In het aangezicht van tegenspoed, verdriet en trauma
In de regio Tierra del Fuego in het zuiden van Argentinië is het land wild en blootgesteld aan de elementen. Hoewel het technisch gezien een archipel is die wordt gescheiden door de Straat van Magellan, is het hoofdeiland bereikbaar met de auto en het verste punt naar het zuiden dat men ter wereld kan reizen zonder een boot nodig te hebben. Het is een plek waar het water de bosbodem in kruipt, moerassen en wetlands creëert en waar pieken boven gletsjers uitsteken.
Het is ook een plek waar de bomen zijwaarts groeien. Ze worden gebeeldhouwd en gevormd door de sterke wind, die meer dan 70 mph kan bereiken. Maar in plaats van weerstand te bieden aan het onherbergzame weer, geven de bomen zich over. Ze buigen hun takken, groeien horizontaal en gedraaid, en sijpelen hun wortels diep in de grond. Door jaren van uithoudingsvermogen hebben ze geleerd zich aan te passen aan hun omgeving; de bomen zijn veerkrachtig.
Ik ben een liefhebber van metaforen en symboliek, en ik heb in 2020 vaak aan deze bomen gedacht. Toen ik ze een paar jaar geleden persoonlijk zag, stond ik versteld van hoe majestueus en verrassend ze eruit zagen. Met opgerolde stammen en kromme takken leek het onmogelijk dat ze nog overeind stonden. Toch waren ze daar. Zelfs toen de bladeren in de wind wapperden, bleven de stammen stevig en standvastig. Misschien heeft de wind ze nog sterker gemaakt.
Veerkracht, zoals gedefinieerd door De Amerikaanse Psychologische Vereniging, is "het proces van goed aanpassen in het licht van tegenspoed, trauma, tragedie, bedreigingen of belangrijke bronnen van stress." Hetzelfde, The Canadian Journal of Psychology legt uit dat de definitie van veerkracht is geëvolueerd, maar in wezen wordt "begrepen als verwijzend" tot positieve aanpassing, of het vermogen om geestelijke gezondheid te behouden of terug te krijgen, ondanks het ervaren van moeilijkheden."
Terwijl Onderzoek suggereert dat veerkracht in ons DNA kan zijn verweven en dat bepaalde mensen zich eerder aanpassen aan uitdagende omgevingen, het is ook een houding die kan worden gecultiveerd.
Misschien hoef ik niet het voor de hand liggende te zeggen, maar het afgelopen jaar hebben we allemaal tegenspoed, verdriet en trauma ervaren. En niet alleen op individueel niveau, maar ook in onze gemeenschappen en als soort. De hele wereld heeft een convergentie van crises gevoeld. En met het aanbreken van een nieuw jaar vragen we ons af hoe we verder moeten.
We weten misschien niet wat er daarna voor ons komt, maar we kennen de wereld en ons leven zal er waarschijnlijk anders uitzien. En dat is oke - dingen zijn eerder veranderd, en dat zullen ze weer doen. De vraag is: hoe reageren we? En, meer nog, hoe gaan we verder met veerkracht?
We vertrouwen op onze gemeenschappen
Volgens de APA, is de weg naar veerkracht niet gemakkelijk, en "het brengt waarschijnlijk aanzienlijke emotionele stress met zich mee." Mentale gezondheid professionals benadrukken het belang van het cultiveren van veerkracht door praktijken zoals traumageïnformeerde zorg en gemeenschap steun. Net zoals we elkaar nodig hebben voor steun tijdens traumatische ervaringen, hebben we onze gemeenschappen in de nasleep nodig.
In een recente studie gepubliceerd door Urban Forest & Urban Greenery, ontdekten onderzoekers dat gemeenschapstuinen de veerkracht van de gemeenschap na een aardbeving hielpen bevorderen. Tuinen bieden niet alleen sociale steun, maar ze kunnen ook helpen voedselonzekerheid te minimaliseren voor degenen die het meest worden getroffen door natuurrampen. De studie merkt ook op dat de tuinen een plek zijn om "ontstressen, ervaringen te delen en steun van de gemeenschap te krijgen". anderen hebben soortgelijke bevindingen gedaan, met het argument dat tuinen de "psychosociale veerkracht na een ramp" kunnen versterken.
