Zostań moim własnym najlepszym przyjacielem
Są trzy rzeczy w tym życiu, bez których nie mógłbym żyć: Twitter, filmy ASMR i moi przyjaciele.
Na przyjęciach często zachwycam się moimi przyjaciółmi, tak jak ludzie w małżeństwie mówią o swoich małżonkach lub jak właściciele zwierząt opowiadają o swoich zwierzęcych dzieciach. Żart, który mam ze sobą, polega na tym, że powodem, dla którego jestem tak wielki w przyjaźni, jest to, że byłem niedatowany w liceum, a moi przyjaciele byli wszystkim, co miałem. Chociaż nie jest to do końca prawdą (nie byłam, po prostu niedoceniana), jestem wdzięczna, że mój brak randkowych doświadczeń w okresie dojrzewania pomógł mi poznać wartość przyjaźni w tak młodym wieku. Teraz, gdy mam niewiele ponad 20 lat, zdaję sobie sprawę, że nawigacja w przyjaźni może być równie trudna, jak nawigacja w romantycznym związku.
Strumień przyjaźni
Po ukończeniu college'u musiałem radzić sobie ze zmianami w przyjaźniach bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. W ciągu roku dwoje moich najlepszych przyjaciół przeniosło się na drugą stronę kraju, co sprawiło, że poczułem się zupełnie samotny w sposób, jakiego nigdy nie doświadczyłem.
Moje przyjaźnie zawsze służyły jako kamień węgielny, na którym można się oprzeć. Jeśli głupi chłopak złamał mi serce, straciłem pracę lub ogólnie czułem się zagubiony, zawsze pocieszałem się myśląc:
Z pewnością jest w tym wiele prawdy – moje przyjaźnie nie ustały tylko dlatego, że moi przyjaciele się wyprowadzili. Wciąż mam też mnóstwo przyjaciół, którzy mieszkają w okolicy, za co jestem niesamowicie wdzięczna. Kiedy jednak moi dwaj najlepsi przyjaciele przenieśli się do różnych stanów, zyskałem tę nową świadomość, że przyjaźnie, podobnie jak życie w ogóle, nieustannie się zmieniają.
O ile chciałbym wierzyć, że przyjaźń jest tą niezachwianą, bezwarunkową, niezmienną rzeczą, która trwa wiecznie, to niestety tak nie jest. Przyjaciele się zmieniają. Dynamika między znajomymi się zmienia. Przyjaciele biorą ślub. Przyjaciele odchodzą. Przyjaźń kończy się fiaskiem. A czasami przyjaźnie po prostu się kończą.
Pielęgnuj przyjaźń — z samym sobą
Ta nowa świadomość na temat przyjaźni doprowadziła mnie do zrozumienia wagi pielęgnowania przyjaźni z samym sobą. Wiem, że to brzmi trochę ponuro, ten pomysł, że tak naprawdę nie można polegać na nikim innym poza sobą, ale pielęgnowanie przyjaźni z samym sobą nie musi wypływać z miejsca pesymizmu czy lęku porzucenie. Powinna raczej pochodzić z miejsca celebrowania autonomii i kultywowania samoobrony.
Sugerowanie, że dana osoba może być „przyjacielem z samym sobą”, wydaje się dziwne. Obraz, który natychmiast przychodzi mi na myśl osoba siedząca samotnie w kawiarni z jedną filiżanką joe i Moleskin zeszyt. Chociaż ja osobiście jestem wielkim fanem solowej randki przy kawie, zdaję sobie sprawę, jak takie wyobrażenia, a nawet sformułowanie „zaprzyjaźnij się z samym sobą” może brzmieć nieco nieprzyjemnie dla tych na bardziej ekstrawertycznym końcu widmo.
Dla mnie zaprzyjaźnienie się z samym sobą ma mniej wspólnego z spędzaniem czasu w samotności, a więcej z kultywowanie bezpiecznej przestrzeni dla siebie, wewnątrz siebie – proces, który z definicji wygląda inaczej wszyscy. Zaprzyjaźnienie się z samym sobą polega na znalezieniu sposobów na zaspokojenie własnych potrzeb w sposób, który będzie dla Ciebie najlepszy. Chodzi o to, by pokazać się samemu, nawet jeśli inni się nie pojawiają lub nie mogą pokazać się dla ciebie.
Wielki obraz, pielęgnowanie przyjaźni ze sobą ma wiele wspólnego z zaufaniem do siebie i podążaniem za własnymi instynktami. Czasami oznacza to powiedzenie „nie”, nawet jeśli wszyscy inni chcą, żebym powiedziała „tak”. Oznacza to zapoznanie się z cichym głosem w mojej głowie i podejmowanie decyzji w oparciu o to, co jest dla mnie najlepsze.
Chociaż w przeszłości opierałem się na przyjaciołach, rodzinie i romantycznych partnerach, aby uzyskać wskazówki w życiu, kiedy uczę się być dla siebie lepszym przyjacielem, znalazłem sposoby, aby stać się swoim własnym kompasem. Nie oznacza to, że nie szukam już rad ani mądrości od ludzi, na których mi zależy – to byłby dość samotny i niemądry sposób na życie! Zamiast tego uczę się, jak pozwolić sobie na ostatnie słowo w swoim życiu, uznając, że pod koniec dnia mam moc dyktowania własnej ścieżki.
Na mniejszą skalę zaprzyjaźnienie się ze sobą przypominało robienie drobiazgów: ścielenie łóżka każdego ranka; mycie samochodu przed wyjazdem z miasta; Wysyłam pikantny ramen, gdy jestem chory; kupując sobie wegańskie ciasteczka z kawałkami czekolady, kiedy mam ciężki dzień. Mówi: „Nie chcę teraz o tym rozmawiać” lub „Hej, czy możemy teraz o tym porozmawiać?” Ma na sobie moje ulubione buty, nawet jeśli wyglądają trochę śmiesznie. I pozostaje w dziecięcej pozie podczas jogi tak długo, jak tego potrzebuje (co dla mnie to bardzo długo).
Wiele z tych rzeczy to gesty, których w przeszłości mógłbym pragnąć wykonać od partnera lub bliskiego przyjaciela. I chociaż nauczyłem się, jak być szczerym wobec przyjaciół i romantycznych zainteresowań o tym, jak powinienem być pielęgnowany, uczę się również, że mogę dać sobie taką samą opiekuńczą energię, jakiej oczekuję od innych.
Pozwolenie na rozpoczęcie
Jeśli twój bliski przyjaciel niedawno się wyprowadził, przeżywasz zerwanie z przyjacielem lub po prostu czujesz się brak prawdziwych przyjaźni w twoim życiu, zachęcam do zastanowienia się nad tym, jak możesz być lepszym przyjacielem się. Zadaj sobie pytanie: czego teraz potrzebuję? Jak mogę sobie to zapewnić? W jaki sposób mogę być dzisiaj dla siebie miły? O co zwykle proszę innych, co mogę zrobić dla siebie? Proces może na początku czuć się trochę samotny, ale jeśli wysiłek pochodzi z miejsca ćwiczenia autonomii, a nie miejsca pesymizmu, staje się bardzo radosnym i satysfakcjonującym procesem.
Oczywiście bycie dobrym przyjacielem dla siebie będzie wyglądać inaczej dla każdej osoby. Ale na tym polega piękno — zdecyduj, jak chcesz się traktować. A czyniąc to, nieuchronnie uczymy innych, jak oni też powinni nas traktować.
W jaki sposób ćwiczysz bycie dobrym przyjacielem dla siebie? Daj nam znać w komentarzach poniżej! 🧡
