Beste ik, het spijt me.
Het was juni en we waren aan het winkelen in het warenhuis van Macy's om last-minute items voor mijn bruiloft op te halen. Ik weet niet meer waardoor ik rood zag, maar plotseling haalde ik uit naar mijn zus. Het was een gênante scène, een die ver buiten mijn karakter lag. En ik rookte en ploegde me een weg door het winkelcentrum, en weigerde me pas uren later te verontschuldigen.
Ook al accepteerde mijn zus mijn verontschuldiging en we besloten verder te gaan, maar daar hield de vergeving op. Ik realiseerde me niet dat ik mezelf ook moest vergeven, en vervolgens droeg ik bijna tien jaar lang woede en schaamte over mijn acties die dag.
Zelfvergeving, heb ik ontdekt, is een praktijk die geworteld is in zowel nederigheid als vrijheid. Het is een kans om van het verleden te leren en onze menselijkheid te erkennen - een mensheid die mooi is maar nog steeds gebrekkig. Omdat we onszelf en anderen soms pijn doen en fouten maken. Dit is een universele ervaring die heel gewoon is, maar die ons nog steeds schuldgevoelens, wrok en schaamte geeft.
Met aandachtige oefeningen kunnen we echter vooruitgaan in groei en onszelf bevrijden van deze ervaringen uit het verleden en de negatieve gedachtepatronen die zich daarna kunnen manifesteren. We kunnen onszelf hetzelfde medeleven bieden dat we anderen gunnen, zoals de liefde en sympathie die mijn zus me bood. Dat verdien ik, net als zij. Omdat ervoor kiezen om onszelf niet te vergeven, niet alleen ons als schuldige partij beïnvloedt, het kan ook onze relaties schaden.
Waarom we onszelf misschien moeten vergeven
Er zijn een paar omstandigheden waarin we misschien zelfvergeving moeten oefenen. In mijn geval moest ik mezelf vergeven dat ik een ander pijn had gedaan. Het is gemakkelijk om aan te nemen dat, zodra iemand ons heeft vergeven, het conflict voorbij is. Maar er moeten vaak twee verontschuldigingen plaatsvinden na een schadelijke uitwisseling: de ene is voor het slachtoffer, de andere voor de dader. Hoewel we geen controle hebben over hoe anderen zullen reageren op onze verontschuldigingen, betekent het bevrijden van fouten uit het verleden dat we onze wrok kunnen loslaten.
Het voelen van langdurige woede jegens onszelf dient niemand. Als we onszelf niet vergeven, kunnen onze fouten macht over ons krijgen en kan dit een negatieve invloed hebben op iedereen in onze kring. Het is niet altijd duidelijk dat we onszelf moeten vergeven dat we iemand anders pijn hebben gedaan - ik wist niet eens dat ik schuldgevoelens droeg tot lang na de uitwisseling met mijn zus.
We moeten onszelf misschien ook vergeven als we... een fout gemaakt. Fouten zijn normaal en het maken ervan hoort bij het mens-zijn. Maar soms kunnen onze beslissingen stress of pijn veroorzaken bij onszelf of anderen. Hierdoor kunnen we ons gefrustreerd voelen in de nasleep. (
En als we onvriendelijk zijn voor ons lichaam of vergeten zijn om voor onszelf te zorgen door middel van eenvoudige oefeningen zoals slaap en hydratatie, is dat ook de moeite waard om even te pauzeren. Het is oké als dit gebeurt; we doen het allemaal. Ik voel me vooral gefrustreerd over mezelf als ik me koop voor schadelijke berichten over het lichaamsbeeld (). Ik praat niet alleen negatief tegen mezelf, maar ik schaam me ook voor het toegeven aan die negatieve zelfpraat. Het is een nooit eindigende schaamtecyclus - schaamte voelen omdat je je schaamt. Maar zelfvergeving nodigt ons uit om dezelfde liefde te geven die we anderen aan onszelf aanbieden.
Zelfvergeving oefenen?
Soms weten we niet eens dat we zelfvergeving nodig hebben, daarom doe ik dat graag kijk naar mijn lichaam en vraag het om begeleiding op de reis van vergeving. Voel ik paniek of schaamte als een oude herinnering in me opkomt? Of gespannen mijn lichaam? wanneer ik in de buurt ben van iemand met wie ik pijnlijke uitwisselingen heb gehad? Dit kan een teken zijn dat ik wat zelfvergeving nodig heb.