"Om onvoorziene uitdagingen het hoofd te bieden en boven onze omstandigheden uit te stijgen, is het vaak nuttig om op anderen te leunen en hen in ruil daarvoor te ondersteunen", zegt Saba Harouni Lurie, een gediplomeerd huwelijks- en gezinstherapeut en een gecertificeerde kunsttherapeut. "Veerkrachtige gemeenschappen gebruiken de beschikbare middelen om donkere tijden door te komen. We kunnen veerkracht bevorderen bij de mensen om ons heen door samen creatief te zijn en elkaar te helpen er doorheen te komen.”
We delen onze verhalen
Er zit kracht in het vertellen van verhalen, en genezing kan plaatsvinden wanneer we de verhalen die we met ons meedragen vrijgeven. Carrie Krawiec, LMFT bij Medische kliniek Birmingham, zegt dat veerkracht wordt versterkt als we onze verhalen met elkaar delen.
"Bij onderzoek naar gezinnen die verschrikkingen zoals de Holocaust volgden, waren [degenen] met een patroon van het delen van verhalen over dingen die waren gebeurd, veerkrachtiger in volgende generaties […]", zegt ze.
“In gezinnen waar het patroon was om [dingen] onder een kleed te vegen of deze verhalen naar beneden te duwen uit angst dat ze te schokkend zouden zijn, was er schaamte en het vermijden van moeilijkheden. En als er zich moeilijkheden voordeden, zou het voelen alsof er geen bron was om veerkracht uit te halen.”
We kunnen veerkracht opbouwen door onze verhalen te delen en als getuige voor anderen op te treden. Dit omvat luisteren, valideren en ruimte houden voor onze dierbaren om hun gevoelens en ervaringen veilig te uiten. Natuurlijk kunnen we dit niet voor iedereen doen - en emotionele grenzen zijn belangrijk omdat we allemaal leren samen te helen. Praat- of groepstherapie kan ook een nuttige manier zijn om verhalen in een veilige omgeving te verwerken.
We keren terug naar onszelf
Ten slotte worden we veerkrachtiger als we terugkeren naar onszelf. Er is hier een urgentie - niet alleen om te overleven en aan te passen, maar ook om naar binnen te keren. Een cruciaal onderdeel van het cultiveren van veerkracht is weigeren onze omstandigheden onze geest te laten veranderen.
Voor mij komt dit terug op mezelf wortelen in vrede die niet wordt bepaald door de wereld om me heen. Ik keer terug naar mezelf via schrijven, door tijd doorgebracht in de natuur en door spirituele oefeningen. Dit zijn dingen waarop ik kan rekenen, ongeacht hoe mijn wereld verschuift, ten goede of ten kwade.
Ik herinner me dat ik toen ik opgroeide, mijn vader altijd het verschil tussen geluk en vreugde benadrukte. "Geluk is een werkwoord, en het is vluchtig," zei hij dan, "maar vreugde is een houding van de geest, en het zit diep. Niets kan je vreugde stelen, tenzij je het toelaat."
Hoewel deze woorden soms leeg kunnen klinken en voelen, vooral te midden van pijn en verdriet, herinneren ze me er ook aan dat ik voor vreugde en vrede kan kiezen. Het is aan mij.
De menselijke geest is sterk. We zijn bestand tegen de moeilijkste omstandigheden. De geschiedenis heeft ons dit geleerd, en dat geldt ook voor 2020. We zijn veerkrachtiger dan we zelf denken te zijn. We kunnen moeilijke dingen doen en we kunnen vooruit blijven gaan.
Ik hoop dat we onze weg er doorheen zullen vinden, dat we zullen leren buigen als bomen. Als de wind onmogelijk lijkt, zullen we ons aan elkaar vastklampen en onze wortels dieper in de grond reiken. En dan blijven we groeien.
