijl willen leiden.”
Waar ik naar verlang, heb ik geleerd, is een ruimte om mijn creativiteit te uiten. De manier waarop ik dat doe is niet van het grootste belang. Tenminste niet nu. Dat wil niet zeggen dat ik me nooit aangetrokken zal voelen tot een ondernemend leven, maar routinematig inchecken met onszelf en onze huidige omstandigheden kunnen de sleutel zijn om ons te helpen bepalen of het nu goed past, of ooit.
Klinische psycholoog Nancy Irwin biedt een paar vragen die we onszelf kunnen stellen als we op het punt staan:
Voel ik me meer op mijn gemak bij het leiden of volgen?
Kan ik gedijen op "goede stress" of voel ik me erdoor overweldigd?
Beschouw ik obstakels, tegenslagen en "mislukkingen" als slopend of als uitdagingen?
Er is meer! Forbes moedigt ons aan om onze tolerantie voor pijn, reactie op onzekerheid en ons vermogen tot zelfmotivatie in twijfel te trekken. Huffington Post dringt er ook op aan dat we onze comfortniveaus evalueren met risico's, afwijzing en opoffering. Onze ware gevoelens ten aanzien van ondernemerschap liggen waarschijnlijk in de vraag of we deze vragen als onwelkom beschouwen stressoren of opwindende uitdagingen - omdat de levensstijl aantoonbaar meer lonend en bevrijdend kan zijn, te.
Uiteindelijk moeten we eerlijk zijn over onze persoonlijkheden en waar we ons echt op ons gemak voelen.
Hoewel ik het beste alleen denk, kan ik nerveus worden als ik diezelfde creaties zonder enige hulp presenteer. (Ik neem aan dat dit betekent dat ik een handpop of buiksprekerpop of zoiets nodig heb? IDK. Help!) En zonder enige educatieve achtergrond in het bedrijfsleven, kan ik me ook slecht uitgerust en overweldigd voelen door de basislogistiek om er een te beginnen. (Iets, iets, vraag en aanbod?)
Ik weet echter dat ondernemers met succes veel, veel meer hebben gedaan, zelfs met veel, veel minder. En als mijn verantwoordelijkheden veranderen, verandert ook mijn perspectief.
Tot die tijd, om de overtuiging tegen te gaan dat ondernemerschap een beter leven is in plaats van gewoon een leven, hebben we nodig: te erkennen dat er altijd kracht schuilt in het zijn van een onschatbare, betrouwbare hoeksteen van een gemeenschap of team. Uiteindelijk, als ze een leider waren, wie zouden ze dan leiden?
"We leven in een cultuur die de neiging heeft om alle rekwisieten aan de 'sterren' te geven", zegt Irwin. "Maar de introverte mensen die stilletjes achter de schermen werken, vervullen een cruciale rol. Elke goede ondernemer zal dit erkennen.”
In plaats daarvan kunnen we gepassioneerde hobbyisten worden en vriendelijke doelpuntenmakers. We kunnen mentoren zoeken en aan de slag gaan: intrapreneurships (waarin we als organisatie de steun en autonomie krijgen om ideeën, processen en producten te innoveren die gunstig zijn voor het bedrijf). We kunnen investeren in projecten van anderen en onze diensten aanbieden voor aandelen. We kunnen iemands inspirerende muze of standvastige basis zijn.
En we kunnen heroverwegen wat eigenwaarde betekent en losmaken wat we zijn van wie we zijn.
We kunnen vervulling van ondernemerschap vinden omdat niets en niemand zonder ondersteuning wordt ondersteund. Dit betekent dat we er trots op kunnen en moeten zijn om naar onze instincten te luisteren, onze doelen bewust te inventariseren en prioriteit te geven aan onszelf terwijl we anderen helpen.
Daar zit zoveel eer in.