1. Begin met zelfcompassie
Vergeving zoeken kan vaak voelen alsof we onszelf blootgeven - tekortkomingen toegeven vergt moed en kracht, samen met heel veel nederigheid. Maar niemand van ons is perfect en we maken allemaal fouten. En net zoals je ervoor zou kiezen om ruimte te houden voor een goede vriend op hun meest kwetsbare moment, kunnen ook wij onszelf compassie en warmte bieden.
Studies tonen eigenlijk aan dat zelfverwijt kan bijdragen aan angst en depressie, wat nog meer een reden is om die negatieve zelfpraat te vervangen door compassie. Het is moeilijk om in onze rotzooi te zitten, en het is nog moeilijker om onszelf genade te bieden - dus weet dat je niet de enige bent die de uitdaging aangaat. Maar we kunnen onszelf bedanken dat we ervoor gekozen hebben om te verschijnen en het werk te doen dat nodig is voor groei en genezing.
2. Bied jezelf een verontschuldiging aan
Excuses zijn een essentieel onderdeel van vergeving, en ze kunnen fungeren als een stap in de richting van verantwoordelijkheid voor onze toekomstige acties. Wanneer we onze verontschuldiging naar binnen keren, verontschuldigen we ons niet alleen voor de schade die we hebben toegebracht, maar ook voor het vasthouden aan schaamte en woede. We erkennen dat we moeten loslaten - misschien hebben we dat al een tijdje nodig. En op deze manier kan een zelfverontschuldiging een vorm van zelfzorg zijn.
Om de verontschuldiging rond te krijgen, moeten we die dan accepteren - hoewel acceptatie niet betekent dat we onszelf van de wijs moeten brengen. Net als in onze relaties met anderen, vergeven en vergeten we niet altijd, en kunnen we nieuwe basisregels vaststellen terwijl we verder gaan en ons zelfvertrouwen herstellen.
Uw eigen verontschuldiging aanbieden en accepteren:
Begin met het benoemen van de acties of gedachten die niet zo nuttig waren. Als je iemand anders pijn hebt gedaan, erken dit dan ook. Ik vind dat het model dit proces eenvoudig maakt: waarvoor bied je je excuses aan? Waarom heb je de keuze gemaakt die je hebt gemaakt? Hoe kun je deze beslissing verzoenen en ervan leren?
Je kunt zelfs proberen jezelf in de spiegel te verontschuldigen, terwijl je in je ogen kijkt terwijl je praat. Als dat te veel voelt, kun je ook een audio-excuses opnemen en ernaar luisteren. Als je liever een dagboek bijhoudt, kun je jezelf een brief schrijven. Het voelt misschien gek, maar probeer met jezelf in gesprek te gaan terwijl je je eigen verontschuldigingen accepteert. Het kan zo simpel zijn als "Lieve zelf, bedankt voor je verontschuldiging en ik vergeef je." U kunt ook proberen op uzelf te reageren met een journaalboeking of brief.
3. Leer van het verleden
Eindelijk kunnen we leren van het verleden. We kunnen ons vroegere zelf vragen welke lessen we zouden willen meenemen naar de toekomst. Misschien hebben we ontdekt dat negatieve zelfpraat ons geen goed gevoel geeft of dat roddelen over anderen geen diepere relaties bevordert. In plaats van onszelf te veroordelen, kunnen we gewoon onze geschiedenis erkennen en ervoor kiezen een nieuwe richting in te slaan.
Onthoud: het helpt niet om je te wentelen in de gevoelens die ons niet dienen. We hebben de beslissingen genomen die we hebben genomen en we kunnen niet terug in de tijd. Maar we kunnen het verleden richting laten geven voor de toekomst. Die eerdere beslissingen brachten ons hier, naar dit moment. Zonder hen zouden we niet zijn wie we zijn.
En net zoals zelfvergeving begint met te zeggen: "Het spijt me", kunnen we onze oefening beëindigen door te zeggen: "Ik zie je." We kunnen het zeggen onszelf dat we gezien worden in al onze gevoelens en gebreken, onze beslissingen en tekortkomingen, en dat we ze kunnen erkennen. We kunnen de acties herkennen die ons of anderen niet hebben gediend, en we kunnen stappen ondernemen om verder te gaan, in het besef dat elke keuze en fout ons hier heeft geleid.
